ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ!
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Ιουν 29, 2016 2:14 pm
Καιρο τωρα παρακολουθω το forum και τις συζητησεις σας, και η αληθεια ειναι οτι πολλες φορες ηθελα να συμμετασχω και να σας πω και εγω την ιστορια μου. Ο μονος λογος που δεν το εκανα ειναι γιατι πιστευα οτι με το να συζητω το προβλημα μου με αλλους ανθρωπους θα με εκανε να κλειστω στον εαυτο μου και στο προβλημα μου οσο κι αν ακουγεται αντιφατικο. Πιστευα οτι με το να αγνοω το προβλημα και να μη του δινω μεγαλη εκταση θα το εβαζα στην ακρη μακρια απ τη ζωη μου. Με το καιρο ομως καταλαβα οτι μοιρασμενη λυπη ειναι μιση λυπη οπως λεει και ο σοφος λαος και να μαι! Καταρχας θελω να ζητησω συγγνωμη για τον ογκο του κειμενου.
Ολα ξεκινησαν το καλοκαιρι του 2012 μετα τις πανελλαδικες. Τοτε ημουν 18 χρονων. Το πρωτο συμπτωμα ηταν ενα μουδιασμα στο αριστερο ποδι το οποιο επεκταθηκε πιο ψηλα μεσα σε λιγες μερες. Πηγα σε νευρολογο (αφου πρωτα ειχα επισκεφτει ορθοπεδικο) ο οποιος μου συνεστησε να κανω μαγνητικη εγκεφαλου αυχενα και θωρακα. Τα ευρηματα ηταν μια εστια στον αυχενα. Πηρα κορτιζονη για 5 μερες και το μουδιασμα υποχωρησε πληρως. Εκανα και παρακεντηση στην οποια βρεθηκαν ολιγοκλωνικες ζωνες ( δε γνωριζω ακριβως τι ειναι, αλλα εχω την εντυπωση οτι σχετιζεται αμεσα με την σκπ). Εν παση περιπτωσει, η διαγνωση ηταν πιθανη σκληρυνση. Για 4 χρονια τωρα ημουν μια χαρα χωρις κανενα προβλημα και χωρις καμια αγωγη. Μεσα σε αυτα τα χρονια εκανα αλλες 2 μαγνητικες. Η πρωτη εγινε το 13 και εδειξε την ιδια εστια να εχει μικρυνει ενω η δευτερη εγινε πριν 4 μηνες και η κατασταση ηταν στασιμη.
Ερχομαστε λοιπον στο σημερα. Χθες ενιωσα το ιδιο μουδιασμα στο αριστερο ποδι παλι το οποιο κραταει μεχρι και αυτη τη στιγμη που σας γραφω. Αυτη τη φορα φαινεται να ειναι πιο ηπιο ή μαλλον ετσι μου φαινεται μιας και μου ειναι πλεον γνωριμη η αισθηση. Το θεμα ειναι οτι μαλλον η διαγνωση επιβεβαιωνεται απ την στιγμη που εμφανιζεται δευτερο συμπτωμα. Αν παω στη γιατρο μου λογικα θα μου δωσει παλι κορτιζονη και θα συζητησουμε για αγωγη με ιντερφερονες πραγμα που θελω να αποφυγω. Ξεκιναω ομως δουλεια τωρα το καλοκαιρι και το τελευταιο που θελω ειναι να μπλεκω με γιατρους και φαρμακα. Αυτη την στιγμη δεν εχω ιδεα τι πρεπει να κανω παρολο που ολα αυτα τα χρονια εχω ακουσει πολλες συμβουλες απο γιατρους και μη. Ψυχολογικα ειμαι καλα και δεν θελω να αφησω ασημαντα συμπτωματα να μου χαλασουν την διαθεση. Μπορω να υπομεινω το μουδιασμα μιας και τις περισσοτερες ωρες το ξεχναω ομως φοβαμαι μη γινει χειροτερα αν δεν παρω κορτιζονη.
Τελος παντων, δεν θελω να σας κουρασω αλλο. Ολα οσα γραφω, τα γραφω με σεβασμο σε ολους εσας που παλευετε με την ασθενεια χρονια και εχετε πιο σοβαρα προβληματα απο εμενα. Να ειστε γεροί και σας ευχαριστω για τον χρονο σας.
Ολα ξεκινησαν το καλοκαιρι του 2012 μετα τις πανελλαδικες. Τοτε ημουν 18 χρονων. Το πρωτο συμπτωμα ηταν ενα μουδιασμα στο αριστερο ποδι το οποιο επεκταθηκε πιο ψηλα μεσα σε λιγες μερες. Πηγα σε νευρολογο (αφου πρωτα ειχα επισκεφτει ορθοπεδικο) ο οποιος μου συνεστησε να κανω μαγνητικη εγκεφαλου αυχενα και θωρακα. Τα ευρηματα ηταν μια εστια στον αυχενα. Πηρα κορτιζονη για 5 μερες και το μουδιασμα υποχωρησε πληρως. Εκανα και παρακεντηση στην οποια βρεθηκαν ολιγοκλωνικες ζωνες ( δε γνωριζω ακριβως τι ειναι, αλλα εχω την εντυπωση οτι σχετιζεται αμεσα με την σκπ). Εν παση περιπτωσει, η διαγνωση ηταν πιθανη σκληρυνση. Για 4 χρονια τωρα ημουν μια χαρα χωρις κανενα προβλημα και χωρις καμια αγωγη. Μεσα σε αυτα τα χρονια εκανα αλλες 2 μαγνητικες. Η πρωτη εγινε το 13 και εδειξε την ιδια εστια να εχει μικρυνει ενω η δευτερη εγινε πριν 4 μηνες και η κατασταση ηταν στασιμη.
Ερχομαστε λοιπον στο σημερα. Χθες ενιωσα το ιδιο μουδιασμα στο αριστερο ποδι παλι το οποιο κραταει μεχρι και αυτη τη στιγμη που σας γραφω. Αυτη τη φορα φαινεται να ειναι πιο ηπιο ή μαλλον ετσι μου φαινεται μιας και μου ειναι πλεον γνωριμη η αισθηση. Το θεμα ειναι οτι μαλλον η διαγνωση επιβεβαιωνεται απ την στιγμη που εμφανιζεται δευτερο συμπτωμα. Αν παω στη γιατρο μου λογικα θα μου δωσει παλι κορτιζονη και θα συζητησουμε για αγωγη με ιντερφερονες πραγμα που θελω να αποφυγω. Ξεκιναω ομως δουλεια τωρα το καλοκαιρι και το τελευταιο που θελω ειναι να μπλεκω με γιατρους και φαρμακα. Αυτη την στιγμη δεν εχω ιδεα τι πρεπει να κανω παρολο που ολα αυτα τα χρονια εχω ακουσει πολλες συμβουλες απο γιατρους και μη. Ψυχολογικα ειμαι καλα και δεν θελω να αφησω ασημαντα συμπτωματα να μου χαλασουν την διαθεση. Μπορω να υπομεινω το μουδιασμα μιας και τις περισσοτερες ωρες το ξεχναω ομως φοβαμαι μη γινει χειροτερα αν δεν παρω κορτιζονη.
Τελος παντων, δεν θελω να σας κουρασω αλλο. Ολα οσα γραφω, τα γραφω με σεβασμο σε ολους εσας που παλευετε με την ασθενεια χρονια και εχετε πιο σοβαρα προβληματα απο εμενα. Να ειστε γεροί και σας ευχαριστω για τον χρονο σας.
