MSSociety.gr

Καθισμενη στο αμαξιδιο,ατενιζω τον συννεφιασμενο ουρανο στην πολη μου και η μελαγχολια μου φερνει δακρυα στα ματια.Κι ομως ξυπνησα ευτυχισμενη γιατι ειδα ενα τελειο ονειρο.Ημουνα καλα και περπατουσα και γυροφερνα στο σπιτι μου ακουγοντας μουσικη στη διαπασων και χορευοντας!! Παλιες ευτυχισμενες μερες.Και μετα ξυπνησα.Και το ονειρο τελειωσε.Και η πραγματικοτητα με χαστουκισε αλυπητα.Το χειροτερο που βιωνω τελευταια ειναι οι αναμνησεις.Αναμνησεις τοσο ζωντανες που με τρελλαινουν.Αναμνησεις απο οχι και ενα τοσο μακρυνο παρελθον.Μονο δυο χρονια πριν.Θυμαμαι οταν πρωτοδιαγνωστηκα ειπα με στομφο και σιγουρια στον εαυτο μου και στους γυρω μου''εγω θα την παλεψω,δεν θα την αφησω να με νικησει''.Κι ομως τωρα με λιγησε.Δεν με νικησε ακομα.Ακομα ελπιζω.Ακομα ελπιζω στο θαυμα.Ακομα νομιζω οτι θα σηκωθω και θα περπατησω εστω και με βακτηριες.Ποσο περιορισμενα ειναι τα ονειρα πια!Ποσο διαφορετκα απο αυτα που εκανα νεωτερη!Τωρα ονειρευομαι απλως να περπατησω με βακτηριες.Φτωχα ονειρα!Οπως ολη η ζωη.Τι μ'επιασε σημερα!Και σεις τι φταιτε να διαβαζετε βλακειες?Απλως ετσι μου 'ρθε.Ισως να φταιει ο καιρος !'Η γιατι ισως με νιωθετε!
Υ.Γ. Δεν θα το πιστεψετε αλλα ειμαι σε γενικες γραμμες αισιοδοξο ατομο και με εξαιρετικο χιουμορ.Ετσι λενε...

Ντιάνα καλησπέρα ,
δε σου κρύβω ότι σήμερα ανοίγοντας τον υπολογιστή μου και διαβάζοντάς σε, μου σφίχτηκε το στομάχι επειδή άγγιξες κομμάτια που πονάνε .
Είχα αποφασίσει ότι δεν μπορώ να απευθύνω ούτε μια κουβέντα συμπαράστασης, μέχρι τη στιγμή που γκουγκλάροντας για κάτι που θέλω να κάνω, διάβασα το παρακάτω και στο αφιερώνω, μήπως και σου έρθει κάποια ιδέα .
http://www.dinfo.gr/%CE%B1%CF%85%CF%84% ... %80%CE%BF/
Δεν θα σου πω κάνε υπομονή και έχει ο Θεός, ούτε μην χάνεις το κουράγιο σου, επειδή ίσως βρεθεί το φάρμακο
Καταλαβαίνω ότι ίσως αυτό που θα σε βοηθούσε και θα σε έβγαζε από τη θλίψη, είναι η πεποίθηση ότι θα ξαναπερπατήσεις.Μακάρι να συμβεί στο κοντινό μέλλον, αλλά μέχρι τότε άρχισε να σκέφτεσαι τρόπους να αξιοποιείς τις δυνάμεις που έχεις, συμπεριλλαμβανομένης και της συγγραφικής που αναδύεται από το κείμενό σου, ή όποιας άλλης εφεύρεις.
Θα σε βοηθήσει η αισιοδοξία σου

υγ το παράδειγμα της ζωγράφου δίνεται για ιδέες και όχι για σύγκριση "στα σημεία".

Σ'ευχαριστω,Κωνσταντινα.Να σαι παντα καλα!

ΕΥΧΟΜΑΙ Ν ΠΟΛΕΜΗΣΕΙς ΚΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟς Ν ΝΙΚΗΣΕΙς ΤΗΝ ΡΟΥΦΙΑΝΑ

...... Πόσο περιορισμένα είναι τα όνειρα πια.......

