MSSociety.gr

Καλημέρα παιδιά!
Είναι εύκολο όσοι από εσάς έχετε επιλέξει να βγείτε από το δρόμο των ναρκωτικών (ιντερφερονες κτλ) να μας περιγράψετε την πορεία και τις εντυπώσεις σας? Γιατί όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι οι αρνητικές συνέπειες των φαρμάκων υπερισχύουν των (εν δυνάμει) θετικών που υπόσχονται για το μέλλον. Νιώθω ότι αρρωσταίνω τον εαυτό μου για να μην αρρωστήσω στο μέλλον. Μόνο που το δεύτερο δεν μου το εγγυάται το φάρμακο.
Και επειδή είμαστε και μικροί, αν αυτές που ζούμε τώρα είναι οι άμεσες παρενέργειες δεν θέλω να μάθω μέσω εμπειρίας ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες...
Το συζητήσατε με τον γιατρό σας πριν κόψετε τα φάρμακα? Ποια ήταν η γνώμη του? Ξέρετε γιατρούς που να συμφωνούν με αυτή την επιλογή?
Επίσης έχετε αντικαταστήσει τα φάρμακα με κάτι εναλλακτικό?
Και τέλος, υπάρχει κάποιος που να έχει διακόψει εδώ και πολλά πολλά πολλά χρόνια τα φάρμακα να μας πει την ιστορία του?

Elianna έγραψε:Καλημέρα παιδιά!
Είναι εύκολο όσοι από εσάς έχετε επιλέξει να βγείτε από το δρόμο των ναρκωτικών (ιντερφερονες κτλ) να μας περιγράψετε την πορεία και τις εντυπώσεις σας? Γιατί όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι οι αρνητικές συνέπειες των φαρμάκων υπερισχύουν των (εν δυνάμει) θετικών που υπόσχονται για το μέλλον. Νιώθω ότι αρρωσταίνω τον εαυτό μου για να μην αρρωστήσω στο μέλλον. Μόνο που το δεύτερο δεν μου το εγγυάται το φάρμακο.

Εγώ έχω διακόψει τη θεραπεία μου το 2011(χωρίς να θεωρώ αυτά τα φάρμακα ναρκωτικά), αφού έφτασα σε σημείο να έχει σταθεροποιηθεί η εξέλιξη της νόσου και σκέφτηκα πως είναι ανώφελο να παίρνω κάποια θεραπεία η οποία στην ουσία δεν μου πρόσφερε(κατά την άποψή μου) κάτι θετικότερο. Πέρασα από αρκετές ενέσιμες θεραπείες. Σήμερα η πορεία μου παραμένει σχετικά "σταθερή". Έχω κάποια σκαμπανεβάσματα, αλλά προσπαθώ να τα ξεπερνάω μόνος μου, μη δίνοντας τόση σημασία. Κοιτάζω όσο το δυνατόν να προσέχω τη διατροφή μου γιατί ενδεχομένως η κακή διατροφή να επιβαρύνει την όλη πορεία μου. Παίρνω και κάποια συμπληρώματα (σπιρουλίνα, ιπποφαές, μουρουνέλαιο σε κάψουλες, φλαβονοειδή κλπ) περιστασιακά και χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα. Έχω αποβάλλει (ή τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι) το άγχος για ο,τιδήποτε θα μπορούσε να με επιβαρύνει ψυχολογικά. Προσπαθώ να είμαι ευχαριστημένος με αυτά που έχω.

Elianna έγραψε:Και επειδή είμαστε και μικροί, αν αυτές που ζούμε τώρα είναι οι άμεσες παρενέργειες δεν θέλω να μάθω μέσω εμπειρίας ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες...
Το συζητήσατε με τον γιατρό σας πριν κόψετε τα φάρμακα? Ποια ήταν η γνώμη του? Ξέρετε γιατρούς που να συμφωνούν με αυτή την επιλογή?
Επίσης έχετε αντικαταστήσει τα φάρμακα με κάτι εναλλακτικό?
Και τέλος, υπάρχει κάποιος που να έχει διακόψει εδώ και πολλά πολλά πολλά χρόνια τα φάρμακα να μας πει την ιστορία του?

Όταν σκέφτηκα το ενδεχόμενο διακοπής της θεραπείας μου, φυσικά το έθεσα στο γιατρό μου, και αυτός (αυτοί μάλλον) εξέτασαν διαγραμματικά την πορεία μου τα τελευταία χρόνια, και συμφώνησαν να διακόψω τη θεραπεία.

