Μαριε γεια σου κι απο μένα!εδώ μέσα σε καταλαβαίνουμε όλοι περισσότερο απο τον οποιονδήποτε για το τι περνας και ποια τα συναισθήματα σου.Απλα ως παθουσα απο την Άρνηση που είχα πάθει εγώ στο να αποδεχθω οτι πάσχω απο σκπ και το Φόβο που ένιωθα ακόμη και για να υποβληθω σε εξετάσεις (παρακέντηση ιδίως) και να μου κανουν κορτιζονες κλπ και στη συνέχεια στο να επιτρεψω να μπουν φάρμακα βαριά στο σωμα μου, θέλω να σου πω οτι απο τη δική μου εμπειρία, εβγαλα τα εξης συμπεράσματα: α) όσο πιο σύντομα μάθεις τι εχεις και συστηθεις με την "κυρία " ή τον "κύριο" που εχεις απέναντί σου, τόσο πιο γρήγορα θα ξέρεις και πως να τους "δαμασεις" και να τεθούν υπο έλεγχο (έτσι είναι όλες σχεδόν οι παθήσεις αλλά ιδίως οι νευρολογικές), β) για να μάθεις, αν έχεις κι αλλες ενδείξεις, όπως μαγνητικές με εστίες, περισσότερα του ενος "κρούσματα" ανησυχητικα κλπ (είναι κάποια κριτήρια και πάντως ένας καλός γιατρός που μπορείς να εμπιστευθεί θα σου πει) είναι αναγκαίο κακό και η παρακέντηση που εγώ την ετρεμα (βασικά για τις παρενέργειές της που εκανα το λάθος και εψαξα γι αυτες πριν την κανω-ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ-) και αν ακολουθησεις τις οδηγίες των γιατρών και αφεθεις με εμπιστοσυνη και πίστη οτι όλα θα πάνε καλά και οτι είναι ενα αναγκαίο μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στην εξοδο απο το τούνελ και στη λύτρωση (ναι είναι τελικά λύτρωση να μάθεις τι εχεις και πως μπορείς να πορευτεις!) στο τέλος όλα καλά θα πάνε!,γ) η ενδοφλεβια κορτιζόνη που χορηγειται σε ωση που προκαλει κινητικα προβληματα η σε καιρια οργανα ή όταν η βλάβη προκαλεί προβληματα στην καθημερινοτητα του πασχοντος, δεν πονάει καταρχήν, έχει κάποιες παρενέργειες (εμένα μου προκαλούσε τρομερη υπερενταση και μου τρέλανε τις ορμόνες, περνάν όμως συντομα) αλλά ταυτόχρονα αν χορηγηθεί σύντομα απο την έναρξη της ώσης, τοτε μπορεί και να ανακάμψει κανεις νωρίτερα!και εδώ ισχυει οτι το γοργον και χάριν έχει και το κέρδος είναι μεγαλύτερο απο το τι παρενέργειες θα υποστεί! (σημειωτέον οτι αν περάσει 6μηνο χωρίς να αντιμετωπιστει μια σοβαρή ώση, το πρόβλημα που προκαλει, αποκτά μονιμότητα συχνα και δύσκολα επανέρχεται, και υπάρχουν και προβλήματα ενίοτε μη ορατά, όπως πχ η ουροδόχος κύστη και η δυσλειτουργία της...), δ) αυτα τα τελευταία ισχυουν και για τα φάρμακα που δίνονται στην υποτροπιάζουσα σκπ...