Xρόνια Πολλά και κυρίως όμορφα ειδωμένα Costas 1968.
Εντάξει, πονάς και είσαι '' κάπως'', αλλά μη το βάζεις κάτω Κώστα.
Ρουθούνι δε θάχε μείνει ως τώρα αν δεν παλέυαμε μ΄''αυτήν'' συνέχεια...
Αλλά συνέχεια όμως !!!
Μία της και δύο μας.
Κάποτε , όταν κι΄εγώ ήμουν στο χάσιμο, ένα κορίτσι μου είπε : Μπόρα είναι , άντεξε , μπορείς...
Και θυμήθηκα την Αλκυόνη Παπαδάκη και το βιβλίο της'' Μπόρα είναι , θα περάσει ''...
Καί άντεξα. Και μετά πολλά παιδιά του φόρουμ , όταν έφευγα στό '' χάσιμο'', με στήριξαν , -σχήμα
οξύμωρο αλήθεια, αλλά ναί με στήριξαν πολύ- και μόνο γι΄αυτά τα παιδιά που με βοήθησαν με
λίγα λόγια ζεστά, είπα θα την παλέψω την '' παλιοκαταραμένη''.
Και την παλέυω με τα δικά μου όπλα και δεν την αφήνω να με πάρει απο κάτω , γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΩ...
Χρόνια καλά και καλύτερα απο δώ και πέρα Costa, και μην εγκαταλείπεις ποτέ !
Ενα χαμόγελο είναι η ζωή στο κάτω-κάτω. Άλλοτε πικρό και άλλοτε γλυκό , αλλά πολύ γλυκό,
αρκεί να ΘΕΛΕΙΣ να το δείς και να το ΝΟΙΩΣΕΙΣ έτσι !
