Τον τελευταίο καιρό όμως έμαθα πως ο γιός ενός συνάδελφου του πατέρα μου που έχει το ίδιο (είναι 26 με 5 χρόνια με σκπ) δεν πάει καθόλου καλά,με αρκετή αστάθεια ώστε να πέσει από τις σκάλες του σχολείου όπου πήγε για μάθημα πρώτη φορά (ως εκπαιδευτικός),βέβαια επειδή τον έχω ζήσει λίγο έχει κλειστεί σπίτι του και ΔΕΝ ΖΕΙ αλλά κλαίει την μοίρα του....
αυτό το τελευταίο είναι το χειρότερο..
Κ εδώ η μεγάλη ερώτηση....Μπορεί να μετράει ΤΟΣΟ πολύ για την εξέλιξη της ΣΚΠ το πόσο φυσιολογική ζωή κάνεις χωρίς άγχος,στρές,(ίσως και στην περίπτωση του παιδιού)ντροπή αλλα να έχεις την δουλειά σου,τον/την αγόρι/κοπέλα σου,να γελάς και να αφήνεις τον χρόνο να αποφασίζει?[/quote]
ναι γιατί να μην μετράει τόσο ??
αφού η νόσος αυτή αφού διαγνωσθεί παίζει μεγάλο ρόλο η αισιοδοξία και η θετική αντιμετώπιση της.. συμβάλει στην ψυχική μας εξέλιξη και βοηθάει μαζί με αυτό τη σωματική
κράτα όπως πάς και όλα θα πάνε καλά!!