sxeseis...

[Μιμικαμ]

Κασσάνδρα, Σταύρο, θα συμφωνήσω μαζί σας στο οτι, οτιδήποτε μη συμβατό με την
ανθρώπινη φύση, γίνεται βορρά για κάποιους επιτηδειους, ο ανθρώπινος πόνος
γενικά πουλάει!!!!!

Ομως την ηθική ικανοποίηση των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι ξεπερασαν τον εαυτό
τους θα την αγνοήσουμε????? Το συναίσθημα αυτό το εχω αισθανθεί αρκετές φορές
και η ιδια, οταν καταφέρνω πράγματα που για τους άλλους είναι εντελώς φυσιολογικά,
μετά απο πολύ κοπο και προσπάθεια.

Η ηθική ικανοποίηση για μένα είναι ενα πολύ δυνατό κίνητρο για να μπορώ να
συνεχίζω, μπορεί ακόμα να είναι και παρηγοριά, δεν έχει σημασία!!!!!
Την παραίτηση δεν δέχομαι με τίποτα!!!!!

[maestro]

αυτό που σχολιάζω είναι πως σημασία έχει να βρίσκεις την ευτυχία στη ζωή σου με τις δυνατότητες που έχεις.

Εγω παλι ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ρε παιδια ΝΑ ΤΡΕΞΩ!!!!!! Α, ώστε ΔΕ μπορείς, έ; Ούτ'εγώ! Μα τότεεε... Πιές τον ωραίο τον καφέ!

Κι ας απαγορέψουν άλλοι στη Μιμίκα μας να... βγάζει καπνούς απ'τ'αυτιά επειδή δε μπόρεσε να πάει στο Mall σήμερα! πως τολμάει να μην είναι πανευτυχής που δεν πήγε, μια και "δεν έχει τη δυνατότητα"...Όχι πως δε μ'αρέσει η μουσική, άλλά ούτε καν αυτή που προανέφερα δε με "γεμίζει"...

Αγαπητη γιαγια Κασσάνδρα,
Συγγνωμη που επεμβαινω, αλλα λυπάμαι οταν καποιος τα βλέπει ετσι καταμαυρα τα πραγματα, αλλα ευτυχως δεν ειναι ετσι(!), παντα υπαρχει κατι που μπορουμε να κανουμε κι εμεις, αρκει να το θελουμε και να το ζητησουμε απο αυτον που μπορει(ή καλυτερα θα θελει) να μας βοηθησει.
Και, το να ζηταει καποιος βοηθεια δεν ειναι ελεημοσυνη.

[LL--MM]

Σε νοσοκομείο, νέος και, μέχρι τότε, φαινομενικά εξαιρετικά καλοπροαίρετος επιμελητής: "Στενοχωρήθηκα πολύ που δε μπόρεσα να σας βοηθήσω, ο καθηγητής όμως θα σας το κανει το χαρτί σας, για λόγους ανθρωπιστικούς(!!!)"
Είδα το χαρτί, όσο κι εσείς...

Αμα αυτοί τη βλέπουν για ζητιανιά, δεν πα'να ΜΗΝ είναι....

Δε βλέπω γιατι έδωσα την εντύπωση πως παραιτούμαι, σας είπα, με αρραβώνιασαν με τον πιγκουΐνο του κλίπ πρίν από τα δύο μου χρόνια!... Εξελίχθη, βέβαια, σε Αγαμέμνωνα, τρομάρα του, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

[soulla]

