Re: Βρε το Χάρη...
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Σεπ 04, 2010 11:16 am
Eμ, γιαυτό έχουν τώρα τον περίφημο "φόβο των ιουδαίων" οι ακτινολόγοι... Λένε: "Τι να πα'να γίνω ΕΓΩ μάρτυρας για να σταματήσω τη σκπ σ'ενα κοπάδι πασχόντων*"; Μπορεί να μου κρατήσει πλάτες αυτο το κοπάδι, και τί μου είναι οι ανάπηροι, δηλαδή, απέναντι στους γραμματείς και τους φαρισαίους που είναι η πραγματική οικογένειά "ΜΟΥ";;;
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
*Μην ξεχνάμε ότι, για δαύτους, οι πάσχοντες ΔΕΝ είναι ΚΑΝ άνθρωποι, το πολύ-πολύ να είναι τσέπες... Και οι ακτινολόγοι, γιατροί είναι και αυτοί, μήν το ξεχνάμε... που βλέπουν τον εαυτό τους σαν το Χριστό τον ίδιο (ούτε λίγο ούτε πολύ) να λέει: "Αμα διψάει η αυλή σου, δε χύνεις νερό στο δρόμο" ή "αμα πεινάν τα παιδιά σου, δε ρίχνεις το ψωμί στα κυνάρια του δρόμου". Και πρέπει εμείς να ζητιανεύουμε "Κύριε, κύριε, και τα κυνάρια μαζεύουν τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι...". Και το "να δώσουν, ώς καλοί ποιμένες, τη ζωή τους για τα πρόβατά τους", μήν το περιμένετε, διότι μπελάς η σταύρωση, (και αυτοί δεν είναι και φιλιπινέζοι που τα συνηθίζουν κάτι τέτοια) χώρια ότι ξέρουν πως δεν τους παίρνει να αναστηθούν, "Πολλά τα έξοδα, δε συφέρει, θα τους ξετίναζαν οι ασθενείς τους, δεν πειράζει λοιπόν, όλοι θα πεθάνουμε" που θα έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης ("Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"...)... Και να ήταν και Θεοί, πάει στο καλό, αυτοί μόνο τα φαρισαϊκά αξιώματα παλεύουν να φτάσουν...
Βέβαια, κι ο αναμάρτητος (που θα ήθελε να πράξει τέτοιαν αμαρτία [του νά καταφέρει, δηλαδή, να γίνει φαρισαίος ο ίδιος - και μη γελάτε, όλοι θα το θέλαμε, ο καθένας για τον εαυτό του], αλλά δε μπόρεσε λόγω ασθένειας) πρώτος τον λίθον βαλετω...
Σε καλό σας, βρε θεολογία που μου την εμπνεύσατε σήμερα! Σ.τ.Μ.
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
*Μην ξεχνάμε ότι, για δαύτους, οι πάσχοντες ΔΕΝ είναι ΚΑΝ άνθρωποι, το πολύ-πολύ να είναι τσέπες... Και οι ακτινολόγοι, γιατροί είναι και αυτοί, μήν το ξεχνάμε... που βλέπουν τον εαυτό τους σαν το Χριστό τον ίδιο (ούτε λίγο ούτε πολύ) να λέει: "Αμα διψάει η αυλή σου, δε χύνεις νερό στο δρόμο" ή "αμα πεινάν τα παιδιά σου, δε ρίχνεις το ψωμί στα κυνάρια του δρόμου". Και πρέπει εμείς να ζητιανεύουμε "Κύριε, κύριε, και τα κυνάρια μαζεύουν τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι...". Και το "να δώσουν, ώς καλοί ποιμένες, τη ζωή τους για τα πρόβατά τους", μήν το περιμένετε, διότι μπελάς η σταύρωση, (και αυτοί δεν είναι και φιλιπινέζοι που τα συνηθίζουν κάτι τέτοια) χώρια ότι ξέρουν πως δεν τους παίρνει να αναστηθούν, "Πολλά τα έξοδα, δε συφέρει, θα τους ξετίναζαν οι ασθενείς τους, δεν πειράζει λοιπόν, όλοι θα πεθάνουμε" που θα έλεγε και ο Νίκος Καζαντζάκης ("Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"...)... Και να ήταν και Θεοί, πάει στο καλό, αυτοί μόνο τα φαρισαϊκά αξιώματα παλεύουν να φτάσουν...
Βέβαια, κι ο αναμάρτητος (που θα ήθελε να πράξει τέτοιαν αμαρτία [του νά καταφέρει, δηλαδή, να γίνει φαρισαίος ο ίδιος - και μη γελάτε, όλοι θα το θέλαμε, ο καθένας για τον εαυτό του], αλλά δε μπόρεσε λόγω ασθένειας) πρώτος τον λίθον βαλετω...
