ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

[LL--MM]

..κι εμένα με είχε ωθήσει η ψυχίατρος στο νοσοκομείο της διάγωσης της σκπ, να πιστεύω ότι το... "Λεξοτανίλ" θα μου περιόριζε τους κλόνους και το έπαιρνα, κανα μήνα... έπραξα, δηλαδή, ανάλογα, και με τα φυσικά επακόλουθα

"Η ουσία είναι ότι το όπιο του λαού δεν μπορεί να μοιράζεται τζάμπα..." Τζίμης Πανούσης

[Γιάννης]

Ο ψυχοθεραπευτής δεν σε ωθεί μόνο να σκέφτεσαι διαφορετικά αλλά και να πράττεις διαφορετικά

..κι εμένα με είχε ωθήσει η ψυχίατρος στο νοσοκομείο της διάγωσης

Ψυχοθεραπεία = η σχέση ανάμεσα σε ένα άτομο και ένα ειδικό, ο οποίος είναι εκπαιδευμένος να βοηθά τους ανθρώπους να καταλαβαίνουν τα αισθήματά τους και να αλλάζουν τη συμπεριφορά τους (παρέχεται και δωρεάν αν το ψάξεις)

Ψυχιατρική = φάρμακα


Γκέγκε;

Α και για να μην το ξεχάσω, τα φάρμακα βοηθούν πολλούς ψυχωσικούς να έχουν μια πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής χωρίς υποτροπές, επικίνδυνες για τους ίδιους αλλά και για τους γύρω τους

[nowhere]

κι ας πούμε ότι φταίει ο δάσκαλος στο σχολείο για το πόδι σου που σου ξεράθηκε και μαθαίνεις ότι αυτή είναι η αιτία. Τι κάνεις μετά εσύ; μήνυση στον δάσκαλο; τον βρίσκεις και τον πλακώνεις στις μπουνιές; μπαίνεις σε χρονομηχανή και γυρίζεις πίσω και δεν τον αφήνεις να κάνει ότι έκανε;

Σε ότι αφορά τα φάρμακα, αν εξαιρέσουμε τα εμβόλια και τα αντιβιωτικά (που και αυτά δεν μπορούν να έχουν αποτέλεσμα χωρίς την ενεργητική συμμετοχή του ανοσοποιητικού), στην τεράστια πλειοψηφία τους το μόνο που κάνουν είναι να περιορίζουν (και πολλές φορές ούτε αυτό μπορούν να κάνουν) τις εκδηλώσεις μιας αρρώστειας. Στην ίδια την αρρώστεια δεν κάνουν τίποτα. Την αφήνουν ανέπαφη να εξελίσσεται, εξοντώνοντας με τις παρενέργειες που έχουν, ψυχικά και σωματικά, αυτούς που υποτίθεται ότι προσπαθούν να θεραπεύσουν. Μιλάμε για έγκλημα δηλαδή.

[Γιάννης]

Ok παιδιά, το έχω πει ήδη. Για να βοηθηθείς μέσω της ψυχοθεραπείας, είναι πολύ βασικό να εμπιστευθείς τον ειδικό (σαν άτομο) και τη διαδικασία. Αν όχι, απλά θα βαρεθείς πολύ σύντομα και θα τα παρατήσεις.
Δεν προσπαθώ σώνει και καλά να πείσω κανέναν. Ούτως ή άλλως μιλάω περισσότερο θεωρητικά αφού από τη στιγμή που διαγνώστηκα τις περισσότερες φορές δεν την παλεύω. Παρ' όλα αυτά δεν επισκέπτομαι τον θεραπευτή μου με αποτέλεσμα οι φόβοι και οι ανασφάλειές μου να με κυριεύουν, ενώ θα μπορούσα (ίσως) να τα μαλακώσω λίγο.

Φίλε sou πιστεύω οτι έχεις παρατηρήσει οτι παίρνω θέση μόνο σε θέματα που γνωρίζω καλά, για όσα δεν ξέρω ρωτώ να μάθω. Σε κάποια δεν ρωτάω καν γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα. Καλώς ή κακώς το παρελθόν μου με έφερε σε επαφή (και) με άτομα που αντιμετωπίζουν ψυχιατρικά προβλήματα. Έχεις απόλυτο δίκιο οτι τα φάρμακα σε καμμία περίπτωση δεν απαλλάσσουν τον ασθενή από την αγωνία μιας υποτροπής και πολλούς ασθενείς, αυτή ακριβώς η αγωνία, τους οδηγεί να διακόπτουν ξαφνικά τα φάρμακα μην αντέχοντας στη σκέψη του στίγματος της "τρέλας".
Το σίγουρο είναι ένα, δύο γνωστοί μου με τέτοια προβλήματα, όσο παίρνουν τα φάρμακά τους έχουν μια σχεδόν φυσιολογική ζωή εργάζονται κλπ. Όταν αποφασίζουν να τα κόψουν, ο ένας παίρνει τους δρόμους και χτυπάει κόσμο και τον άλλο τον έχουν προλάβει δύο φορές πριν πηδήξει από μπαλκόνι