συγγνώμη αλλά θα πω και εγώ την γνώμη μου αν και ίσως την ξέρετε αν υπήρχε ένα κουμπάκι να το πατούσα θα το εκανα πριν 3 χρόνια αν υπήρχε ένας γιατρός που θα με έκανε καλά θα πήγαινα τρέχοντας αν υπήρχε ο θεός που καποτε πίστευα θα ξαναπήγαινα γονατιστή πιστεύω ακόμη και είμαι εδώ και τον παρακαλώ να έχει τουλάχιστον τα παιδιά μου καλά, και αν μπορούσα να σηκωθώ θα ξαναγονατούσα...και η μιμίκα πιστευω ότι στεναχωρέθηκε περισσότερο για τα παιδιά που είχε μαζί...είμαι όμως σίγουρη ότι υπάρχουν πολύ περισσότερο ανάπηροι από τα παιδιά που κάνουν το απίθανο χορευτικό και από εμένα και τον κάθε ένα απο εσάς...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΠΗΡΟΙ..ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ...ΤΙΠΟΤΑ
ΕΙΠΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΕΜΕΝΑ..ΤΟ ΞΕΡΩ ΑΛΛΑ ΑΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΝΑΛΥΣΩ ΘΑ ΜΕ ΕΠΕΡΝΕ Η ΝΥΧΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΩς,ΟΥΤΕ ΕΛΠΙΔΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙς ΤΙ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ

[pelopidas]

Μα, ασφαλώς και είναι: Όμως είναι λιγότερο άνθρωποι όταν ΔΕΝ το προσπερνούν; όταν χρειάζονται να περάσουν ένα δρόμο; ή να κατέβουν σκάλες; ή όταν όλα τα σκεύη πρέπει να είναι σε χαμηλό επίπεδο για να τα φτάσει η κοπέλα να μαγειρέψει; όταν παιδεύεται για να πλύνει κάτι, οτιδήποτε; ή να σιδερώσει; ή ότι άλλο κάνουμε όλοι μας δίχως να το ξανασκεφτούμε, έστω με περισσότερη δυσκολία;
Κι άς μην κοροϊδευόμαστε, αν το δεκανίκι δεν είναι εντελώς για την παράσταση, σήμερα υπάρχουν και τέτοια πόδια, και αντικείμενα διαφήμησης και αγοράς, όπως λέει και ο Σού...
Το να ζούν κάθε μέρα είναι το σημαντικό γι αυτούς, όχι το καταραμένο το ξεπέρασμα όπως θα το δούν οι άλλοι...
Πως τολμάμε όλοι μας και ΙΔΙΩΣ ΕΜΕΙΣ, να τους μετράμε για ανθρώπους ΜΟΝΟ βάσει του "ξεπεράσματος" αυτού;;;
http://photos1.blogger.com/blogger/7121 ... 0/cybo.jpg
Φωτογραφία: Το τελευταίο πόδι της ΑΜΑΛΙΑΣ, Θεός σχωρέσει όχι τόσο αυτήν μα όσους την κατάντησαν έτσι...
Σόρυ Πελοπίδα, δεν εννοούσα εσένα προσωπικά...

μην ζητας συγγνωμη, ολοι εδω ειμαστε θυμωμενοι...με κατι ή καποιους!

[Γιάννης]

παντα υπαρχει κατι που μπορουμε να κανουμε κι εμεις, αρκει να το θελουμε και να το ζητησουμε απο αυτον που μπορει(ή καλυτερα θα θελει) να μας βοηθησει.
Και, το να ζηταει καποιος βοηθεια δεν ειναι ελεημοσυνη.

Προσυπογράφω, η βοήθεια (σαν συναισθηματικό αποτέλεσμα) είναι ευεργετική και γι αυτόν που την προσφέρει και γι αυτόν που τη λαμβάνει.

[ΑΝΔΡΙΑΝΑ]

αυτό που σχολιάζω είναι πως σημασία έχει να βρίσκεις την ευτυχία στη ζωή σου με τις δυνατότητες που έχεις.

Εγω παλι ΘΕΛΩ ΠΟΛΥ ρε παιδια ΝΑ ΤΡΕΞΩ!!!!!! Α, ώστε ΔΕ μπορείς, έ; Ούτ'εγώ! Μα τότεεε... Πιές τον ωραίο τον καφέ!

