MIA MEΡΑ ΧΩΡΙΣ MS

[ΑΝΝΑ59]

[Κωνσταντίνα]

Πόσο βοηθούν αλήθεια αυτά τα μεταφυσικά ερωτήματα;;;;
Σε τι εξυπηρέτησε αυτή η θεματική;;;;
Για κάποιον αναγνώστη χωρίς πρόβλημα υγείας, ίσως ήταν ωφέλημο να σκεφτεί περισσότερο τα δεδομένα της ζωής του και να αναθεωρήσει ή να εκτιμήσει περισσότερο αυτά που έχει.
Μου φάνηκε όλο αυτό σαν χύσιμο ξιδιού σε ανοικτή πληγή.
Δεν ταυτίστηκα με την κοπέλα της δημοσίευσης παρόλο που έθιξε και δικά μου κομμάτια, μάλιστα γέλασα όταν θα χαλάλιζε από τον δωροχρόνο της για σιδέρωμα, γι αυτό και δεν μπήκα στον κόπο να λάβω μέρος... Ήμουν όμως από τις τυχερές και τα παιδιά μου τα χάρηκα επειδή αν και με τη νόσο, είχα για τουλάχιστον 11 χρόνια φουλ λειτουργικότητας.
Όταν όμως ακούω συντρόφους που "γνωρίζω" να απαντούν, σκέφτομαι ποιος ο λόγος ρε παιδιά.
Θεωρώ τη δημοσίευση άτυχη και.... σαδιστική.
υγ Titi είμαι βέβαιη ότι η πρόθεσή σου δεν ήταν αυτής της ποιότητας που ανέδειξα

[titi]

Μάλλον ήταν ατυχής η επιλογή μου να παραθέσω το κείμενο αυτό...

Καταλαβαίνετε, είμαι σίγουρη, ότι δεν ήταν σκοπός μου να ρίξω αλάτι στις πληγές μας.

Απλά είχε ένα γλυκόπικρο (παρά την απλοϊκότητα του) τόνο που με έκανε λίγο να νοσταλγήσω, λίγο να συγκινηθώ, λίγο να λυπηθώ, λίγο να χαμογελάσω, λίγο από όλα τέλος πάντων.....

[soulla]

TITI ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΘΑ ΗΤΑΝΕ ...ΟΛΟΙ ΜΑς ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΒΑΘΟς ΑΥΤΟ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ...ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ

[eleni POL]

Τιτι ,δεν ήταν ατυχής η δημοσίευση!
Λίγες φορές εκμυστηρευόμαστε εδω τόσο ενδόμυχες σκέψεις,τόσο που φαίνονται εκτος πραγματικότητας και ουτοπικές!

Ομως είμαστε εδω και για αυτο.

Ευγενής πόθος θα την έλεγα και βασικός στόχος αν και... απελπιζόμαστε συχνά.
Δεν είναι κακό να λες :μακάρι να...,εύχομαι να ...όταν...ειναι απλώς αυθεντικές σκέψεις!

Θα έλεγα μαλλον επειδή δεν ειναι ολες οι μερες ιδιες στη σκπ πρεπει να ευχαριστιόμαστε τις μέρες που είμαστε λιγο καλύτερα .Δε χρειάζεται να λέμε μόνο τα χειρότερα ας είμαστε λιγο -λιγο είπα-ευχαριστημένοι όταν η υγεία μας δεν ειναι τόσο χάλια.Το εχω δει να συμβαίνει όταν λεω ,πονάει το χέρι μου σήμερα δε μου περνάει όλη μέρα,όταν δε το ομολογώ ούτε στον εαυτό μου ,σε λίγο το ξεχνάω και είναι απλή ενόχληση. η σιωπή ...δε μας κάνει καλό.

