MSSociety.gr

ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΕΧΟΥΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΚΠ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΩ ΣΕ ΑΥΤΟ. ΗΡΘΕ ΜΙΑ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ Κ ΠΩΣ ΜΟΥ ΗΡΘΕ Κ ΤΗΣ ΕΙΠΑ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ. ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΕ ΦΥΛΑΞΕΙ ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΗΡΗ ΕΔΩ Κ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΟΡΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΝΤΡΕΨΕ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΠΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΕΙΧΕ ΣΥΝΔΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΣΚΠ ΜΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ. ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ. ΣΕ ΤΙ?

to pistevw ayto pou sou eipe ala nomizw me ta farmaka pou yparxoun simera kai tin iatriki gnosi pou exoun oi giatroi pano sto thema sklirinsi ..elaxista eos katholou einai auta ta peristatika.
kiriaki vradi dekemvris tou 1999 kaname sizitisi me filous sto domatio tis estias pou emena otan spoudaza..istories gia agrious legame...eku enas apo tous filous mou eipe gia mia gineka pou exoun sto xorio tou me ms kai tis exoun aniksei tripa sto lemo gia na tin taizoun...me siglonise poli i istoria tis..
ksimerose deutera..upnilia,diplopia,nista, kai name tora deka xronia meta me ms

kali dinami kai min apogoitevese...akou pola apo giro giro ala krata auta pou sou aresoun ta ala petata

Ο φίλος μού έχει ΣΚΠ. Βγαίνουμε εδώ και 2 μήνες.

Εχθές είχε υποτροπή και πήγα μαζί του στο νοσοκομείο. Με πήρε από κάτω. Αλλά μετά μου χαμογέλασε και όλα εξαφανίστηκαν!!

Think positive!!

Μεχρι και πριν απο 7-8 χρονια δεν υπηρχαν οι θεραπειες που υπαρχουν τωρα και καταστελλουν την νοσο.
Αν και εχω ΣΚΠ εδω και τουλαχιστον 2 χρονια, ηξερα και ξερω ανθρωπους που την ειχαν απο παλιοτερα και κατεληξαν οντως σε αναπηρικο καροτσακι και ακομη χειροτερα. Αλλα αυτο οντως ισχυε για παλια περιστατικα που τοτε δεν ειχαν καμια θεραπεια η΄φαρμακο και απλα "παρακολουθουνταν". Στις αρχες του 20ου αιωνα μαλιστα ο μαξιμουμ χρονος ζωης ηταν τα 5 χρονια ! Υστερα εγινα τα 20-25 και αυτα οχι ποιοτικα, και μετα εγιναν εφορου ζωης και τα τελευταια μη ποιοτικα. Τωρα δεν υπαρχει μη ποιοτικο. Μπορει να μην αποκαθισταται η υγεια μας, αλλα τουλαχιστον δεν σαπακιαζομαστε. Ασε που ολη η ιατρικη κοινοτητα ειναι αισιοδοξη ακομη και για πληρη θεραπεια εντος των ερχομενων 10 ετων μαξιμουμ
Αυτα ιστορικα

Όπως λέω κι εγω η ΣΚΠ είναι της μόδας!!

Εμένα έχει ΣΚΠ ο πάτερας μου και το μάθαμε πρόσφατα. Ομολογώ όταν μας το είπανε ότι σοκαρίστηκα γιατί κι εγώ η μοναδική γνωστή περίπτωση που ήξερα ήταν η μητέρα ενός φίλου μου η οποία είναι σε αναπηρικό εδώ και πολλά χρόνια.
Ύστερα όμως μιλώντας με τους γιατρούς και με όλους τους εξεραιτικούς ανθρώπους αυτού του forum, είδα τα πράγματα με άλλο μάτι και μάλλον στην πραγματική τους διάσταση.
Κάποιος σε μία συζήτηση εδώ είχε πει ότι "αν κάνεις την ΣΚΠ φίλη σου και μάθεις να ζεις μαζί της τότε τα πράγματα θά είναι πολύ πιο εύκολα". Και είχε δίκιο!!!! Αυτό εξάλλου ισχύει και στις περισσότερες ασθένειες, ακόμα και στον καρκίνο!
Την δύναμη πρώτα από όλα, λοιπόν, θα την βρεις μέσα σου. Θα την αντλήσεις από τα όνειρά σου, τις προσδοκίες σου για το μέλλον σε όλα τα επίπεδα, τους δικούς σου ανθρώπους και όλα εκείνα τα απλά που σε κάνουν καθημερινά να χαμογελάς.
Καλή δύναμη....

