"ομως συνειδητοποιησα οτι τερμα τα ψεματα. συντομα θα εχω παρεα ενα κουτι ενεσεις οπου παω. τα τσιπουρα με την παρεα θα μειωθουν κ αλλο και θα εχω τους κοντινους να ρωτανε πως αντεχεις την ενεση, εισαι καλυτερα?, κοψε τελειως το τσιγαρο (λες και μου εμεινε και τιποτα αλλο.....) μην πινεις καφε, μην ξενυχτας, και αλλα τετοια... ισως αυτο που δεν αντεχω στην πραγματικοτητα ειναι η αισθηση οτι θα με βλεπουν αλλιως ακομα και οι δικοι μου ανθρωποι... "
Εγώ, σαν σύντροφος κάποιου που έχει ΠΣ, θα ήθελα να σου ζητήσω να περάσεις αστραπιαία την άσχημη εντύπωση που έχεις για τον εαυτό σου και την ζωή σου, δεν έχει αλλάξει κάτι, το μέλλον είναι άγνωστο για όλους ανεξαιρέτως, η υγεία είναι επισφαλής για όλους και όποιος νομίζει το αντίθετο απλά πλανάται πλάνην οικτράν, ο περίγυρος σου ΔΕΝ σε βλέπει διαφορετικά, κανείς δεν σε λυπάται, κανείς δεν σε βλέπει περίεργα, αυτή δεν είναι περίοδος προσαρμογής για κανέναν άλλο παρά μόνο για σένα (και τη μητέρα σου, με έναν διαφορετικό τρόπο). Δεν υπάρχουν περίεργα βλέμματα, περίεργες ερωτήσεις, περίεργες συμπεριφορές. Υπάρχουν μόνο οι άλλοι και εσύ, όπως πάντα. Εσύ πρέπει μετά το σοκ να συνέλθεις και να ξανααντικρύσεις τη ζωή με καινούργιο βλέμμα.
Σίγουρα δεν χρειάζεται να κουβαλάς ένα κουτί ενέσεις όπου πας, μην υπερβάλλεις, δεν σου χρειάζεται.
Το θετικό είναι ότι τώρα ξέρεις. Έχεις ένα πρόβλημα υγείας.
Πριν είχες δύο προβλήματα. Ένα υγείας και την άγνοια.
Καλή δύναμη.
τα χαπακια τι τα χουμε?
εισαι μονη!
