ΣΚΠ και οικογένεια

[Λιάνα]

Θα μιλήσω μέσα από την δική μου ματιά.
Αναρωτιέμαι εάν θα βρω κάποιους σύμφωνους ή κάποιους να διαφωνούν.
Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ήθελα η καλοσύνη να διέπει σε όλους τους τομείς και σε όλη την ανθρωπότητα.
Είχα μάθει από τους γονείς μου ότι όλοι είναι καλοί άνθρωποι με αγνά συναισθήματα. Παράλληλα είχα μάθει ότι η αγάπη είναι η κινητήριος δύναμη για τα πάντα!
Η πίστη και η επιμονή είναι σημαντικές για να ξεπερνάμε τα πάντα!

Στην πορεία η ανακάλυψη μου ήταν πιο σκληρή από ότι νόμιζα.

Σαν ένα χαστούκι, που είναι αόρατο και όχι σωματικό , τραντάζει την ψυχή σου και ξυπνά μέσα σου ένα θηρίο που τελικά το ονόμασα σκλήρυνση κατά πλάκας.

Ευτυχώς, υπάρχει αγάπη και αυτό το θηρίο το ηρεμώ , του μιλάω γλυκά να μην με ρίξει κάτω , υπόσχομαι σε αυτό ότι σύντομα θα βρω το άλλο μου μισό που θα με δυναμώσει απέναντι στην έξω πραγματικότητα.

Του μιλάω συνεχώς…

Το ηρεμώ…

Γιατί να λείπει η οικογένεια και ο γάμος στην σήμερα εποχή ;

Γιατί όλοι κοιτάνε τον εαυτό τους και αφήνουν απέξω ένα υπέροχο κομμάτι ολοκλήρωσης της ανθρώπινης ύπαρξης ;

Όσοι αντιμετωπίζεται πρόβλημα με την πάθηση, να ξέρετε ότι εκεί έξω υπάρχει κάποιος που θα σας αγαπά όπως και να είστε και θα θέλει να κάνετε οικογένεια και γιατί όχι και παιδιά!

Μην το βάζετε κάτω φίλοι μου…

Εγώ δεν το έβαλα…

Όσοι έχετε οικογένεια, να τους φροντίζετε πάντα με αγάπη και να παίρνετε δύναμη και τόλμη να αντιμετωπίσετε τα πάντα εκεί έξω!!

Μην το ξεχνάτε πόσο τυχεροί είστε όταν έχετε τον άνθρωπο σας, το παιδάκι σας πάντα δίπλα σας.

Θα ήθελα να μου γράψετε όσοι έχετε οικογένεια, πως νιώσατε την πρώτη φορά που σας κάνανε πρόταση γάμου ή όταν ανακαλύψατε ότι θα φέρετε ένα παιδάκι;

Ας πούμε και κάτι θεραπευτικό και αισιόδοξο για εμάς που περιμένουμε τον γάμο και το παιδάκι να μπει στην ζωή μας.

Καλό βράδυ.

Φιλικά,
Λιάνα

[Στάθης]

Λιάνα, στάθηκα λίγο σε αυτή την πρόταση που έγραψες:
«Υπόσχομαι σε αυτό ότι σύντομα θα βρω το άλλο μου μισό που θα με δυναμώσει απέναντι στην έξω πραγματικότητα.»

Θέλω να σου πω κάτι με αγάπη, όχι ως συμβουλή αλλά σαν μια σκέψη που ίσως σου φανεί χρήσιμη.
Αν περιμένουμε το «άλλο μας μισό» για να νιώσουμε δυνατοί, τότε χωρίς να το θέλουμε, βάζουμε τη δύναμή μας σε κάποιον έξω από εμάς.
Και αυτό σημαίνει πως πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι που λείπει.

