Δύναμη μέσα από τον πόνο μας.
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Φεβ 23, 2022 8:58 pm
Έτσι κάπως συνοψίζεται η ενδιαφέρουσα 18χρονη πορεία μου με την πολλαπλή σκλήρυνση μέχρι τώρα. Ενώ πετυχαίνω μεγάλες στάλες αναγέννησης και δύναμης στην καθημερινότητά μου, πέφτω στις στάχτες της κατάπτωσης και αδυναμίας των παθών επίσης.
Βλέπω την Θεραπεία, την νιώθω με την σοφία της Καρδιάς μου, απομακρύνομαι με το μυαλό μου με μέσω σκέψεων και πράξεων. Κάποτε εκεί που κατοικούσε η αγάπη και γαλήνη, τώρα επικρατεί η δοκιμασία και η ελπίδα. Πιστεύω πολύ ότι ποτέ δεν είναι αργά να συγχωρέσουμε, να αγαπήσουμε και να προσφέρουμε στον εαυτό μας αυτά που θέλουμε να μας προσφέρει η Ζωή. Να μας συγχωρέσει, να μας γαληνέψει. Να μας Θεραπεύσει.
Ποιος μας λέει, ότι ο Παράδεισος δεν βρίσκεται εδώ και τα έχουμε κάνει μαντάρα.
Μέσα από την χειμωνιάτικη θάλασσα όταν αναδύομαι, βρίσκομαι εκεί στον Παράδεισο. Το σύμπαν από πάνω μου άπειρο ατελείωτο. Αυτό βλέπω όταν κολυμπάω ύπτιο και κοιτάω τον γαλάζιο ουρανό. Δεν μπορώ παρά να βλέπω την μαγεία, το θαύμα που είναι η Ζωή. Σταματάει ο νους μου, μένει μόνο ο ήχος του νερού, όπως τον διασχίζω μέσα από τα μάτια της Καρδιάς μου...
Στα 43 πια, διαγνωσμένος από τα 24 με επιθετική πολλαπλή σκλήρυνση, έχω βρει το όνειρο της Καρδιάς μου.
Το μόνο φάρμακο μου να είναι η Ζωή.
Ας περπατάω λίγο ζαλισμένος, ας έχω τα μουδιάσματα μου, την δύναμη, ισορροπία που είχα. Έχω κάτι πολύ μεγαλύτερο να τα αντισταθμίζει και να τα υπερβαίνει. Την εμπιστοσύνη στην Ζωή ότι ο Δρόμος ανοδικός, κρύβει πολλά όμορφα Δώρα.
Να βρούμε τον τρόπο να αλλάξουμε τοξικές σκέψεις και συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας. Το σώμα μας έχει τον τρόπο να τα καταφέρει, να το υποστηρίξει λίγο το μυαλό χρειάζεται !! Αχ αυτό το μυαλό.
Στέλνω όλη μου την αγάπη σε όλα τα μέλη (και πρώην) του φόρουμ !
Δύναμη μέσα από τον πόνο μας.
Βλέπω την Θεραπεία, την νιώθω με την σοφία της Καρδιάς μου, απομακρύνομαι με το μυαλό μου με μέσω σκέψεων και πράξεων. Κάποτε εκεί που κατοικούσε η αγάπη και γαλήνη, τώρα επικρατεί η δοκιμασία και η ελπίδα. Πιστεύω πολύ ότι ποτέ δεν είναι αργά να συγχωρέσουμε, να αγαπήσουμε και να προσφέρουμε στον εαυτό μας αυτά που θέλουμε να μας προσφέρει η Ζωή. Να μας συγχωρέσει, να μας γαληνέψει. Να μας Θεραπεύσει.
Ποιος μας λέει, ότι ο Παράδεισος δεν βρίσκεται εδώ και τα έχουμε κάνει μαντάρα.
Μέσα από την χειμωνιάτικη θάλασσα όταν αναδύομαι, βρίσκομαι εκεί στον Παράδεισο. Το σύμπαν από πάνω μου άπειρο ατελείωτο. Αυτό βλέπω όταν κολυμπάω ύπτιο και κοιτάω τον γαλάζιο ουρανό. Δεν μπορώ παρά να βλέπω την μαγεία, το θαύμα που είναι η Ζωή. Σταματάει ο νους μου, μένει μόνο ο ήχος του νερού, όπως τον διασχίζω μέσα από τα μάτια της Καρδιάς μου...
Στα 43 πια, διαγνωσμένος από τα 24 με επιθετική πολλαπλή σκλήρυνση, έχω βρει το όνειρο της Καρδιάς μου.
Το μόνο φάρμακο μου να είναι η Ζωή.
Ας περπατάω λίγο ζαλισμένος, ας έχω τα μουδιάσματα μου, την δύναμη, ισορροπία που είχα. Έχω κάτι πολύ μεγαλύτερο να τα αντισταθμίζει και να τα υπερβαίνει. Την εμπιστοσύνη στην Ζωή ότι ο Δρόμος ανοδικός, κρύβει πολλά όμορφα Δώρα.
Να βρούμε τον τρόπο να αλλάξουμε τοξικές σκέψεις και συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας. Το σώμα μας έχει τον τρόπο να τα καταφέρει, να το υποστηρίξει λίγο το μυαλό χρειάζεται !! Αχ αυτό το μυαλό.
Στέλνω όλη μου την αγάπη σε όλα τα μέλη (και πρώην) του φόρουμ !
Δύναμη μέσα από τον πόνο μας.