Σελίδα 4 από 5
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Παρ Σεπ 24, 2010 10:40 pm
από litsa
σε τι κόσμο ζω!!!!!!!
εγώ θα τον ...φτιάξω!!!!!!
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Παρ Σεπ 24, 2010 11:37 pm
από sunny
Μερικές περιπτώσεις διακρίσεων σε βάρος εργαζομένων που έχουν κινητικές ή άλλες δυσκολίες, από τη σελίδα του Συνηγορου του Πολίτη.
http://www.synigoros.gr/diakriseis/logoi_03.htm
Εδώ υπάρχει αντίστοιχη περίπτωση εργαζόμενης στο Δήμο Ασπροπύργου αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζεται στην άποψη του Δημάρχου περί ''εξυπηρέτησης'' του Δήμου προς ΑΜΕΑ που εργάζονται σ'αυτόν.
http://www.scribd.com/doc/35874488/%CE% ... -12-8-2010
(Σας παρακαλώ, μη με πάρουν τα 'σκάγια' για την παρέμβασή μου στη συζήτησή σας, αλλά συμφωνώ με την LL και τον sou, πως οι άνθρωποι που αποτελούν την κοινωνία στην οποία ζούμε, είναι, στην πλειοψηφία τους ,σκληροί και άκαρδοι. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι που έχουν ευρύτητα πνεύματος και θετική σκέψη, αλλά μου φαίνεται ότι αποτελούν εξαίρεση. Μου αρέσει βέβαια που τα κορίτσια σκέφτονται αισιόδοξα αλλά προσωπικά δεν μπορώ να αισθανθώ αυτήν την αισιοδοξία. Διατηρώ αμφιβολίες...
)
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Σεπ 25, 2010 11:44 am
από Nick
Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι γιατί επιμένετε να υπερβάλλεται τα λόγια μου και να τους δίνεται νοήματα που ουδέποτε εξέφραζαν. Για τις κάργιες τα τσίρκα και τα αξιοθέατα δεν έχω να σχολιάσω. Και φυσικά ο άντρας μου δεν είναι αξιοθέατο και δεν ζητιάνεψε σε καμία επιτροπή. Η αναπηρική σύνταξη και τα επιδόματα είναι δικαίωμα κάθε πολίτη. Μπορεί το κοινωνικό κράτος να υπάρχει σαν φάντασμα μόνο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ξεχνάμε. Και μην μου πείτε τώρα ότι ο θεσμός κοινωνικό κράτος σημαίνει ελεημοσύνη, θα με τρελάνετε.
Το συμπέρασμά μου από τη συζήτησή μας ήταν λοιπόν, ότι η θέση σας και η άποψή σας σχετικά με την αναπηρία και τη θέση του ανάπηρου μέσα στο κοινωνικό σύνολο, διαφέρει, ίσως, αλλά δεν είναι καλύτερη από αυτή των κακοπροαίρετων συνανθρώπων μας.
Sou, σορυ αλλά από την στάση σου συμπέρανα πως είσαι σε αναπηρικό καροτσάκι. Λυπάμαι που η πικρία που νιώθεις είναι τόσο μεγάλη ήδη. LL-MM συμμερίζομαι πάντα τις θέσεις σου για τις δημόσιες υπηρεσίες και τους θεσμούς γενικότερα, βέβαια όχι απόλυτα.
Εγώ, βλέπετε, πιστεύω στο ανθρώπινο είδος, στις κοινωνίες των ανθρώπων, στη δύναμη της ψυχής, στη δύναμη του νου, στην ομορφιά της ζωής.
Dum spiro spero
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Σεπ 25, 2010 3:12 pm
από petros
Nick, το τι πιστεύει κάποιος μπορεί να αλλάξει σε δευτερόλεπτα, ανάλογα με τις εμπειρίες του.
συμφωνώ απόλυτα....δυστυχώς.
Αλλο πράγμα η αλήθεια και άλλο η πραγματικότητα του καθενός και πως την βιώνει.
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Σεπ 25, 2010 3:18 pm
από geor.gia
nick σου ευχομαι να μην ερθει ΠΟΤΕ στιγμη που θα νιωσεις τη γη να φευγει κατω απο τα ποδια σου απλα και μονο γιατι οτι θεωρουσες "δεδομενο" στη ζωη σου απλα δε θα ειναι πλεον πραγματικοτητα...