Μερικές φορές τα όνειρα έχουν την δύναμη να μας ξεγελάνε ... για λίγο
Τα ωραία όνειρα είναι πάντα καλοδεχούμενα, αν και θα προτιμούσαμε ένα μόνιμο ωραίο όνειρο της ξύπνιας ζωής... πιστεύω θα συμφωνήσουμε όλοι.

Επειδή και στην ξύπνια ζωή γίνονται μαγικά και θαύματα... προσωπικά, δεν σταματάω να πιστεύω και να ελπίζω !

Σας ευχαριστω ολους.Ποσο σημαντικο ειναι να εχεις γυρω σου ανθρωπους που αφουγκραζονται τα βηματα της ψυχης σου,ακομα κι αν δεν τους ξερεις!!!

Μπορείς να περάσεις όλη τη ζωή σου κλαίγοντας τη μοίρα σου, με αποτέλεσμα να χάσεις και ότι έχει απομείνει. Είναι δικαίωμά σου και απόλυτα σεβαστή επιλογή σου. Δεν θα σε κάνει καλά.

Εναλλακτικά, μπορείς να το ρίξεις στην προσευχή για κάποιο θαύμα, που τελικά δεν θα γίνει και θα απογοητευτείς χειρότερα γιατί θα νομίζεις ότι κάνεις κάτι λάθος. Και αυτό είναι δικαίωμά σου και απόλυτα σεβαστή επιλογή σου. Δεν θα σε κάνει καλά.

Θα μπορούσε να αραδιάζει κανείς ατελείωτες εναλλακτικές επιλογές. Θα σου αναφέρω τη δική μου. Τα κάμποσα χρόνια που είμαι ανάπηρος είχα πολύ χρόνο να μελετήσω, να μάθω καινούρια πράγματα, να ταξιδέψω όσο το επέτρεπε η κινητική και η οικονομική μου κατάσταση. Δεν είμαι χαρούμενος με την αναπηρία μου αλλά είμαι με τη ζωή μου. Θα σου απαντήσω με 2 αρχαία ρητά:

- Ταράττει τους ανθρώπους ου τα πράγματα, αλλά τα περί των πραγμάτων δόγματα. -- Επίκτητος

- Πάς γάρ ο βίος του ανθρώπου ευρυθμίας τε και ευαρμοστίας δείται. --Πλάτων

Το καθένα από αυτά σηκώνει 1 βιβλίο ανάλυση. Πρέπει και μπορείς να προσαρμοστείς (2ο ρητό). Δεν σε ωφελεί σε τίποτα να καθηλώνεσαι από το τι νομίζεις για τη ζωή σου και τον εαυτό σου (1ο ρητό). Καθηλώσου όσο σου επιβάλλει η κινητική σου αναπηρία, αλλά ούτε χιλιοστό περισσότερο!

Συμφωνω απολυτα με οσα γραφεις,αγαπητε Nerohytis.Δεν εχω παραιτηθει απο τη ζωη,κανω οσα μπορω,ισως και περισσοτερα μερικες φορες,εχω διαβασει αμετρητα βιβλια,παντα διαβαζα ετσι κι αλλιως,ομως ειναι καμια φορα που τα ονειρα σου θυμιζουν τι ειχες και τι εχασες...

ΝΤΙΑΝΑ έγραψε:Σας ευχαριστω ολους.Ποσο σημαντικο ειναι να εχεις γυρω σου ανθρωπους που αφουγκραζονται τα βηματα της ψυχης σου,ακομα κι αν δεν τους ξερεις!!!

Ντιανα μου , και μενα με αγγιξες ...Ολοι κατι χασαμε ...Αλλοι λιγα ...Αλλοι πολλα .....Μακαρι να γινοταν να επανελθουμε ΟΛΟΙ στην παλια κατασταση μας ....Μακαρι ...Ομως , ''ακου'' αυτα που σου λενε τα αλλα παιδια !!! ''Ακου'' αυτα , που σου λεει ο ''νεροχυτης'' ! Και ...οποτε νοιωσεις και παλι την αναγκη να ανοιξεις την καρδια σου ....εμεις , ειμαστε ΕΔΩ !!!!! Και σε καταλαβαινουμε...Νοιωθουμε τον πονο σου , αφου ειναι ιδιος με το δικο μας πονο...