agela έγραψε: ↑Παρ Μάιος 08, 2020 12:25 am
...θελω να πω οτι σε 6 μηνες απο αγχος επαθα υποτροπη και προσπαθω πλεον να ειμαι ηρεμη και ζαμαν φου .. με εχει επηρεασει ομως και στην προσωπικη μου ζωη και στην ψυχολογια μου φοβαμαι... ντρεπομαι... ανησυχω...εσεις πως το αντιμετωπιζετε
Γεια σου Αγγελική. Διαγνωσμένος από το 2004 (24 χρονών), τα στάδια του φόβου, της ντροπής και ανησυχίας ήταν μια καθημερινή οπτική των πραγμάτων για μένα. Αλλά όσο ωρίμασε η επίγνωση της ασθένειας, όσο οι γνώσεις εμπλουτίστηκαν γύρω από το θέμα μας - και το σημαντικότερο - όσο γνώριζα και άλλους ανθρώπους που περνούν τον ίδιο γολγοθά, μπόρεσα και έβαλα κάποια πράγματα σε τάξη πρωτίστως μέσα μου και μετά έξω μου.
Βασικά ρώτησα τον εαυτό μου,
"τι και αν δεν φταίω εγώ ο ίδιος, αλλά οι επιλογές που κάνω στην ζωή μου;; Μπορώ να αναλάβω αυτήν την ευθύνη, να δω τι μπορεί να κερδίσω;;" Έτσι, άρχιζα να γνωρίζω κόσμο με την πάθηση, να μελετάω τις δικές τους εκβάσεις και παράλληλα να μελετάω και τον χαρακτήρα του καθενός εντείνοντας και την ανασκόπηση μέσα μου. Παρέα με την δικιά μου ανάλυση βρήκα τρεις πολύ σημαντικούς
πυλώνες που οι περισσότεροι μας αμελούσαν. 1, την πνευματική μας διαύγεια, 2, την καθημερινή διατροφή μας, 3, την εκγύμναση του σώματός μας με συνέπεια.
Χωρίς να πολυλογώ άλλο, σήμερα στα 41 και έχοντας περάσει από φάρμακα, μυριάδες εξετάσεων και λοιπών πρακτικών μπορώ να σου πω ακράδαντα ότι η πάθηση τιθασεύεται και όχι μόνο, με γνώμονα την σχέση μας με τους παραπάνω τρεις
πυλώνες. Μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την πάθηση σε πραγματικό χρόνο σαν διακόπτη να ερχόμαστε όπως λες σε ζεν, χωρίς άγχος και προπάντων να ζούμε με ποιότητα συμπεριφοράς, διατροφής και χρόνο συνολικότερο για τον εαυτό μας σοφότερο.
Έτσι την αντιμετωπίζω την φίλη μας...
Καλή Δύναμη Αγγελική & καλή επιτυχία σε όποιο δρόμο ακολουθήσεις.