σέβομαι τις απόψεις και θέσεις άλλων συμπασχοντων εδώ μέσα και υπήρξα κι εγώ πολύ αρνητική καταρχήν και όχι απλα επιφυλακτική με τα φάρμακα! Στην πορεία ωστόσο κατάλαβα (απο απτό παράδειγμα αλλου συνασθενους οικείου μου που πήρε εξαρχής ιντερφερόνες και σε αντίθεση με φιλο συναδέλφου που αρνήθηκε να πάρει με πολύ γρήγορη μετάβαση στην προϊούσα μορφή, σε αντιθεση με τον οικειο μιυ, προφανώς λόγω και της κακής ψυχολογιας) ότι πολύ καλύτερη προοπτική και εξέλιξη και καλύτερη ποιότητα ζωής έχει κάποιος που είναι σε φαρμακευτική αγωγη (μαζί με βιταμίνες, d3 κλπ) παρα κάποιος που δεν είναι.Ξεπερασα και τον τεράστιο φόβο των τρομακτικών παρενεργειών (εγώ παίρνω tecfidera) ζυγίζοντας τα υπέρ και κατα και κυρίως συνειδητοποιώντας, (με τη βοήθεια ψυχολόγου στην οποία απευθύνθηκα) οτι ΠΑΣΧΩ απο μια δυσιατη ή ανίατη ασθένεια, σοβαρή και συνεπώς τα φάρμακα είναι αναγκαίο κακο-καλο!το καλυτερο θα ηταν να μην αποτελουσαν απειλή για την υγεια μας τα ίδια τα φάρμακα, αλλά αφενος έχεις μια νόσο που μονο αστεία δεν τη λες, αφετέρου κι αυτά όσο πιο σύντομα τα πάρεις, τόσο το καλύτερο και σε κάθε περιπτωση, και τα κοινα αντιβιοτικά έχουν σοβαρές παρενέργειες, αλλά αν έχεις εμπυρετη αμυγδαλίτιδα ή ωτίτιδα, θα τα πάρεις ή θα καταφυγεις στα ματζουνια
?(που εγώ φτυνω τον κόρφο μου για το οτι έχασα πολύ χρονο μονο με αυτά κι ενω απο τοτε που πήρα και το φάρμακο, έχω πια καλύτερη ποιότητα ζωής, χαίρομαι τα παιδιά μου κλπ, ενω πριν έπρεπε να μπω σε χρυσο κλουβί και να καμωνομαι οτι ζω ενω πια δε ζούσα!!!).Επίσης και τα εμβόλια που κάνουμε στα παιδιά μας έχουν παρενέργειες αλλά τα κάνουμε!Αυτή είναι η δική μου άποψη λέω παντα.Δεν περίμενα οτι εγώ θα υπερασπιζομουν ποτε φάρμακα κλπ (είμαι φειδωλή γενικά και καθετί που μου φαίνεται κατάχρηση το απορριπτω.Ας πούμε δεν πήρα Lyrica που μου είχε προτείνει ένας γιατρός για τα μουδιάσματα και καλά εκανα...).Αλλά βελτίωσαν τη ζωή μου και παλι και περαιτέρω συνέβαλαν στην καλή ψυχολογία μου.Και το αντίστροφο!Όπως θα διαβασες απο όλους εδώ μέσα, η καλη ψυχολογία και η θετική σκεψη, βοηθούν πολύ!Και το να ξεπερνας το φόβο!!! Και βεβαια ολα τα αλλα, καλη διατροφη, ασκηση (οχι ξεπατωμα και ξετιναγμα!), κανακεμα στον κατα πασα πιθανοτητα, παραμελημενο εαυτο μας και διεκδικηση του κανακεματος επισης, χαλαρωση τακτικη, αυτοσυγκεντρωση, ηρεμια, αποφυγή τοξικών καταστάσεων όσο γινεται, πιστη, προσευχη...Συγγνώμη αν κούρασα με το κατεβατο μου, αλλα προθεση μου είναι να βοηθήσω αν μπορω κάπως κι εγώ, όπως ο καθένας μας με τις εμπειρίες του!εύχομαι πρωτα απο όλα να είναι ευοίωνη όλη η εξέλιξη της ιστοριας σου και να έχεις κάθε καλό γενικά και να θυμάσαι οτι ουδέν κακό αμιγές καλού!