κατα τα αλλα και εγω θελω να πιστευω στα αισιοδοξα και τα ομορφα πραγματα οπως δυναμη θελησης δυναμη ψυχης αγαπη αμφιδρομη και ολα αυτα.... και καποιες φορες ξεχνιεμαι και πιστευω. ομως το ζητημα κατα τη γνωμη μου ειναι να βρισκουμε τη διαχωριστικη καθε φορα γιατι δεν ειναι οοοοοοοοοοοοολα μαυρα αλλα δεν ειναι και οοοοοοοοοοοοοοοοοολα ροζ
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Σεπ 25, 2010 5:46 pm
από LL--MM
Nick έγραψε:Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι γιατί επιμένετε να υπερβάλλεται τα λόγια μου και να τους δίνεται νοήματα που ουδέποτε εξέφραζαν. Για τις κάργιες τα τσίρκα και τα αξιοθέατα δεν έχω να σχολιάσω. Λυπάμαι. Δεν είναι τα λόγια σου καθ'αυτά που υπερβάλλουμε, μόνο τα καθημερινά αποτελέσματα τους...
Και φυσικά ο άντρας μου δεν είναι αξιοθέατο και δεν ζητιάνεψε σε καμία επιτροπή. Η αναπηρική σύνταξη και τα επιδόματα είναι δικαίωμα κάθε πολίτη.Δεν αμφιβάλλω ότι αυτό, κάπου το βρήκες γραμμένο, μια και είναι μέσα στο νόμο, δυστυχώς όμως μέχρι την εφαρμογή, το χάσμα είναι συχνά, αγεφύρωτο, και δεν πα' να'ναι δικαίωμα... Μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας (κι άν πει το ΝΑΙ, κι αυτό) τρώς τη ζωή σου όλη...
Μπορεί το κοινωνικό κράτος να υπάρχει σαν φάντασμα μόνο, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ξεχνάμε. Θ'αστειεύεσαι φαντάζομαι... όταν το ξεχνάν οι ίδοι του οι λειτουργοί, που να το θυμηθούμε εμείς; Εμείς μόνο το ...χρειαζόμαστε.
Και μην μου πείτε τώρα ότι ο θεσμός κοινωνικό κράτος σημαίνει ελεημοσύνη, θα με τρελάνετε.Κουράστηκα να ελπίζω στα φαντάσματα... Μα και να μη σημαίνει αυτό, εμας μας φέρονται σα να ήταν ακριβώς έτσι...
Το συμπέρασμά μου από τη συζήτησή μας ήταν λοιπόν, ότι η θέση σας και η άποψή σας σχετικά με την αναπηρία και τη θέση του ανάπηρου μέσα στο κοινωνικό σύνολο, διαφέρει, ίσως, αλλά δεν είναι καλύτερη από αυτή των κακοπροαίρετων συνανθρώπων μας.Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι μόνο αυτοί έχουν την ισχύ ν'αλαξουν οτιδήποτε... ΕΜΕΙΣ ΟΧΙ.
Sou, σορυ αλλά από την στάση σου συμπέρανα πως είσαι σε αναπηρικό καροτσάκι. Λυπάμαι που η πικρία που νιώθεις είναι τόσο μεγάλη ήδη. LL-MM συμμερίζομαι πάντα τις θέσεις σου για τις δημόσιες υπηρεσίες και τους θεσμούς γενικότερα, βέβαια όχι απόλυτα.Η εφαρμογή των θεσμών αυτών από την ανθρώπινη φύση είναι που μας κάνει απόλυτους τελικά...
Εγώ, βλέπετε, πιστεύω στο ανθρώπινο είδος, στις κοινωνίες των ανθρώπων, στη δύναμη της ψυχής, στη δύναμη του νου, στην ομορφιά της ζωής.Είναι μια πολυτέλεια που εμείς δεν έχουμε... Πίστευε και μή ερεύνει... Εχουμε γίνει "άπιστοι Θωμάδες". Χρειάζονται, δηλαδή, θαύματα. Κι όταν τα θαύματα αργούν, τι κάνουμε;
Dum spiro spero Και όταν τελειώσει και αυτή; Κι εμείς ελπίζουμε κάθε στιγμή, απλά έχουμε εξοικειωθεί με την ιδέα του αποκλεισμού και της άρνησης στο καθεμέρα...
litsa έγραψε:σε τι κόσμο ζω!!!!!!! εγώ θα τον ...φτιάξω!!!!!!Απ' το στόμα σου και στου Θεού τ'αυτί Λιτσάκι μου... Και για εκείνη την προκήρυξη, κανόνισε, σε ικετεύω, να είμαι και μέσα στην επιλογή... Τουλάχιστον εσύ, θα το έκανες, άν μπορούσες... 