Τέλος, έχω να πω, πως η ασθένεια δεν έχει την ίδια πορεία σε όλους μας και πως εάν εγώ παραμένω σχετικά σταθερός μετά τη διακοπή της θεραπείας, αυτό δεν σημαίνει πως θα συμβεί σε όλους. Είναι σημαντικό, να μην παίρνει κανείς βιαστικές αποφάσεις.

Επίσης να μην ξεχάσω να αναφέρω, πως σε πρόσφατη μαγνητική που έκανα και μετά από σύγκριση με παλιότερη, η καινούρια έδειξε επιβαρυντικά σημάδια στην ΑΜΣΣ όπου δεν είχα πριν. Τώρα τι σημαίνει αυτό δεν ξέρω ή δεν έχω ανακαλύψει ακόμα.
Να 'μαστε καλά όλοι εύχομαι και να προσέχετε!!!

στις 2/6 ο fillcinefil έγραψε:Συγνώμη που πάλι κουράζω με μεγάλο post, αλλά έχω θέματα.
Όπως έχω και στο παρελθόν ενημερώσει, μετά από 11-12 χρόνια συνεχούς και ανελειπούς χρήσης, ( ) έχω εδώ και ένα μήνα σταματήσει την "αγωγή" με το betaferon που έκανα. (κατόπιν οδηγιών ιατρών)
Θα ήθελα να μαζέψω εδώ, (στο σύνολο τους), την παρούσα κατάστασή μου. (πρίν αλλάξει)
α) Αρχικά πρώτος αντίκτυπος, έπαψε αυτό, το να προγραμματίζω τις διάφορες δουλειές μου μέρα-παραμέρα , (την ζωή μου στη τελική), λόγο του θέματος, με τις αντιδράσεις τύπου γρίπης (δεν είχα πυρετούς κλπ αλλά είμουν ποιό Down, την επομένη, ξεκινούσα την μέρα σα να'μουν φορτισμένος με κόπωση, και ποιό έντονη σπαστικότητα κλπ). Τώρα κάθε μέρα είμαι σάν τη μέρα χωρίς την ένεση .
β) Με το ξύπνημά μου έπρεπε να τρέξω "βολίδα" για τουαλέτα, και επίσης στη διάρκεια της μέρας, είχα ποιό συχνά ανάγκη για ούρηση, πού όταν την είχα, ήταν έντονη και έτρεχα (πιλάλες) και κατόπιν καθόμουν, και χρειαζόμουν μάλλον πέρα του σύνηθες, την σχετική αυτοσυγκέντρωση για να πετύχω τον σκοπό μου. Τώρα, πέραν του ότι το πρωινό δεν υπάρχει πλέων αυτή η βιάση, και γενικότερα μπορώ να με ελέγχω καλύτερα. (εντυπωσιάστηκα τις προάλες όταν πηγα επίσκεψη σε συγγενή, και κατεβαίνοντας από το αυτοκινητο σκευτόμουν πωπώ, θα πώ γειά σας τι κάνετε και πού είναι η τουαλέτα σας , έκατσα με κέρασαν, τα είπαμε (κανά μισάωρο σίγουρα), έφυγα και τό'χα ξεχάσει. Προτύτερα αδιανόητο).
Το ότι κατάφερα και δούλεψα 10-11 χρόνια, πιστεύω ήταν, γιατί τυχαία το WC ήταν ακριβώς δίπλα απ'το γραφείο μου.
γ) Θέμα κόπωση. Νομίζω είμαι λίγο καλύτερα. Δηλαδή καί χρονικά, μεγαλύτερη η αντοχή, και λιγότερη η κόπωση, και ποιό γρήγορα η "αποκατάσταση" και επαναφορά.
δ) Γενική φυσική κατάσταση. Τα σκαλιά κανονικά (για το κάθε πόδι) δυό-δυό, (κι'όταν δεν είναι, "για τα δυό της μάτια" ). Εντάξει το να πιάνω την κουπαστή το χρειάζομαι. Κάτι μου λέει, ότι αυτό, χαλάρωσε και την σπαστικότητα;
ε) Αισθητικά. Με αισθάνομαι περισσότερο. Παράδειγμα ένα ελαφρύ μούδιασμα που αισθάνομαι στο αριστερό χέρι εξωτερικά, έγινε πως να το πώ, ποιό έντονο, δυνατό ξεκάθαρο (βέβαια πάει κι έρχεται), και άρα το βάζω μεν στα πλήν, (σαν να χειροτέρεψα και ξαναγύρισαν αισθήσεις), "αλλά" μου φαίνεται και σαν να έφυγε μια γενική "μαστούρα", (λόγο παύσης της ιντερφρόνης;) και ξεκαθάρισαν τα πράγματα. Κάτι άλλο που ξαναγύρισε επίσης, είναι συνήθως μετά το ξύπνημα, μιά παράξενη αίσθηση (πόνο να την πώ; σαν να με τραβάει κάτι και να βουλιάζω μέσα στην κλείδωση; και να μήν μπορώ να του βρώ βολική θέση) στο δεξί ισχύο, τόσο παράξενη που δεν μπορώ να την εκφράσω με λόγια.
Γενικά δηλαδή, και αισθάνομαι καλύτερα και σαν να έχει γυρίσει η πουσου (λόγο εντονότερων αισθητικών). Μπά αυτό είναι υπερβολή.

