• καλησπέρα!!!

  • Είστε καινούργιο μέλος; Παρουσίαστε τον εαυτό σας στην κοινωνία του MSSociety.
Είστε καινούργιο μέλος; Παρουσίαστε τον εαυτό σας στην κοινωνία του MSSociety.
 #8458  από MARINI
 Πέμ Σεπ 10, 2009 3:38 pm
Καλησπέρα κι από μένα.Πριν από λίγο καιρό πήγα σε έναν γυναικολόγο και τον ρώτησα τι γινεται με την ΣΚΠ και την εγκυμοσύνη.Μου είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα,απλα να φροντίσω να κάνω γρήγορα παιδί.Μονο που δε γινεταί να κάνω επισκληρίδιο (δεν το ήθελα αυτό ούτως ή άλλως).Αλλα μου είπε να κάνω μονο ένα παιδί και να μη διανοηθω να κάνω άλλο.Οταν τον ρώτησα για πιο λόγο μου είπε οτι στον μέλλον μπορεί να επέλθει αναπηρια και να μην είμαι σε θεση να τα μεγαλώσω.Η αληθεια ειναι οτι απογοητευτηκα πολυ γιατι μου εκοψε τα φτερα.Μπορει απο την πλευρα του να επρεπε να μου το πει για να ειμαι προετοιμασμενη.Το ανεφερα στη νευρολογο μου,ηταν η πρωτη φορα που την ειδα να νευριαζει,μου ειπε οτι ειναι εγκληματιας κι αν μπορω να κανω πολλα παιδιά καλό θα μου κάνει κι όχι κακό.Με καθησυχασε παρα πολύ αλλα ακομα και τωρα που σκεφτομαι τα λογια του γυναικολογου καποιες φορες με παιρνει από κατω.Δεν ξέρω πόσα παιδιά θα κανω κι αν θα κάνω αλλα με πειραζει να μου το απαγορευουν λογω της ms και της πιθανοτητας αναπηριας στο μέλλον
 #8568  από petros
 Δευ Σεπ 14, 2009 10:43 am
Να πείς στον γυναικολόγο σου να μήν αφήνει κανέναν να κάνει παιδιά τότε. Στην ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να πάθουν τροχαίο, στην ΠΙΘΑΝΌΤΗΤΑ να πάθουν καρκίνο και στην ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ να πάθουν έμφραγμα ή οτιδήποτε άλλο. Αλλους 50 να ρωτήσεις θα ακούσεις 50 διαφορετικές απόψεις. Καλά έκανε η νευρολόγος και νευρίασε.Κάτι θα ξέρει....
 #8572  από Nick
 Δευ Σεπ 14, 2009 12:30 pm
Εγώ δεν έχω ΣΚ, έχει ο άνδρας μου, και έχουμε ένα μικρό παιδί. Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά είναι κούραση, και χρειάζεται να έχεις αποθέματα ενέργειας για να ακολουθείς το πρόγραμμά τους. Παρότι δεν είμαι ασθενείς, προς το τέλος της ημέρας νιώθω σαν να έχω όλες τις παθήσεις του κόσμου από την κούραση. Θεωρώ πως αν είχα ΣΚ τα πράγματα θα ήταν ακόμη πιο δύσκολα για μένα. Φυσικά εξαρτάται και από το παιδί. Δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο ζωηρά. Τον πρώτο χρόνο πρέπει να μάθεις να ζεις χωρίς ύπνο, ώρες ξεκούρασης κλπ. Θα υπάρχεις μόνο για να καλύπτεις τις ανάγκες του μωρού και δεν θα σε αφήνει στιγμή σε ησυχία. Έπρεπε να περάσουν 16 μήνες για να μπορέσω να δώ ξανά μια ταινία στην τηλεόραση. Μέχρι τότε δεν προλάβαινα ούτε μια διαφήμιση να δώ. Τον δεύτερο χρόνο, θα πρέπει να το κυνηγάς από πίσω και να προσπαθείς να καταλάβεις τί θέλει κάθε φορά που θα μουγγρίζει και θα σου δείχνει με το δάκτυλο μια το ένα μια το άλλο. Τον τρίτο χρόνο θα του λες μη αυτό και εκείνο θα κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που του λες μόνο και μόνο από αντίδραση και για να δει τί θα κάνεις. Όλα αυτά είναι αλήθεια και είναι αποτρεπτικά. Όμως, δεν έχω νιώσει μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή μου από αυτή που μου έδωσε και μου δείνει καθημερινά το παιδί μου. Είναι το φως μου, η ζεστασιά μου, η αγκαλίτσα μου, είναι η μεγάλη, μοναδική, αληθινή μου αγάπη. Είναι το παιδάκι μου και είμαι η μανούλα του. Αν μπορούσα θα έκανα άλλα δέκα. Όσο μπορώ καλύτερα θα το μεγαλώσω, όσο αντέχω θα το φροντίσω. Κι εσύ το ίδιο θα κάνεις. Το μόνο που σε συμβουλεύω είναι αν μπορείς να βρεις κάποιον, το καλύτερο θα ήταν η μητέρα σου, και να μιλήσετε, να σου υποσχεθεί πως τα πρώτα χρόνια θα σε βοηθάει κρατώντας το παιδί τα πρωινά, τα Σάββατα, όταν το χρειάζεσαι κλπ. για να ξεκουράζεσαι, και οπωσδήποτε να βλέπεις και έναν ψυχολόγο παράλληλα γιατί θα τον χρειαστείς (εγώ τον χρειάστηκα).