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Δευ Σεπ 27, 2010 12:21 pm
από Nick
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους.
Θα ξαναπαντήσω, αν και πλέον δεν ¨πιστεύω¨στην παρούσα συζήτηση.
"nick σου ευχομαι να μην ερθει ΠΟΤΕ στιγμη που θα νιωσεις τη γη να φευγει κατω απο τα ποδια σου απλα και μονο γιατι οτι θεωρουσες "δεδομενο" στη ζωη σου απλα δε θα ειναι πλεον πραγματικοτητα... "
georgia, μoυ έχει συμβεί. Απορώ γιατί θεωρείς εσύ "δεδομένο" ότι δεν μου έχει συμβεί. Δεν είμαι "ροζ τύπος" γενικότερα, εκπλήσσομαι που έδωσα αυτή την εντύπωση.
"Και ναι, δεν πίστεύω στη δύναμη της ψυχής γιατί αφ' ενός δεν υπάρχει ψυχή και αφ' ετέρου κάποια πράγματα είναι φύσει αδύνατα. Ας κάνουμε ένα πείραμα: Συγκέντρωσε όλη τη δύναμη της ψυχής σου και άναψε ένα σπίρτο τρίβοντάς το σε πάγο. Όταν το καταφέρεις μου λες. Θα είμαι ο πρώτος που θα πιστέψει σε αυτή τη δύναμη και θα βλέπω Στεφανίδου 24 ώρες την ημέρα. Μη σου πώ ότι θα κάψω τον Wittgenstein και θα διαβάσω Paulo Coelho!"
"Nick, το τι πιστεύει κάποιος μπορεί να αλλάξει σε δευτερόλεπτα, ανάλογα με τις εμπειρίες του. Το ότι εσύ έχεις τέτοιες που σε οδηγούν εκεί, δε σημαίνει ότι ολοι έχουμε τις ίδιες. Αν σου αρέσει η ζωή σου ζήσε τη. Αν σου αρέσει το ανθρώπινο είδος, αγάπα το. Κάνε και μια σχετική διάλέξη για τους καλούς ανθρώπους και τη δύναμη του νου στα ορφανά παιδάκια του Αφγανιστάν, στα πεινασμένα της Γκάνα και σε όοοολα τα υπόλοιπα "καλά" που έχουν κάνει. Ζήτω το ανθρώπινο είδος!"
Προς τί η ειρωνία sou ? Νομίζω πως η ειρωνία είναι περιτή, παρόλα αυτά τη χρησιμοποιείς κατά κόρον. Όσοι είναι "καλά" μέσα τους δεν είναι απαραίτητα άτομα που δεν έχουν γνωρίσει ή που δεν ζουν την άσχημη πλευρά της ζωής.
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Δευ Σεπ 27, 2010 1:50 pm
από petros
.
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τρί Σεπ 28, 2010 1:48 pm
από LL--MM
Nick έγραψε:Dum spiro spero
Δυστυχώς, η ελπίδα, όσο κι αν είναι καλός σύντροφος, είναι κακός σύμβουλος... Ο χειρότερος, γιατί μας αφήνει να προσπαθούμε τζάμπα, σκλήρυνση ξεσκλήρυνση, και μας κοροϊδεύει. Αν είδες άλλους ανθρώπους απ' αυτούς που αναφέρει το λινκ της sunny, και οι οποίοι έχουν να χρησημοποιήσει την ισχύ αυτήν πρός όφελος του άντρα σου, δώσε μου τη διεύθυνση, σε παρακαλώ, να πάω και εγώ...
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Re: Πόσα πόδια;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τρί Σεπ 28, 2010 3:28 pm
από litsa
ας πέσουμε να πεθάνουμε ... χωρίς ελπίδα ... νομίζω αυτό μας απομένει!!
εκτός...