[Κώστας]

Παιδιά όπως τα λέτε είναι. Δεν μοιρολατρώ, ούτε νοιώθω τεράστιο πόνο για όσα θα μπορούσα να έχω κάνει και δεν είμαι πλέον σε θέση. Ζω τη ζωή μου με ότι μου έτυχε και προσπαθώ να την κάνω όσο καλύτερη γίνεται. Το μόνο που διαφώνησα με την αρχική δημοσίευση είναι ότι μία μέρα δεν μου φτάνει. Αν πρόκειται να γίνει ένα θαύμα να γίνει για όσο ακόμα θα ζήσω. Και όποιος με πάρει τηλέφωνο και με ρωτήσει πως είμαι, του απαντώ "αν εξαιρέσεις το κινητικό, ΤΕΛΕΙΑ". Και το εννοώ, γιατί πραγματικά η υγεία μου βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Αλλά με τίποτα δεν θα μου αρκούσε μόνο μία ημέρα!

[Κωνσταντίνα]

Αγαπημένοι συνάδελφοι καλησπέρα,
δεν είχα διάθεση να αντιπαρατεθώ με κανέναν .Απλά τακτοποιώ κάποια που μου φαίνονται σημαντικά, για να καταλαβαινόμαστε περισσότερο μεταξύ μας .
titi μου γλυκειά από τη στιγμή που σε άγγιξε το συγκεκριμένο, καλά έκανες και το πόσταρες.Το ίδιο κάνω κι εγώ όταν βρω κάτι που μου "λέει" κάτι.Δεν έχει να κάνει με σένα η δική μου άποψη.Άλλωστε δεν την ασπάστηκαν τα μέλη

Η παρέμβασή μου έγινε για το υποθετικό ερώτημα, που εξακολουθώ να το θεωρώ π@παριά μεγάλη .Όπως εξάλλου βρίσκω τα υποθετικά ερωτήματα στο σύνολό τους.Θα εξηγήσω τα επιχειρήματά μου παρακάτω.
Αυτό το κείμενο έχει σπουδαίο νόημα γι αυτή την κοπέλα που το έγραψε και για όσους θέλουν να μπουν στα παπούτσια της(κυρίως υγιείς, ή "ωσάν" υγιείς....)

Αν το ίδιο ποστ το διάβαζα πριν 6 χρόνια, όταν δηλαδή βρισκόμουν ("ωσάν" υγιής) ανάμεσα σε δύο βάρκες, τη μία της φυσιολογικότητας και την άλλη της ανημπόριας, θα απαντούσα με λόγια του τύπου, -όλα τα μπορείς αρκεί να το θες .Θα μιλούσα όμως από τη βάρκα της φυσιολογικότητας.Ας μην το ξεχνάμε ( τότε εγώ δυσκολευόμουν να βρω τί είμαι τελικά, γι αυτό το έλεγα ).
Σήμερα που η βάρκα της αναπηρίας είναι το σπίτι μου, σήμερα που προσπαθώ να αποδομήσω την τότε φυσιολογικότητα(μακάρι να τα καταφέρω ) επειδή δεν με αφορά πια, σήμερα που φυσιολογικό για μένα είναι να περπατώ με τέσσερα πόδια αργά, πολύ αργά κάποιες φορές και να κατουριέμαι πάνω μου αν δεν προλάβω να είμαι εγκαίρως στο πίπι room, αυτές οι "συμβουλές" που είναι από καρδιάς και καλοπροαίρετες, μου μοιάζουν περιττές, ή να έχουμε να λέμε για να μας ακούμε(το έκανα πολύ) .

Αυτές είναι οι απόψεις μου σήμερα και με βοηθούν πολύ

[LL--MM]

http://www.afb.org/info/about-us/helen- ... 1933/12345

Η Τίτη δεν είναι η πρώτη που σκέφτηκε κάτι τέτοιο, είναι γνωστό από και απ'όταν οι ανθρωποι είναι ανθρωποι, εδώ το κείμενο της τυφλής/κωφάλαλης αμερικάνας συγγραφέως Ε. Κέλλερ το 1933.
Όλοι σκεφτόμαστε τι θα κάναμε "άν δεν κλπ κλπ" Μας αρέσει να παίζουμε με την ιδέα αυτήν... Αλλά η βασική λέξη στο όλο εγχείρημα παραμένει το "αν"... που όσο και να το φυτέψεις, δε φυτρώνει.-