Είπα πολλά, θέλω να πω κάτι ακόμη, Ιωάννα, πες στον αρραβωνιαστικό σου τί συμβαίνει γιατί αλλιώς του λες ψέματα και αυτό είναι άσχημο και ασυγχώρητο. Πες του ότι έχεις ΠΣ και μην φοβάσαι - ντρέπεσαι - προσπαθείς να καλύψεις κάτι που είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου.
Τόσος κόσμος ζει με παθήσεις, άλλες ελαφριές, άλλες βαριές. Και λοιπόν? Όσο για την αναπηρική καρέκλα, θα μπορούσε να έρθει και με ένα εγκεφαλικό, αλλά πόσοι από εμάς ανησυχούμε και ρυθμίζουμε τη ζωή μας με τον φόβο του εγκεφαλικού?
 #8573  από petros
 Δευ Σεπ 14, 2009 12:44 pm
.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος petros την Τρί Οκτ 19, 2010 10:37 am, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
 #8579  από ioanna
 Δευ Σεπ 14, 2009 2:29 pm
καλη σας μέρα και καλή εβδομάδα!
Σας ευχαριστώ όλους για τα ενθαρυντικά σας λόγια, μου κάνουν καλό!
Πιστέψτε με, νιώθω άσχημα που το κρύβω, ενώ έχουμε μια τόσο καλή σχέση με αγάπη, σεβασμό και εμπιστοσύνη.
Τα λόγια που προανέφερε η κοπέλα σχετικά με το γυναικολόγο της όπυ της απαγόρευσε να κάνει άλλα παιδιά πραγματικά θεωρώ ότι ήταν πολύ άσχημα κ σε καμμιά περίπτωση εαν μου έλεγε κι εμένα τα ίδια, σίγουρα δεν θα έμενα μόνο στη δική του άποψη αλλά θα συμβουλευόμουν και κάποιον άλλον και επίσης για τον τόσο απότομο τρόπο που τα είπε, θα έπαυε πλέον να είναι και γιατρός μου, διότι υποτίθεται ότι το λειτούργημα του είναι να με διευκολύνει και όχι να με κάνει να νιώσω χειρότερα....όπως και το βίωσα όταν μου είπαν για την νόσο μου....υποτίθεται ότι πηγα στο νοσοκομείο στα επείγονταγιατί είχα έντονο πονοκέφαλο, πήγα μόνη μου χωρις συνοδό , με ρώτησαν εαν είμαι μόνη μου, με ρώτησαν πως ήρθα και τους είπα ότι ήρθα σιγά σιγά με το αυτοκίνητό μου....και χωρις καν να κάνουν κάποια εξέταση ή οτιδήποτε...μου είπαν εντελώς ωμά..."δυστυχώς άργησες, έχεις σκλήρυνση...και σε προχωρημένο στάδιο....θα κάνουμε κατευθείαν εισαγωγή και θα κλείσουμε κάποια ημερομηνιά για μαγνητική γιατί σήμερα παρόλο που είναι επείγοντα, ο συνάδελφος που κάνει μαγνητικές, δεν δέχεται να κάνει άλλες!!!!!
καλό ε??????
το καλύτερο ήταν το εξής......ήταν τέλη Αυγούστου και το επόμενο διαθέσιμο ραντεβού για μαγνητική ήταν αρχές Οκτώβρη....οπότε μου λένε.....θα κάνουμε εισαγωγή, εαν δε θέλεις να κάθεσαι μέσα, θα έρχεσαι κάθε πρωί μέχρι να έρθει το ραντεβού σου μήπως έχουμε κάποια ακύρωση και γίνει νωρίτερα........και τι ταμείο έχεις? Απαντάω ΙΚΑ....μου λένε....χμ.....δε θα σε καλύψει......μήπως έχεις ιδιωτική ασφάλεια γιατί ίσως να χρειαστει να κάνουμε παρακέντηση στον εγκέφαλό σου και μπορεί να πέσεις και σε κώμα και θα πρέπει να εξασφαλίσουμε απο τώρα θέση στην εντατική ????
Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο άσχημα ένιωσα. Εκτος του ότι μου το είχαν πει τόσο άτσαλα, εκτός του ότι δεν μπορούσα να χωνέψω αυτά που μου έλεγαν και μου τα παρουσιάζαν τόσο απλά σαν να αφορούσε κάποιον άσχετο, είχαμε περάσει κιόλας στο οικονομικό θέμα.
Μην ξέροντας τι να κάνω, έκανα την εισαγωγή, βγήκα έξω απο το νοσοκομείο, πήρα τηλ. τους γονείς μου και είπα οτι μου είχαν πει πριν λίγα λεπτά και ευτυχώς για καλή μου τύχη ακόμη δεν είχα επεξεργαστεί όλα αυτά που είχα ακούσει, με ηρέμησε η μητέρα μου και μου είπε να έρθω σπίτι, να μη στενοχωριέμαι γιατί δεν με εξέτασαν και θα πηγαίναμε την επομένη μαζί.
Πράγματί την επομένη όταν πήγα....με το καλημέρα...πάλι τα ίδια....και ξανά το οικονομικό με την ιδ. ασφάλεια στο προσκήνιο.....πήραμε τηλ. τη δικηγόρο μας η οποία και ήταν πολύ καλή φίλη της μητέρας μου, εξοργίστηκε κ εκείνη το ίδιο με όσα άκουσε,ζήτησε ονόματα γιατρών και είπε οτι θα κινηθεί νομικά για τη συμπεριφορά των ιδίων και θα καλούσε κανάλια για να δημοσιοποιηθεί η όλη εκμετάλλευση ως προς το πρόβλημα του ασθενή.
Μου είπε να βγάλω εξιτήριο, να φύγω και να πάω σε άλλο νοσοκομείο συστημένη απο την ίδια.......
Το μόνο που δεν ήθελα πλεον ήταν να ασχοληθώ με δικηγόρους και τέτοιες ιστορίες, με είχαν ρίξει τόσο πολύ ψυχολογικά, έχασα μέσα σε 2μέρες έχασα το χρώμα μου, δεν μιλούσα, δεν έτρωγα, το στόμα μου πλεον ήταν σε κάκιστη κατάσταση μιας και μου στράβωσε πολυ περισσότερο προς επάνω και μου έκλεισε το αριστερό μάτι και η μητέρα μου με έκλαιγε σαν να με είχε χάσει ενώ με παρακαλόυσε να μιλήσω.
Στο νοσοκομείο που πήγα αρχικά μου είπαν ότι ήταν ημισπασμος και μου έδωσαν μια θεραπεία, μου είπαν να μη στενοχωριέμαι, να αρχίσω να τρεφομαι ξανα γιατί θα μου κάνει κακό και μου έδωσαν μια τεράστια λίστα εξετάσεων να κάνω, αξονικές, μαγνητικές εγκ κ αυχ κλπ. Τότε και μόνο τότε μου είπαν τι ακριβώς είχα. Θυμάμαι οτι με ρώτησαν πότε στράβωσε το στόμα μου και τους είπα οτι τόσο έντονο όσο πλεον το έβλεπαν οι ίδιοι ήταν απο το βράδυ που πήγα στ άλλο νοσοκομείο και μου είχαν πει όσαν είχαν πει και οτι ο πονοκέφαλός που είχα ήταν πολύ πιο έντονος απο εκείνο το βράδυ. Οι γιατροί εκεί μου είπαν ότι η κατάσταση στην οποία είχε φθάσει στο στόμα μου οφειλόταν στην απαράδεκτη συμπεριφορά των συναδέλφων τους, μου ζήτησαν και εκείνοι τα ονοματα τους και είπαν οτι θα έκαναν κ οι ίδιοι τις δικές τους διαδικασίες ως νοσοκομείο..........
Εν ολίγοις θέλω να πω οτι η συμπεριφορά των γιατρών είναι απαράδεκτη και μας βλέπουν σαν αντικείμενα, λίγοι κάνουν σωστα το λειτούργημα τους.
Εμένα μου απαγόρευσε να το πω για τους λόγους που είχα αναφέρει αρχικά όταν συστήθηκα....αλλά φαντάζομαι οτι το έκανε ίσως επειδή είδε οτι ήμουν πολύ φοβισμένη ......παρολ' αυτά αναγνωριζώ οτι είναι καλύτερο να το μάθει γιατί ΄νιώθω ενοχες κρύβοντας του το μοναδικό βασικό ψέμα στη σχέση μας.
Συγγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας!!!
Καλή συνέχεια σε ότι κάνετε!!!
