Καταρχάς καλημέρα σε όλους και ευχαριστώ που με δεχθήκατε στην όμορφη παρέα σας! 
Η μητέρα μου έχει ήδη διάγνωση από το 2008 με δευτεροπαθή προϊούσα ΣΚΠ κι έτσι παρακολουθώ τις συζητήσεις σας και το site αρκετό χρονικό διάστημα. Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να ζητήσω τη γνώμη σας,γιατί αντιμετωπίζω προσώπικά πρόβλημα και δεν μπορώ να το συζητήσω πουθενά για ευνόητους λόγους... Εδώ και περίπου δύο χρόνια έχω μουδιάσματα σε χέρια και πόδια(έως να μην τα νιώθω καθόλου), τρέμουλο, από το πρωί που ξυπνάω είμαι λες και με έχει πατήσει τρένο,δεν μπορώ να ανέβω σκάλες αν δεν σταματήσω τουλάχιστον δύο φορές,δεν μπορώ να ανέβω ανηφόρα χωρίς να φουσκώσω,δεν αντέχω να κρατήσω βάρος χωρίς να "κοπούν" τα χέρια μου και να τρελλαθώ από τον πόνο μετά,ζαλίζομαι,ξεχνάω φοβερά,ο πόνος γενικά έχει γίνει ο καλύτερος φίλος μου. Αυτά, βέβαια,έχουν χειροτερεύσει μέσα στα δύο χρόνια.Μετά από πολλές εξετάσεις,μου έδωσαν να κάνω και μαγνητική.Σε αυτή φάνηκαν κάποιες εστίες με παθολογικό σήμα Τ2 και flair,στην υποφλοιώδη ουσία και γύρω από την τέταρτη κοιλία του εγκεφάλου, και μία ακόμη στο 2ο θωρακικό με παθολογικό Τ1 σήμα,αλλά μη ειδικές.(Η ηλικία μου είναι 32 ετών).Το πρόβλημά μου είναι πως κανείς δεν μου λέει τι σημαίνει αυτό,όχι σαν ερμηνεία της μαγνητικής, αλλά σαν αιτία. Τι μπορέι να είναι,τι μπορώ να κάνω.Μου είπαν να πάρω neurobion, αντικαταθλιπτικά και μετά από ένα μήνα πάλι να συζητήσουμε την "αγωγή" μου. Με τα neurobion δεν βλέπω μεγάλες διαφορές(μέσα σε 20 ημέρες βέβαια),και είμαι σε θέση να πώ ότι δεν πάσχω από κατάθλιψη(είμαι φαρμακοποιός). Σας παρακαλώ,θα ήθελα τη γνώμη σας,τι θα μπορούσα να κάνω.Εχω πολλούς να φροντίσω και πρέπει να σταθώ στα πόδια μου. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ και συγγνώμη για το χρόνο σας! 
Η μητέρα μου έχει ήδη διάγνωση από το 2008 με δευτεροπαθή προϊούσα ΣΚΠ κι έτσι παρακολουθώ τις συζητήσεις σας και το site αρκετό χρονικό διάστημα. Θα ήθελα να μου επιτρέψετε να ζητήσω τη γνώμη σας,γιατί αντιμετωπίζω προσώπικά πρόβλημα και δεν μπορώ να το συζητήσω πουθενά για ευνόητους λόγους... Εδώ και περίπου δύο χρόνια έχω μουδιάσματα σε χέρια και πόδια(έως να μην τα νιώθω καθόλου), τρέμουλο, από το πρωί που ξυπνάω είμαι λες και με έχει πατήσει τρένο,δεν μπορώ να ανέβω σκάλες αν δεν σταματήσω τουλάχιστον δύο φορές,δεν μπορώ να ανέβω ανηφόρα χωρίς να φουσκώσω,δεν αντέχω να κρατήσω βάρος χωρίς να "κοπούν" τα χέρια μου και να τρελλαθώ από τον πόνο μετά,ζαλίζομαι,ξεχνάω φοβερά,ο πόνος γενικά έχει γίνει ο καλύτερος φίλος μου. Αυτά, βέβαια,έχουν χειροτερεύσει μέσα στα δύο χρόνια.Μετά από πολλές εξετάσεις,μου έδωσαν να κάνω και μαγνητική.