LL--MM έγραψε:Προσπάθησα ανεπιτυχώς να παίξω με τις λέξειςΚωνσταντίνα έγραψε: Δυστυχώς οι άνθρωποι νοσούμε επειδή πληρούμε κάποιες προϋποθέσεις.
Σκέφτομαι τη ζωή μου που δεν μπόρεσα να διαχειριστώ το χρόνιο στρες, ή θυμό, ή που δεν κατάφερα να χωρέσω τα δύσκολα, ήταν πολύ φυσικό να αρρωστήσω.
Συ είπας: Αλλοι μπορεί να πουν ότι το να αισθάνεσαι υπεύθυνη για μια κατάσταση -άσχετα άν είσαι πραγματικά- σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι το δυσάρεστο μέλλον εξαρτάται από σένα. Δε μπορώ να φανταστώ πως είναι η περίπτωση εδώ.
Κασσάνδρα ο καθένας μας γνωρίζει ή διαισθάνεται τί δεν πήγε καλά και αρρώστησε από σκπ.
Σημασία δεν έχει να αυτομαστιγωθείς αλλά να πας παρακάτω με την ψευδαίσθηση ότι το μέλλον εξαρτάται πολύ και από σένα.
Χμμμ... Κωνσταντίνα μου, αφού κι εσύ ομολογείς ότι πρόκειται για ψευδαίσθηση, σε τι μπορεί να σε βοηθήσει στο να πας παραπέρα;;;
Έχεις δίκιο, από τα γραφόμενά μου προκύπτει ακριβώς αυτό που παρατήρησες
Εγώ βέβαια εννούσα "πεποίθηση", αλλά
.Είναι το " μότο" της ζωής μου αυτό Κασσάνδρα μου.Από τη μέρα που αρρώστησα, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα προσπαθήσω να "μην με φάει".
Το μέλλον μου τα τελευταία χρόνια φαντάζει δυσοίωνο, αλλά θα προσπαθώ να συμμετέχω.
Έχω ξαναγράψει κάπου λόγια του Καζαντζάκη από την Ασκητική.........
«Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν' αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!»
.
εγώ με την λέξη θάνατο αναφέρομε στο σκυλάκι μου. δεν μου έχει αφήσει γατάκι για γατάκι. 