[nowhere]

Δεν είναι όμως λύση να κάνεις ένα άνθρωπο φυτό, για να μη βγαίνει στους δρόμους και πλακώνει τους άλλους στο ξύλο ή για να μην αυτοκτονήσει κάποιος που η ζωή του έχει γίνει για οποιονδήποτε λόγο δυσβάσταχτη.
Και φυσικά κάπως πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτός που βγαίνει στους δρόμους και πλακώνει ανθρώπους στο ξύλο, αλλά δεν καταλαβαίνω, γιατί αντιμετωπίζεται ιατρικά διαφορετικά από γονείς που πλακώνουν τα παιδιά τους στο ξύλο, από άντρες που πλακώνουν τις γυναίκες τους στο ξύλο, από συμμορίες που πλακώνονται μεταξύ τους στο ξύλο και πάει λέγοντας

[Γιάννης]

Τώρα πάμε σε μονοπάτια ψυχιατρικά και εγώ δεν είμαι ψυχίατρος, απλά ανέφερα κάποιες εμπειρίες μου. Ο ψυχωσικός πάντως που βρίσκεται σε αγωγή δεν είναι απαραίτητα "φυτό", να φανταστείς ο ένας από τους δύο που ανέφερα δουλεύει ηλεκτρολόγος. Το σοβαρότερο πρόβλημα αυτών των ανθρώπων είναι η προκατάληψη.
Δύσκολο θέμα

[LL--MM]

Δεν είναι όμως λύση να κάνεις ένα άνθρωπο φυτό, για να μη βγαίνει στους δρόμους και πλακώνει τους άλλους στο ξύλο ή για να μην αυτοκτονήσει κάποιος που η ζωή του έχει γίνει για οποιονδήποτε λόγο δυσβάσταχτη.
Φίλτατε Nowhere, δε συμφωνώ ΚΑΘΟΟΟΟΟΛΟΥ μαζύ σου τουλάχιστον ώς προς το δεύτερο! Λύση είναι, για όσους είναι πίσω από τους λόγους που έγινε δυσβάσταχτη η ζωή αυτή...
Και τους υπόλοιπους, μας ρωτάνε "γιατι να ΜΗ ΘΕΛΟΥΜΕ να αυτοκτονήσουμε"
Εξ άλλου, τετοιου είδους ψυχοθεραπείες τις μοίραζαν "δωρεάν" τα παλιά ολοκληρωτικά καθεστώτα... Ποσο ν'αντέξει ένας άνθρωπος όταν του αφαιρείς την κριτική του ικανότητα;
Στα καθεστώτα που ζούμε, "το σύνολο των ευχαριστημένων" (όπως οφείλουμε να είμαστε όλοι) συμβουλεύει να πηγαίνουμε και να τις... πληρώνουμε κι εμείς...

Και φυσικά κάπως πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτός που βγαίνει στους δρόμους και πλακώνει ανθρώπους στο ξύλο
Ασφαλώς, αντιμετωπίζεται ποινικά, αλλά είναι μια διαδικασία μακριά και επίπονη, ψυχοφθόρα ιδίως για τα θύματα, και μέχρι να γίνει η μήνυση, να πιαστεί και να κλειστεί, βάζει σε κίνδυνο και τα όποια θύματα και τη δημόσια τάξη... Αλλά μέχρι τα θύματα να πάρουν αποζημείωση (αν την παρουν ποτέ, δηλαδή) ΚΑΙ καταφέρουν να συνεχίουν τη ζωούλα τους (κάτι που απαιτεί καθημερινό αγώνα, αν όχι ΚΑΙ ψυχοθεραπεία, κατ'αυτή τη λογική) ...ζήσε Μάη...