Σε αυτή φάνηκαν κάποιες εστίες με παθολογικό σήμα Τ2 και flair,στην υποφλοιώδη ουσία και γύρω από την τέταρτη κοιλία του εγκεφάλου, και μία ακόμη στο 2ο θωρακικό με παθολογικό Τ1 σήμα,αλλά μη ειδικές.(Η ηλικία μου είναι 32 ετών).Το πρόβλημά μου είναι πως κανείς δεν μου λέει τι σημαίνει αυτό,όχι σαν ερμηνεία της μαγνητικής, αλλά σαν αιτία. Τι μπορέι να είναι,τι μπορώ να κάνω.Μου είπαν να πάρω neurobion, αντικαταθλιπτικά και μετά από ένα μήνα πάλι να συζητήσουμε την "αγωγή" μου. Με τα neurobion δεν βλέπω μεγάλες διαφορές(μέσα σε 20 ημέρες βέβαια),και είμαι σε θέση να πώ ότι δεν πάσχω από κατάθλιψη(είμαι φαρμακοποιός). Σας παρακαλώ,θα ήθελα τη γνώμη σας,τι θα μπορούσα να κάνω.Εχω πολλούς να φροντίσω και πρέπει να σταθώ στα πόδια μου. Σας ευχαριστώ πολύ πολύ και συγγνώμη για το χρόνο σας! 
ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ''ΔΙΚΑ ΜΑΣ'' , ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ....ΠΩΣ , ΛΟΙΠΟΝ, ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΓΩΓΗ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΚΡΙΒΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ??????????????Εσυ,σαν φαρμακοποιος, ξερεις καλυτερα τα φαρμακα που σου προτειναν !!!! Απο πειρα , σου λεω οτι οι neurobion, φυσικα, βοηθουν !!!! Τα αντικαταθλιπτικα.....ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑ...., τη στιγμη, μαλιστα, που ΔΕΝ εχεις καταθλιψη !!!! Θα σε συμβουλευα, να παρεις τις βιταμινες σου και να επιμεινεις να ψαξουν οι γιατροι και να σου πουν τι εχεις !!!!!!!!! 
Το καλύτερο από όλα όμως είναι ότι ψυχολογικά, ενώ στην αρχή ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, τώρα είναι χαρούμενη ,όπως σχεδόν τη θυμάμαι όταν ήμουν παιδί. Σε αυτό βοήθησαν βέβαια και τα seropram που παίρνει ένα χρόνο περίπου... Εδώ κι επτά μήνες ήταν μόνο με τα seropram , ενώ πριν ένα μήνα ξεκινήσαμε την πρώτη ενδοφλέβια χορήγηση κορτιζόνης. Το παλεύουμε, όπως όλοι άλλωστε κι ελπίζουμε,όπως όλοι άλλωστε, σε ό,τι καλύτερο γίνεται 
Οσο για μένα, δεν φοβάμαι τη σκπ (δεν το λέω υποτιμητικά, δεν θα μπορούσα άλλωστε), φοβάμαι την άγνοια γιατί δεν ξέρεις τι τρέχει και με τι έχεις να παλέψεις κι ειδικά όταν κανείς από τους "ειδικούς" γιατρούς δεν είναι σαφής... Οπως και να έχει εδώ είμαστε. Και πάλι σας ευχαριστώ πάρα πολύ και θα ήθελα να ξέρετε όλοι, κι αν θέλετε το λέτε κι ο ένας στον άλλο, αν συναντήσετε καμιά δυσκολία με τα φάρμακα τώρα που συμβαίνουν όλα αυτά με το σύστημα υγείας (καταλαβαίνω την ανησυχία λόγω της μητέρας μου κι εμάς που την προσέχουμε), θα χαρώ πάρα πολύ να κάνω ότι περνά από το χέρι μου και παραπάνω να βρούμε λύση. Να έχετε μια γλυκειά καλήμερα κι όλα να πηγαίνουν καλύτερα για εμάς και τους ανθρώπους που αγαπάμε!!!