Κάπου το είχα γράψει αλλά δεν μπόρεσα να το βρώ. Εν τάχει το σκεπτικό του γιατρού ήταν ότι όντας κοντά στα 50 και με αρκετά χρόνια να κάνω ώση, άρα έχω μπεί στην προοδευτική μορφή της νόσου και άρα η ιντερφερόνη δεν έχει ποιά να κάνει κάτι για μένα. Συγκεκριμένα έχουν ελαχιστοποιηθεί οι πιθανότητες για μένα να ξανακάνω ώση (τώρα αυτά με το σκεπτικό ιατρών που πιστεύουν απόλυτα στο θέμα των φαρμάκων). Το χαρακτηριστικό θυμάμαι που έλεγε ήταν. Σταμάτα και θα δείς διαφορά στην ποιότητα ζωής (απο την παράθεση καταλαβαίνεις πόσο δίκιο είχε, και φυσικά δεν θα άλλαζα αυτή την απόφαση ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ. Αισθάνομαι να πήγα δέκα χρόνια πίσω).
Βέβαια υπάρχουν οι σκέψεις του περί ζαριάς αλλά και του ότι τίποτα δεν μπορεί να αποδειχτεί. Μιλάω για το τί θα γινόταν εάν... το α ή το β κλπ κλπ.
Αυτό που πραγματικά πιστεύω: κάνε "ΟΤΙ ΣΕ ΦΩΤΙΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ". Κανείς δεν μπορεί να σου δώσει εχέγκυα ούτε για το ένα αλλά ούτε και για το άλλο. Και εάν ρωτήσεις γιατρό δεν υπάρχει περίπτωση. Είσαι και μικρό... (πολύ).

Καλησπέρα. ..Έχω σκπ σχεδόν δύο χρόνια. ..δεν πήρα ποτέ αγωγή κ ούτε πρόκειται. ..δαυτο υο διάστημα ειχα δύο ελαφριές ωσεις. Η μια ητανε μουδιασμα στα δαχτυλα των ποδιών κ η άλλη μουδιασμα στο χερι. Η κλινική μου εικόνα είναι άψογη. ..η κατάσταση μου είναι σταθερή. .η καθημερινοτητα μου ειναι σχετικά καλή. Τις μέρες που εχει υγρασία εχω πόνους ατις αρθρώσεις και οταν έχει ζέστη επανέρχονται καποια μουδιασματα. ..κάνω οτι έκανα κ πριν απλα σε πιο χαλαρούς ρυθμούς. ...

Και εδώ μια χαρά χωρίς φάρμακα από καλοκαίρι του 2010.

Πέρασα από Ιντερφερόνη, Tysabri, Copaxone και τα τρία με έστειλαν Hospital με σοβαρές παρενέργειες σε συνδυασμό με ώσεις ... δυνατά κοκτέιλ!

Τα φάρμακα μερικούς τους φτιάχνουν, μερικούς τους στέλνουν αδιάβαστους....

Δεν θέλω ξανά ... μόνο φυσικούς τρόπους καταπολέμησης θέλω να ακολουθώ: viewtopic.php?p=97334#p97334

Για τα στατιστικά
Πορεία με φάρμακα 5-6 ώσεις - πορεία χωρίς φάρμακα 0,5 ώσεις

Καλημέρα παιδιά:smile-sun:
Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας, είναι τεράστια βοήθεια, θα τις ξαναδιαβάσω και ξαναδιαβάσω. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω. Yamd να σε ρωτήσω, ο γιατρός σου πως το πήρε όταν του είπες ότι δεν θα πάρεις φάρμακα από την αρχή?