αλλά δεν καταλαβαίνω, γιατί αντιμετωπίζεται ιατρικά διαφορετικά από γονείς που πλακώνουν τα παιδιά τους στο ξύλο, από άντρες που πλακώνουν τις γυναίκες τους στο ξύλο, από συμμορίες που πλακώνονται μεταξύ τους στο ξύλο και πάει λέγοντας
Δεν αντιμετωπίζεται διαφορετικά, από το ίδιο λούκι περνάνε όλοι... απλά επειδή η ποινική καταστολή είναι βαριά, ιδίως για τα οικονομικά του κράτους, δεν είναι πάντα η ιδεώδης λύση... αντί για δηλαδή
Για τις μετέπειτα λεπτομέρειες, παρακαλείστε να πληροφορηθείτε σε ...Μαγκάκηδες, Λυκουρέζους, και λοιπούς Κούγιες

[chryssa]

αν και το θεμα ειναι .... σεξουαλικη επιθυμια .... το γυρισαμε στην ψυχοθεραπεια
πως το καταφεραμε ; .....

η ΣΚΠ επιρρεαζει τον πασχοντα ...........
ομως εχουμε το πλεονεκτημα να αποφασισουμε εμεις αν θα καταναλωσουμε αντικαταθλιπτικα ..... η οχι .....
ο καθενας γνωριζει τον εαυτο του και τις δυνατοτητες του κι αναλογα πραττει
..................................................γνωμη μου

[nowhere]

Σε σωματικό επίπεδο όχι, δεν γίνονται πλέον φυτά, αλλά τα φάρμακα έχουν πολύ άσχημες παρενέργειες. Σε συγκινησιακό επίπεδο ή παρορμήσεων γίνονται, τα φάρμακα δεν μπορούν να δράσουν αλλιώς παρά καταστέλλοντας συγκινήσεις και επιθυμία.
Η κατάσταση αυτών που έχουν ψυχικά προβλήματα δεν διαφέρει και πολύ ως προς τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ιατρικά από την δική μας, τηρουμένων των αναλογιών, (ψυχο)κατασταλτικά για την ψυχική "αρρώστεια", (ανοσο)κατασταλτικά για την ΣΚΠ. Και με την προκατάληψη έχουμε κι' εμείς πρόβλημα, απλά είναι διαφορετικό με εμάς ως προς την εικόνα που έχουν οι "υγιείς" για την ΣΚΠ, δηλαδή έναν άρρωστο με ΣΚΠ ο "υγιής" θα τον λυπηθεί, τον ψυχωσικό θα τον φοβηθεί. Κανείς δεν χρειάζεται ούτε το ένα ούτε το άλλο.

@LL-MM
Αυτό που εννοούσα είναι ότι κάποιες μορφές βίας, είναι όχι απλά κοινωνικά ανεκτές, αλλά ως ένα βαθμό, είναι δομικό συστατικό της κοινωνικής οργάνωσης.
Η βία ενός ψυχιατρικά (ψυχιατρικά σε αντιδιαστολή με το πραγματικά) ψυχωσικού (που συνήθως απευθύνεται σε μέλη της οικογένειας του, μη το ξεχνάμε αυτό), είναι τελείως διαφορετική ιστορία, δηλαδή χωρίς να αποτελει κοινωνικό πρόβλημα, είναι αυτή που προσπαθεί η ιατρική να καταστείλει, χωρίς να αντιμετωπίζει όμως το προβλημα του ψυχωσικού.
Πάει όμως πολύ μακριά η ιστορία, το σταματάω εδώ.

@chryssa
πλεονέκτημα να αποφασίσεις αν θα καταναλώσεις κάτι, έχεις αν είσαι απόλυτα ενημερωμένος για το τι καταναλώνεις (αλλιώς το πλεονέκτημα είναι αυτού που σου πουλάει το προϊόν). Άλλωστε ένας καταθλιπτικός επειδή ακριβώς είναι καταθλιπτικός συνήθως δεν μπορεί να αποφασίσει ο ίδιος. Ένας που δεν είναι δεν έχει λόγο να πάρει αντικαταθλιπτικά

[LL--MM]

..κι εμένα με είχε ωθήσει η ψυχίατρος στο νοσοκομείο της διάγωσης της σκπ, να πιστεύω ότι το... "Λεξοτανίλ" θα μου περιόριζε τους κλόνους και το έπαιρνα, κανα μήνα... έπραξα, δηλαδή, ανάλογα, και με τα φυσικά επακόλουθα

Διότι, Χρυσούλα μου, στην περίπτωση αυτή τις ανωτέρω κλωτσιές και ανάλογες τσιμπιές, τις είχε υποστεί κάποια άλλη ψυχή την εποχή εκείνη επειδή ακριβώς, "η δεξιά μου πλευρά έκανε τα δικά της" τον πρώτο καιρό μετά την ώση και δεινοπάθησε κάποια στιγμη... Εκτός, φυσικά, που και για μένα ήταν εξαιρετικά επίπονοι οι κλώνοι αυτοί