Κι ας απαγορέψουν άλλοι στη Μιμίκα μας να... βγάζει καπνούς απ'τ'αυτιά επειδή δε μπόρεσε να πάει στο Mall σήμερα! πως τολμάει να μην είναι πανευτυχής που δεν πήγε, μια και "δεν έχει τη δυνατότητα"...Όχι πως δε μ'αρέσει η μουσική, άλλά ούτε καν αυτή που προανέφερα δε με "γεμίζει"...

η αναπηρία σου είναι το ότι δεν μπορείς να δεις το ωραίο και να χαρείς τη ζωή σου και είναι μεγαλύτερη από την αναπηρία που προκαλεί η σκλήρυνση. Και όπως και να χει, με το να επικολλείς τα σχολιά μου, δεν μου κανες τη μούρη κρέας! η διαφορά μας είναι ότι εγώ έχω διάθεση να συνδιαλεχθώ ενώ εσύ έχεις διάθεση να επιτεθείς. ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΑΝ ΣΑΣ ΕΘΙΞΑ ή αν σας σόκαρα ή.... η δική μου θεώρηση είναι πως αυτό το video λέει πως μπορείς να πιάσεις τον ταύρο από τα κέρατα. Δεν το σύγκρινα με το νοσημά μας γιατί είναι τελείως άσχετα. Διαφωνώ με το ότι έχουμε χάσει ένα μέρος της ανθρώπινης υπόστασής μας επειδή έχουμε ΣΚΠ. Για μένα η ανθρώπινη υπόστασή μου καθορίζεται από πολλά και διαφορετικά πράγματα και όχι από τις τρέλες του κεντρικού νευρικού μου συστήματος. Όπως και να χει, δεν θεωρώ ότι υπήρχαν λόγοι διαφήμισης ή εκμετάλλευσης του πόνου κλπ... Οι άνθρωποι που χόρευαν ήταν ενήλικες και είναι άδικο να τους υποτιμούμε. Θεωρώ ότι ήταν μία προαπάθεια μέσα από την τέχνη (μιας και αυτός είναι ο σκοπός της) προσπαθεί να διδάξει κάποια δυνατά μηνύματα. Το συμπέρασμά μου είναι πως όταν ένας άνθρωπος έχει καβαλήσει ένα τρένο με οδηγό την απαισιοδοξία του, δε θα κατέβει αν δεν το αποφασίσει ο ίδιος ό,τι κ αν του λένε. Δεν έχω πρόβλημα με τις διαφορετικές απόψεις, όπως πχ ξέρω ότι μαζί μου διαφωνεί ο Σταύρος, έχω όμως πρόβλημα με την αγένεια , την εμπάθεια και την κακία, σου θυμίζει κάτι γιαγια Κασσάνδρα? ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΝΝΟΗΣΕΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ Η ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ δεν θα είμαι ευγενική. Δεν έχω αμφισβητήσει ποτέ κανέναν και γι αυτό δεν το επιτρέπω. Το τι είμαι και το πως έφτασα να λέω όσα λέω το ξέρω εγώ και οι δικοί μου άνθρωποι και κανένας ανώνυμος εξυπνάκιας του forum. Διότι οι μάγκες καλό είναι να υπογράφουν και με το πραγματικό τους όνομα. Μην ξαναασχοληθείτε λοιπόν με το video που καλοπροαίρετα ανέβασα, απλά υπάρχει διάσταση απόψεων.

[LL--MM]

η αναπηρία σου είναι το ότι δεν μπορείς να δεις το ωραίο και να χαρείς τη ζωή σου και είναι μεγαλύτερη από την αναπηρία που προκαλεί η σκλήρυνση. To ωραίο το βλέπω, και, κυρίως, δεν θα μπορούσα ΠΟΤΕ να θεωρήσω τον ανθρώπινο πόνο, οσοδήποτε "νικημένο" ως "ωραίο": Eίναι απάνθρωπο και απολύτως απαράδεκτο. Ο καθημερινός αγώνας των ανθρώπων αυτών δεν περιορίζεται στο ότι θαυμάσει το κοινό επί σκηνής, ή στα κλίπς, και αυτό, δεν είμαι η μόνη που το είδα: ΔΕΝ έχει νικηθεί ο πόνος αυτός, ΥΠΑΡΧΕΙ ανεξάρτητα ή μάλλον μεγενθύνεται δυσανάλογα από τον άθλο αυτόν

βλέπω ότι εκμεταλλευόμενοι κάποιοι την ιδιαιτερότητά τους, τους μετέτρεψαν σε θέαμα, τσίρκο.

