Παιδιά δεν είναι η χημειοθεραπεία που κάνουν οι καρκινοπαθείς, η τόσο βαριά. Είναι το φάρμακο Endoxan που σου προξενεί την 1η ημέρα πονοκέφαλο και εμετούς (όχι σε όλους), μένεις στο νοσοκομείο για ένα βράδυ για να παίρνεις τους ορούς που χρειάζεσαι και για να σε βοηθάνε με διάφορα παυσίπονα και αντιεμετικά, μετά πας στο σπίτι και είσαι 3-4 μέρες απλώς αδιάθετος και μετά περδίκι. Λίγα μαλλιά πέφτουν βέβαια αλλά σε βαθμό που το αντιλαμβάνεσαι μόνο εσύ και επειδή αραιώνουν χρονικά οι θεραπείες, τα μαλλιά δεν προλαβαίνουν να αραιώσουν ανησυχητικά και βεβαίως ξαναβγαίνουν. Πέφτουν λίγο και τα λευκά αιμοσφαίρια, αλλά παρακολουθούμε τον οργανισμό με αιματολογικές εξετάσεις.
Χημειοθεραπείες κάνουν και για άλλα αυτοάνοσα: για ερυθηματώδη λύκο κ.ά. που δεν τα θυμάμαι.
Τέλος πάντων, είναι θεραπείες καλά ανεκτές και εύκολες (όχι όπως οι θεραπείες των καρκινοπαθών που είναι επείγουσα επιθετικές και τους "ξετινάζουν" για να τους σώσουν όμως τελικά).
Ρίξτε μια ματιά στην Παρουσίαση Μελών που εξηγώ πώς καταλήξαμε σε αυτή τη θεραπεία.
Though the truth may vary, this ship will carry our bodies safe to shore