Ρεζουμέ
Το όποιο φάρμακο κυκλοφορεί, υπόσχεται ότι ίσως, σε ποσοστό 30% μειώσει το ποσοστό εμφάνισης ώσεων. Έχεις ώσεις; Εγώ με εμφάνιση κινητικών συμτωμάτων πριν περίπου 6 χρόνια και επίσημη διάγνωση πριν 4, δεν είχα ποτέ ώση αλλά μια σταδιακή επιδείνωση. Φάρμακο για τις προϊούσες μορφές της νόσου δεν υπάρχει. Αν έχεις τη μορφή της νόσου με τις ώσεις και σε καλύπτουν τα παραπάνω υπογραμμισμένα ποσοστά, επιβάλλεται να πάρεις τα φάρμακα που θα σου προτείνει ο γιατρός σου.

Μια παρατήρηση: Δεν ισχύει αυτό που μας λένε όταν είμαστε φρέσκοδιαγωνσμένοι πως αν δεν πάρουμε φάρμακα η αναπηρία είναι αναπόφευκτη. Μου το λέγανε και συνεχίζουν να το κάνουν με κάθε ευκαιρία οι όλοι ιατροί.. Προσωπικά επέλεξα να μην πάρω από την αρχή. Τα όποια φάρμακα μέχρι στιγμής βοηθούν σε ένα πολύ μικρό ποσοστό στη μείωση των υποτροπών όπως είπαν πιο πάνω.

Για αυτό που ρωτάς την yamd, θα σου πω τη δική μου εμπειρία: Δεν το δεχόντουσαν οι ιατροί να μην πάρω φάρμακα για τη νόσο, καθώς είχα δυο υποτροπές τη μια κοντά στην άλλη όταν πρωτοδιαγνώστηκα. Βρήκα λοιπόν μετά από αρκετό ψάξιμο κάποιον νευρολόγο που μου είπε πως δε χρειάζεται να πάρω και έτσι έκανα. Μου έδωσε μόνο συμπληρώματα διατροφής. Εδώ και δυο μιση χρόνια είχα μόνο άλλη μια ώση (οπτική νευρίτιδα), την οποία τη πρόλαβα στο πιο αρχικό στάδιο καθώς ήξερα πως είναι, δε μου άφησε τίποτα μόνιμο. Επέλεξα (και το τονίζω καθώς είναι πάντα προσωπική επιλογή) να πάρω ΑΝ και ΟΠΟΤΕ κορτιζόνη παρά τα φάρμακα σε μόνιμη βάση που με δηλητηριάζουν.

Σου εύχομαι να κάνεις οτι είναι καλύτερο ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ. Δυστηχώς δεν υπάρχει μια συνταγή για όλους.

Elianna έγραψε:Καλημέρα παιδιά!
Είναι εύκολο όσοι από εσάς έχετε επιλέξει να βγείτε από το δρόμο των ναρκωτικών (ιντερφερονες κτλ) να μας περιγράψετε την πορεία και τις εντυπώσεις σας? Γιατί όσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι οι αρνητικές συνέπειες των φαρμάκων υπερισχύουν των (εν δυνάμει) θετικών που υπόσχονται για το μέλλον. Νιώθω ότι αρρωσταίνω τον εαυτό μου για να μην αρρωστήσω στο μέλλον. Μόνο που το δεύτερο δεν μου το εγγυάται το φάρμακο.
Και επειδή είμαστε και μικροί, αν αυτές που ζούμε τώρα είναι οι άμεσες παρενέργειες δεν θέλω να μάθω μέσω εμπειρίας ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες...
Το συζητήσατε με τον γιατρό σας πριν κόψετε τα φάρμακα? Ποια ήταν η γνώμη του? Ξέρετε γιατρούς που να συμφωνούν με αυτή την επιλογή?
Επίσης έχετε αντικαταστήσει τα φάρμακα με κάτι εναλλακτικό?
Και τέλος, υπάρχει κάποιος που να έχει διακόψει εδώ και πολλά πολλά πολλά χρόνια τα φάρμακα να μας πει την ιστορία του?

ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
ΤΟ 1993 (25 ΕΤΩΝ ) ΔΙΑΓΝΩΣΤΗΚΑ.
ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2006 ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ( ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ)
ΕΚΑΝΑ ΟΜΩΣ ΣΥΣΤΗΑΜΑΤΙΚΑ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ.
ΒΕΒΑΙΑ Ο ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΕΥΝΟΪΚΑ ΠΡΟΓΝΩΣΙΜΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ.
1993-2006:ΕΚΑΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.ΕΤΡΕΧΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ,ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΑ 2 ΚΑΙ 3 ΩΡΕΣ ΜΕ ΚΟΥΡΑΣΗ ΟΜΟΙΑ ΕΝΟΣ <<ΥΓΙΟΥΣ>>
2006 ΟΠΤΙΚΗ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ.Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΓΙΝΕΙ ΜΕ ΧΑΠΑΚΙΑ ΜΕΝΤΡΟΛ.ΠΕΡΑΣΕ ΣΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΑΙΡΟ ΜΕ ΠΛΗΡΗ (ΜΑΛΛΟΝ..) ΙΑΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1 ΧΡΟΝΟ.
ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΟ 2008 ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΒΑΔΙΣΗ.
ΠΕΡΑΣΕ ΜΕ ΟΜΟΙΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ 2011 ΠΑΛΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΙΣ ΤΣΑΧΠΙΜΙΕΣ.ΒΑΔΙΣΗ,ΙΣΣΟΡΟΠΙΑ,ΑΣΤΑΘΕΙΑ.ΜΟΝΟ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ.ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ 2012 ΕΚΑΝΑ 5ΜΕΡΟ ΟΡΟ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗΣ.ΑΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΞΕ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΞΕΡΩ ΠΙΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΤΡΕΞΩ,ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΩ 1000 Ή ΚΑΙ 2000 ΜΕΤΡΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΤΑ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΣΗ..
ΑΠΟ ΤΟ 2012 ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΜΕΝΤΡΟΛ ΧΑΠΑΚΙΑ (ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ).
ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΠΑΤΩ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΝΤΟΧΕΣ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ.
Η ΚΥΡΙΑ ΤΗΛΕΠΕΡΣΟΝΑ ΓΙΑΤΡΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΙΔΕ ΤΟ 2012 ΣΤΟ ΑΙΓΗΝΙΤΕΙΟ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΡΟΣΠΙΦ (ΣΥΓΝΩΜΗ ΡΕΜΠΙΦ ΤΩΝ 22 ΧΙ ΧΙ ΧΙ) ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΥΠΟΣΧΕΤΑΙ ΠΡΟΛΗΨΗ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΟ (ΠΙΘΑΝΟ ) ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ 30 % ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΕΣΗ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΝ ΚΑΙ 45 ΕΤΩΝ (ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ..) ΤΙΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΑΚΟΜΑ.
ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΗΝ ΝΕΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΧΑΠΙ ΜΕ ΕΛΑΧΘΣΤΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ Η ΟΠΟΙΑ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΤΟ30% ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΣΤΟ 50% ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΩΣΕΩΝ!!!
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ,ΑΝ Η ΓΙΑΤΡΕΣΣΑ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΟ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΛΙΓΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ΣΕ ΚΑΛΥΨΑ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΟΥ/ΑΠΟΡΙΑ.
ΓΙΑ ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕ ΡΩΤΑΣ.
ΠΑΝΤΩΣ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ Η ΣΚΠ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ.ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΖΑΛΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ ΣΑΝ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ....ΓΥΝΑΙΚΑ.(ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΥΡΙΕΣ ΜΟΥ..)
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΙΡΝΑ ΠΟΛΛΑ.ΕΠΙΣΗΣ ΟΧΙ ΝΕΥΡΑ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΓΧΟΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΚΤΟΥ ΠΑΝΤΑ.ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΟΥΤΕ ΠΑΙΔΙΑ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΕΡΜΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΟΥΝ ΙΣΩΣ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ.
ΒΕΒΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΔΙΚΙΕΣ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΤΑ ΔΙΝΩ ΣΑΝ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ.
ΚΑΝΕΙ ΟΚΑΘΕΙΣ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΤΟΝ ΒΟΗΘΑΕΙ , ΟΤΙ ΤΟΥ ΛΕΝΕ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ (ΕΦΟΣΟΝ ΠΕΙΘΕΤΑΙ ..)ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΦΩΤΙΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ (ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ....)
ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...