Καλημέρα dannay1997. Δυστυχως ολοι μας έχουμε βρεθεί λίγο πολύ σε μια παρόμοια θέση. Νιώσαμε όπως εσύ τωρα να πνιγομασε... σε αδιεξοδο... Πιστεψε με σε νιώθω απόλυτα. Το μυστικό σε αυτες τις στιγμες είναι η υπομονη. Μην θυμώνεις με το σώμα σου . Τις στιγμές της α-σθενειας , το σωμα μας κάτι θελει να μας πει. Οφείλουμε να το ακούσουμε. Συνηθως οι στιγμες κρισης εχουν χτιστει απο μια μακρα σειρα λαθος επιλογων μας.
Βγαλε απο την καρδιά σου την ανυπομονησία και βάλε την υπομονή. Βγαλε το φόβο και βάλε το θάρρος.
Τις στιγμές της απόγνωσης συνήθως βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του θύματος. Λεμε δλδ γιατι να μου συμβεί αυτο, ή τι φταίω κλπ Αυτό όμως δεν βοηθάει σε τίποτα!
Η στρατηγική μου αν μου επιτρέπεις ειναιη εξής:
Βλέπω το κάθε εμπόδιο ως μάθημα! Απο αυτη την κατάσταση λεω μεσα μου, θα βγω πιο δυνατη. Παμε να δούμε τι άλλο εχω να μάθω!