Η δύναμη που ψάχνεις, αυτό το κέντρο που σε κρατάει όρθια, δεν θα στο δώσει κανείς άλλος — κι ούτε χρειάζεται να στο δώσει.
Το έχεις ήδη μέσα σου.
Όταν εσύ νιώσεις ολόκληρη, γειωμένη, ριζωμένη στο τώρα — όπως λέει και ο Eckhart Tolle — τότε δεν θα ψάχνεις «μισό».
Θα συναντήσεις έναν ολόκληρο άνθρωπο ενώ κι εσύ θα είσαι ολόκληρη.
Και εκεί γεννιέται πραγματική σύνδεση, όχι ανάγκη.

Δεν χρειάζεται να βιάζεσαι.
Μείνε για λίγο με τη δική σου παρουσία.
Εκεί θα βρεις αυτό που σήμερα νομίζεις ότι βρίσκεται κάπου «έξω».

Λιάνα, αυτό που γράφεις έχει μια πολύ όμορφη αλήθεια μέσα του — το ότι η αγάπη υπάρχει, και μπορεί να μας βρει όπως κι αν είμαστε.
Απλώς θα ήθελα να μοιραστώ και μια δεύτερη σκέψη:

Ναι, «εκεί έξω» υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να μας αγαπήσουν πραγματικά.
Αλλά η σοφία και η αγάπη της ζωής δεν έρχονται για να μας σώσουν.
Έρχονται όταν εμείς έχουμε ήδη αρχίσει να στεκόμαστε μέσα μας, όταν αναγνωρίζουμε τη δική μας αξία, πριν την αναγνωρίσει κανένας άλλος.

Η ζωή δεν στέλνει σωτήρες — στέλνει καθρέφτες.
Αν είμαστε γεμάτοι φόβο, θα δούμε φόβο.
Αν είμαστε σε επαφή με την αξία μας, τότε θα έρθει κι ένας άνθρωπος που θα τη δει μαζί μας.

Οπότε ναι: να μην το βάζουμε κάτω.
Αλλά όχι επειδή «κάποιος εκεί έξω» θα έρθει να μας συμπληρώσει —
επειδή ήδη μέσα μας υπάρχει περισσότερη δύναμη και πληρότητα απ’ όση νομίζουμε.

Και τότε, αυτός ο κάποιος… θα εμφανιστεί απλά σαν φυσική συνέχεια.

Επίσης Λιάνα, αυτά που γράφεις έχουν μια τόσο φωτεινή ευχή μέσα τους… και ξέρεις τι νιώθω διαβάζοντάς τα;
Ότι η ζωή κρατάει για τον καθένα μας τις δικές της «σωστές στιγμές» — τις στιγμές που ανοίγει μια πόρτα και φέρνει ακριβώς αυτό που ποθούμε, όταν είμαστε έτοιμοι να το υποδεχτούμε.

Το να έχεις οικογένεια είναι ευλογία, ναι.
Αλλά το ίδιο μεγάλη ευλογία είναι και το να ωριμάζει μέσα σου η δύναμη, ο ρυθμός και η γλυκιά ανυπομονησία για κάτι που έρχεται.
Κανένα όνειρο δεν μένει μετέωρο όταν το κουβαλάς με αγάπη.
Η ζωή έχει έναν τρόπο — σχεδόν μυστικό — να οδηγεί τον καθένα εκεί που πρέπει.

Κι εσύ δεν είσαι απ’ αυτούς που η ζωή τους ξέχασε.
Είσαι από αυτούς που ετοιμάζει.

Κι όταν έρθει η στιγμή για τον άνθρωπο σου, για τον γάμο σου, για το παιδάκι σου… δεν θα μοιάζει με «συμβατικό» χαμόγελο.
Θα είναι χαρά που θα σε πλημμυρίζει ολόκληρη, γιατί θα ξέρεις ότι το κέρδισες, το άξιζες και το περίμενες με καρδιά γεμάτη.

Μακάρι — και το εννοώ — να βρεις τη δύναμη και τον ρυθμό να δημιουργήσεις αυτό που ονειρεύεσαι.
Και να θυμάσαι: ίσως τα πιο όμορφα πράγματα της ζωής σου… να μην έχουν συμβεί ακόμα.