Και όπως και να χει, με το να επικολλείς τα σχολιά μου, δεν μου κανες τη μούρη κρέας!
Μου καταλογίζεις προθέσεις που δεν είχα, αλλά όποιος έχει τη μύγα...
Οι άνθρωποι που χόρευαν ήταν ενήλικες και είναι άδικο να τους υποτιμούμε. Θεωρώ ότι ήταν μία προαπάθεια μέσα από την τέχνη (μιας και αυτός είναι ο σκοπός της) προσπαθεί να διδάξει κάποια δυνατά μηνύματα.
Η στρατευμένη τέχνη έχει δείξει τους περιορισμούς της ανά τους αιώνες... Οι άνθρωποι αυτοί έχουν, όπως όλοι μας, ανάγκες, γενικές και ειδικές, εντός και εκτός της παράστασης, και ζούνε ΚΑΙ εκτός αυτής...
Και αυτό, ακόμα και η Λεώνη, την οποία δε μας τη δείχνουν παρά ώς... "καλιτέχνιδα", και, όπως μας είπε και η Kath, τα παιδιά φοβούνται την αναπηρία της... και δεν κάνει τίποτα ο "θαυμασμός" αυτός για να κατανοήσουν ότι είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα, και πρέπει να περιορίζεται απ' όλους μας, στα όρια του εφικτού viewtopic.php?f=29&t=1098&p=47651#p47651
Η έκθεση των μόνων αναγκών αυτών, οσοδήποτε καλλιτεχνικά ντυμένων, ΔΕΝ διδάσκει τέτοια μηνύματα, και τους υποτιμούμε, ακριβώς, αγνοώντας τις.
Η φράση "τα κατάφεραν ΠΑΡΑ την αναπηρία" (το γεγονός συνιστά καθ'αυτό άθλο δυσανάλογα μεγαλύτερο απο τις προσπάθειες οποιουδήποτε ατόμου πόσο μάλλον χορευτή) μας αποδεικνύει τον περιορισμό του θαυμασμού του κοινού για τον άθλο αυτόν. "Εμείς είμαστε οι υγιείς, οι ανάπηροι άς πάνε να κάνουν... άθλους... να χορεύουν και να βάφουν πιάτα".
ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΣΟΚΑΡΕΙ.
Και, κυρίως, η φράση "αυτοί μπορούν και χορεύουν, επομένως, ουσιαστικά, δεν τρέχει και τίποτα, δεν αντιμετωπίζουν καμιά υπερβολική δυσκολία" είναι αυτή που θα έπρεπε κάποιοι να ξανασκεφτούν. Είναι όμοιοί μας, ασχέτως των εκτιθέμενων δυσκολιών τους.
κλπ, κλπ, κλπ....-

[ΑΝΔΡΙΑΝΑ]

Το ωραίο της υπόθεσης είναι το χορευτικό, τόνισα από τα πρώτα σχολιά μου ότι το θεωρώ ένα εξαιρετικό χορευτικό και τη γυναίκα και τον άντρα άψογους επαγγελματίες. Αυτό που με συγκινεί είναι η τέχνη και όχι το ότι έχουν ακρωτηριασμένα άκρα. Εσύ εμμένεις σε αυτό αγνοώντας την ουσία! Η ουσία λοιπόν είναι ότι ο πόνος υπάρχει και θα υπάρχει, θα ήταν ηλίθιο να λέμε ότι η ζωή μας είναι πανεύκολη. Θα ήταν ακόμα πιο απάνθρωπο να λέμε "είδες? υπάρχουν και χειρότερα" και να παρηγοριόμαστε με τον πόνο των άλλων. Ο στόχος μου και η σκέψη μου την οποία και προσπαθώ να εξηγήσω, είναι πως πρόκειται για 2 ανθρώπους που συνεχίζουν τη ζωή τους ξεπερνώντας τις δυσκολίες τους. Μη με ρωτήσεις το πως. Δεν μπορώ να ξέρω την καθημερινότητά τους, πάντως είναι άψογοι επαγγελματίες και γιατί να μην ήταν άλλωστε, αναπηρία δεν σημαίνει αναξιότητα. Δεν το θεωρώ στρατευμένη τέχνη, δεν θεωρώ ότι εκμεταλλέυεται τον ανθρώπινο πόνο. Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι έπρεπε να πάψουν να δουλεύουν , να μην είναι χορευτές? Και γιατί να μην είναι? Για να μη σοκαριστεί το κοινό και τους θεωρήσει θέαμα στο τσίρκο? Ποιος είναι τώρα ο ρατσιστης? Δεν καταλαβαίνω, να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν και να δεχόμαστε την υπαρξή τους μόνο ως αναξιοπαθούντες και παραιτημένους? αυτό δεν είναι υποτιμητικό? ο πόνος δεν νικιέται ποτέ, αν θες τη γνώμη μου, τις δυσκολίες, την ανασφάλεια και τους περιορισμούς τους συναντάμε από όταν ξυπνάμε μέχρι να κοιμηθούμε και πολλές πολλές φορές ακόμα και στον ύπνο μας. Εγώ πχ έχω νυχτουρία, είμαι μόλις 24, τι να κάνω παιδεύομαι στεναχωριέμαι για πολλά. Όμως συνεχίζω και θέλω να γίνω μια άψογη επαγγελματίας και καλή μαθηματικός, όχι για να αποδείξω το οτιδήποτε σε κανέναν, αλλά γιατί όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου έχω ανάγκη να είμαι παραγωγική και αυτό είναι ανθρώπινο και δεν έχει σχέση με την αναπηρία μου. Κι αν το σώμα μου σταματήσει εντελώς να με υπακούει θα γίνω παραγωγική ζωγραφίζοντας, (ξέρω να ζωγραφίζω, δεν κάνω ανθρωπάκια!) ή θα βρω έναν τρόπο τέλος πάντων να ικανοποιήσω την ανάγκη μου και να μη μένω στάσιμη.

[elena]

Ανδριάνα....έχεις ένα πολύ όμορφο όνομα!!επίσης έχεις την ομορφιά και την φρεσκάδα των χρόνων σου!!!έχεις τα όνειρα που πρέπει να πραγματοποιήσεις στην ζωή σου.....
όνειρα έχω και εγώ !!!!πάρα πολλά.....και δεν έχω σκοπό να σταματήσω να ονειρεύομαι.....
όπως δεν σκοπό να αφήσω "κάτι" να με σταματήσει να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα!!!
είτε αυτό το κάτι είναι η ms ...είτε κάτι άλλο ....!
και θα συμφωνήσω μαζί σου σε πάρα πολλά πράγματα και πραγματικά χαίρομαι να βλέπω άτομα το ίδιο αισιόδοξα με εμένα....
θα απογοητεύομουν πραγματικά αν ένοιωθα έστω και για μια μόνο μέρα ,ότι δεν πάλεψα....ότι δεν αγωνίστηκα...ότι δεν χάρηκα την ζωή μου!!το κάθε ξεχωριστό λεπτό της....την κάθε ξεχωριστή λύπη της....την κάθε ξεχωριστή χαρά της!!!
Πιάσε την ζωή από τα κέρατα όπως λες....κάντη να γονατίσει....κάνε όλα αυτά που θα ήθελες να κάνεις.....είναι δικαίωμα σου και δεν μπορεί να στο στερήσει κανείς!!!
Οι κλάψες δεν αρμόζουν σε άτομα που έχουν όνειρα.....και από το βίντεο αυτό κατάλαβα....
καλή συνέχεια!!!