Δε μπορώ παρά να συμφωνήσω επί της ουσίας με την προλαλήσασα, αλλά την έκφραση που μου πρωτόρχεται στο νου την άκουσα στο φιλμ της Σάντρα Μπούλοκ "Δυό βδομάδες προθεσμία", ώς υποτιθέμενο αρχαιοκινέζικο γνωμικό :

"Keep your friends close and your enemies closer"
"Κράτα από κοντά τους φίλους σου, και τους εχθρούς σου από κοντύτερα...."

Και αυτό δεν αφορά μόνο τις περιπτώσεις όπου ο "εχθρός" είναι ο πάμπλουτος και ...ερωτιάρης Χιου Γκράντ, αλλά και αυτές όπου υπάρχουν πραγματικοί εχθροί, όπως η σκπ, και άλλες πολλαπλές δυσκολίες, ανυπέρβλητες και μή...

ΤΣΑΠΡΟΥΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ έγραψε: Αλλα αυτο οντως ισχυε για παλια περιστατικα που τοτε δεν ειχαν καμια θεραπεια η΄φαρμακο και απλα "παρακολουθουνταν".

Βγηκαν φαρμακα αλλα αν ειναι να πας στο καροτσι πας, γιατροι ειναι και αυτοι οχι μαγοι!

Φρόσω έγραψε: Κάποιος σε μία συζήτηση εδώ είχε πει ότι "αν κάνεις την ΣΚΠ φίλη σου και μάθεις να ζεις μαζί της τότε τα πράγματα θά είναι πολύ πιο εύκολα".

Καλο γνωμικο για να ξεγελας τον εαυτο σου!

Με αυτόν που έχω σχέση έχει έναν φίλο ο οποίος έχει ΣΚΠ, είναι εδώ και χρόνια στο κρεβάτι εντελώς ανάπηρος τον ταίζουν τον καθαρίζουν πιο σκατά δεν γίνεται,είναι μόνο 40, δεν θέλω να μου μιλάει γι αυτόν όταν πηγαίνει να τον δεί δεν θέλω να μου μιλάει.... στεναχωριέμαι ..... γιατί??? όχι μόνο γιατί μιλάμε για έναν ανάπηρο άνθρωπο αλλά ..... γιατί έχω κάτι κοινό μαζί του.... Ίσως το μόνο αισιόδοξο για εμάς τους νεώτερους με ΣΚΠ είναι ότι την τελευταία 15ετία υπάρχουν φάρμακα που αντιμετωπίζουν την ασθένεια και ο θεός βοηθός.

Λυπάμαι που οι ...αρχαίοι κινέζοι δε σας εμπνέουν, αλλά είναι αυτοί που μας δίνουν την (ψευδ)αίσθηση ότι ανακτάμε τον έλεγχο του εαυτού μας (όσο το δυνατόν, βέβαια...) .

Φυσικά και δε γνωρίζω την κατάσταση αυτου του ομοπαθούς, αλλά η γνώση του "τι δεν πηγε ακριβώς καλά σε αυτόν, το πως ακριβώς θα μπορούσα να το αποφύγω για τον εαυτό μου (και ενδεχομένως να δω να περιορίζεται στο άτομο αυτό)", νομίζω ότι θα μου έδινε μια αίσθηση ελέγχου της σκπ γενικά, σαφώς θα με καθησύχαζε... Ίσως είναι λάθος νοοτροπία, αλλά βλέποντας τον εαυτό μου έτσι, μου δίνει την ψευδαίσθηση ότι την πολεμάω από θέση ισχύος...

Και ναι, έχω και μια σειρά συνταξιοδοτημένων σκπ συναδέλφων που είτε το παλεύουν, είτε θεωρούν ότι το καλό το δικό μου επιβάλλει να με σπρώχνουν κι εμένα προς τα έξω, οπότε και με εκνευρίζουν πολύ... Η πιο μεγάλη ηλικιακά, όμως, που έχει καθήσει στο καροτσάκι, ειναι αυτή που μου δίνει το περισσότερο κουράγιο: Βλέποτας τη μάχη που δίνει, μπορώ να δώ, αν όχι ότι όλα είναι εφικτά, αλλά τις "μικρές λεπτομέριες περιορισμού της σκπ"...

Και αυτό όχι μόνο γιατί υπήρξε και συνδικαλίστρια και με βοηθάει με επαγγελματικές πληροφορίες κ.ά. χρήσιμα...

Καλή σας νύχτα
Η γιαγιά η Κασάνδρα