 #8581  από mary_d_ath
 Δευ Σεπ 14, 2009 2:43 pm
Ειλικρινά, δεν ξέρω τι να γράψω, ανατρίχιασα με την ιστορία που γράφεις σχετικά με τον τρόπο που στο είπαν.
Χωρίς εξετάσεις χωρίς τίποτα και ότι ήταν και σε προχωρημένο στάδιο;
Οι *******!! Λίγο τακτ να είχαν, δεν θα τους έβλαπτε σε κάτι!! Έλεος δηλαδή!!
Έπρεπε να κινηθείς νομικά και τους κράξεις όλους!!
Εύχομαι τουλάχιστον τώρα να έχεις βρει έναν γιατρό-άνθρωπο να σε κουράρει και μη φοβάσαι!! Όλα καλά θα πάνε...
 #8584  από ioanna
 Δευ Σεπ 14, 2009 2:57 pm
Ξέρεις κάτι?
Ήταν τόσο βαρύ και με τέοια ψυχολογία που είχα το μόνο που ελάχιστα με ενδιέφερε ήταν ήταν αυτό.
Τουλάχιστον προς το παρόν νομίζω οτι η γιατρός που με παρακολουθεί τώρα είναι καλή....μου αφήνει λίγα κενά...αλλά σε γενικές γραμμές μου φέρεται όμορφα και δεν με φοβίζει σε τίποτα...το μόνο που με στενοχωρεί είναι το μυστικό μου....
Έχω το θάρρος να την παίρνω τηλ όποτε την έχω ανάγκη και είναι ευγενική μαζί μου. Ανήκει στην ομάδα της καθηγήτριας που είχα πει οτι μίλησα μαζί της μετά απο κόπο μιας και είναι δισεύρετη την οποία μου την είχαν παρουσιασεί ως απρόσιτη, σκληρη, εγωίστρια κλπ και συνάντησα μια ευγενέστατη κυρία που μου παρουσιάσε το πρόβλημα μου σαν ένα παραμυθάκι με πρωταγωνίστρια εμένα, πως θα κυλούσε η ζωή μου σε ένα όμορφο σπιτάκι μαζί με τις χαρούμενες φωνές γυρώ μου απο τα παιδάκια που θα κάνω κλπ. Εκείνη αρχικά αφού είδε πόσο ευαίσθητη είμαι μου είπε να το κρατήσουμε κοινό μας μυστικό κ στη συνέχεια το μετέφερε και στη γιατρό της ομάδας της που με κουράρει τώρα.....
Παντως τώρα νομίζω οτι ήδη μπορώ να πω ότι τουλαχιστόν ψυχολογικά, είμαι λιγότερο φοβισμένη!!!!
 #8585  από litsa
 Δευ Σεπ 14, 2009 3:26 pm
εντάξει !!! είχα και εγώ διάφορα αλλά είπαμε!!!
κορίτσι μου αυτοί που είδες ήταν κάτι κομπλεξικά κακομαθημένα απολίτιστα και χωρίς καμία υπόσταση ''γιατρουδάκια''!!!
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΡΟΙ !! ΑΥΤΟ ειναι η μεγαλύτερη τιμωρία τους!!!

Αλίμονο στους ανθρώπους που θα πέσουν στα χέρια τους!!
Προχώρα παρακάτω και μην ασχολείσαι!!!

πες στην αλήθεια χωρίς να έχεις και ενοχές που δεν το είπες αμέσως και δες αν χρειαζεσαι και κάποιον καλό ψυχολόγο να σε στηρίξει ουσιαστικά και βρες και έναν γιατρό που να σου ταιριάζει και μην μασάς!!

Υπάρχουν και γιατροί - άνθρωποι ...
αυτούς που είδες ξέχνα τους!!

αντε και κουράγιο σε όλους μας!
 #8587  από LL--MM
 Δευ Σεπ 14, 2009 3:33 pm
Κι εγώ σαν την Ιωάννα... επακριβώς... :evil:
 #8631  από petros
 Τρί Σεπ 15, 2009 9:32 am
ΚΑΛΑ ΕΜΕΙΝΑ ΚΑΓΚΕΛΟ. ΡΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ. ΒΓΑΛΑΝ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΠΕΤΑΝΕ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΙΑ ΠΑΘΗΣΗ?? ΡΕ ΓΕΛΟΙΟΙ ΕΔΩ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΑΕΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΑΡΟΝΤΑΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ Η ΝΟΣΟΣ!!!ΑΝ ΚΑΤΣΕΙΣ ΚΑΙ ΨΑΞΕΙΣ ΠΟΣΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΡΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΘΑ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ! ΜΕΤΑ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑΚΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΛΟΝ ΓΙΑ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΒΩ. ΓΡΑΨΤΟΥΣ ΚΟΥΚΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΒΡΕΣ ΕΝΑΝ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ. ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ...