MSSociety.gr

ΚΑΝΕΝΑΣ, ακόμα και συνασθενής, δεν μπορεί να καταλάβει πραγματικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας σκληρυντικός σε προχωρημένο στάδιο της νόσου, αν δεν τα βιώσει ο ίδιος. Έτσι προτροπές του τύπου «βάστα γερά», «πάλεψέ το» ή παρηγόριες του τύπου «σε καταλαβαίνω», απέχουν εκατομμύρια χιλιόμετρα από την πραγματικότητα. Αν όμως κάποιος (έστω και απόλυτα υγιής), ισχυρίζεται το αντίθετο ας δοκιμάσει ένα από τα παρακάτω.
Δοκιμάστε λοιπόν:
1. Να δέσετε λυγίζοντας τα πόδια, πάνω στους μηρούς σας. Από μία καρέκλα προσπαθήστε να καθίσετε στη λεκάνη του μπάνιου. Θα διαπιστώσετε ότι είναι τρομερά δύσκολο. Έτσι θα πάρετε μια γεύση τι αντιμετωπίζει ένας παραπληγικός (σκληρυντικός), σε ανάλογη κατάσταση.
2. Να φορέσετε δύο κηδεμόνες στα πόδια απ΄ αυτούς που κρατάν την άρθρωση του γονάτου άκαμπτη. Ξαπλώστε ανάσκελα σ΄ ένα κρεβάτι και χωρίς να σηκώσετε την λεκάνη σας ή μετακινήσετε τον κορμό σας, προσπαθήστε μόνο με τα χέρια σας, να βγάλετε το εσώρουχό σας. Θα διαπιστώσετε ότι είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Έτσι θα πάρετε μια γεύση τι αντιμετωπίζει ένας σκληρυντικός όταν προσπαθεί να φορέσει ένα παντελόνι ή μια φούστα.
3. Να φορέσετε δύο 25κιλα βαράκια άμμου στα πόδια και ν΄ αρχίσετε ν΄ανεβαίνετε μια σκάλα. Θα διαπιστώσετε ότι μετά από δύο – τρία σκαλιά είναι σχεδόν αδύνατον να συνεχίσετε. Έτσι θα πάρετε μια γεύση τι σημαίνει κούραση για ένα σκληρυντικό.
4. Να μεταφέρετε ένα ποτήρι ξέχυλο με νερό χωρίς να σας χυθεί σταγόνα, μέσα σ΄ ένα πλοίο όταν τριγύρω υπάρχει τρικυμία. Θα διαπιστώσετε ότι είναι αδύνατον. Έτσι θα πάρετε μια γεύση τι σημαίνει έλλειψη ισορροπίας για έναν σκληρυντικό.
5. Να φορέσετε τις κάλτσες σας, χωρίς να λυγίσετε τα γόνατά σας. Έτσι θα πάρετε μια γεύση τι είναι η σπαστικότητα για έναν σκληρυντικό.

Κωστα..... Μία αγκαλιά θα την δεχτείς??

+1
Σε σέβομαι Κώστα.

ποσο σε νιωθω!!!

litsa έγραψε:Κωστα..... Μία αγκαλιά θα την δεχτείς??

Φυσικά και ναι! Δεν μ΄ έχει πάρει από κάτω. Απλά ξεδίνω βγάζοντάς τα από μέσα μου.

Υγ. Μακάρι η αγκαλιά να γίνει στη Ρόδο. Με το νησί έχω ιδιαίτερη σχέση μιας και τουλάχιστον για δέκα χρόνια συμμετείχα σε μεγάλη μελετητική εταιρεία, που είχε έδρα εκεί, κάνοντας σ΄ αυτό συχνότατες επισκέψεις.

ΓιαννηςΑγιαννης έγραψε:+1
Σε σέβομαι Κώστα.

Γιάννη σ΄ ευχαριστώ.

ΝΤΙΑΝΑ έγραψε: ποσο σε νιωθω!!!

Πως να μην με νοιώσεις αφού αντιλαμβάνεσαι πλήρως τι εννοώ! Και οι δύο βιώνουμε την ανήλεη πλευρά της νόσου. Με την ευκαιρία, σ΄ευχαριστώ για την συμμετοχή σου, στα τραγούδια.

ok Κώστα!!!
Στο ηλιόλουστο νησί μου λοιπόν... !!
Ησουν στο νησί, στα χρόνια που άκμαζε η δόμηση.. ή μαλλον για να λες εργα..
σε κανένα φράγμα θα ήσουν!!

Σε αναμένουμε λοιπόν!!

αχ βρε Κώστα κανείς δεν το καταλαβαινει και ούτε περιμένω να το καταλαβει . Νοιώθω ότι πλεον παρακολουθώ την ζωή σαν θεατής χωρίς να μπορώ να συμετέχω σε αυτήν .μερικές φορές νομίζω ότι είναι όλα μαύρα .
Αλλες φορες όμως μέσα απο τις μκροχαρές που παίρνω απο την οικογένειά μου ξεχναω τα ακαμπτα πόδια μου και βλέπω μια αχτίδα απο ενα λιγοστο φως
Με αυτα και αυτά οπως έχουμε ξαναπεί η ΖΏΗ ΤΡΑΒΑΕΙ ΤΗΝ ΑΝΗΦΟΡΑ .

kely έγραψε:Νοιώθω ότι πλεον παρακολουθώ την ζωή σαν θεατής χωρίς να μπορώ να συμετέχω σε αυτήν.