MSSociety.gr

ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΣΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ ΚΑΛΥΒΙΝΟΥ.

ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ.

"ΦΙΡΜΕΣ 1 - Κλημεντίνη Καραγεωργιου
Εχοντας υποφέρει για τοσα χρόνια κι έχοντας χάσει κάθε ελπίδα ,αποτέλεσα για το περιβάλλον μου πρότυπο "δύσκολης ιατρικής περίπτωσης". Ετσι,ψάχνοντας για"τον καλύτερο","την κορυφή",διάφοροι γνωστοι,κυρίως του ιατρικού και του παραιατρικού χώρου, μου πρότειναν να απευθυνθώ στην κυρία Κλημεντίνη Καραγεωργίου , καθηγήτρια Νευρολογίας και διευθύντρια της νευρολογικής κλινικής του Γενικού Κρατικού Αθηνων.
Λόγω ακριβώς της φήμης της,κατάφερα να κλεισω ραντεβού για μετα απο...7 μήνες ! Μην έχοντας άλλη ελπίδα, περίμενα,πονώντας φρικτά και ΄γι αυτό παραμένοντας κλεισμένη στο σπίτι- ο μόνος λόγος που δεν αυτοκτόνησα απ τον πόνο είναι οτι στο μεταξύ απευθύνθηκα στο Ιατρείο Πόνου του Αρεταίειου Νοσοκομείου.
Ως εδω δε φταιει σε τίποτα η κυρία Καραγεωργίου- απλώς ήθελα να δώσω εικόνα της ψυχοσωματικής μου κατάστασης...
Με δέχτηκε λοιπόν το Σεπτέμβρη του 2001 και ακολούθησε, ή δεν ακολούθησε, την εξής διαδικασία :
--ΔΕΝ με εξέτασε κλινικά, παρ ότι ο όγκος ήταν πλέον ορατός και πάνω απο τα ρουχα και μάλιστα το επεσήμανα
--ΔΕΝ κοιταξε καν τα φιλμς ή τις γνωματεύσεις των εξετάσεων που είχα ήδη κάνει.
--Παρήγγειλε εξέταση για..σάκχαρο !
-- Παρουσία μου, παρέδωσε όλες τις απεικονιστικές εξετάσεις μου στον κύριο Λυμπερόπουλο , καθηγητή Ακτινολογίας ("ειδικό Νευροακτινολόγο" , όπως μου τον
συνέστησε) για να τις μελετήσει.

Επανήλθα μετά ένα μήνα, όπου,στο γραφείο της, βρισκόταν ο κύριος Λυμπερόπουλος και ο κύριος Παναγόπουλος (νευρολόγος της ομάδας της)
Επανέλαβα οτι ο μηρός οπου πονούσα "φαινόταν σαν πρησμένος". Δεν έδωσαν σημασία.
Εννοείται οτι η εξέταση για σακχαρο ήταν αρνητική. Οπότε:
** Ο κύριος Λυμπερόπουλος , ισχυρίστηκε οτι οι εξετάσεις μου, που (υποτίθεται οτι) εξέταζε επι ένα μήνα, ήταν αρνητικές και "δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβουμε κάποια".
** Ο κύριος Παναγόπουλος προτεινε επι λέξει "να βρούμε ποιό νεύρο την πονάει και να το νεκρώσουν οι αναισθησιολόγοι" !!!!!
** Η κυρία Καραγεωργίου μου δήλωσε οτι έχω... "ΙΔΙΟΠΑΘΕΙΑ" !!!!!! και
** Μου συνταγογράφησε ηρεμιστικά (Xanax) και αντικαταθλιπτικά (Seroxat). !!

Δεν έχω να πω τιποτα αλλο εκτός απ το οτι 13 μέρες μετά , ο νευρολόγος Ι.Σαρμάς (στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων) κοιτώντας απλώς μια μαγνητική τομογραφια, από
αυτές που είχε "εξετάσει" ο κύριος Λυμπερόπουλος, διέκρινε τον όγκο.
Σε νεα μαγνητική που έγινε αυθημερόν, ο όγκος αποδειχτηκε οτι είχε πλέον διαστάσεις
8 x 6 x 6 ΕΚΑΤΟΣΤΑ

Αυτό εννοούσε η κυρία Καραγεωργίου και το επιτελείο της ως...ΙΔΙΟΠΑΘΕΙΑ"

Αν είναι αλήθεια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αν γκουκλαρετε Αμαλια Καλυβινου θα σοκαριστειτε με την ιστορια της κ με αυτα που γραφει για ορισμενους γιατρους. Δεν ξερω τι να πω..σκεφτομουν να την επισκεφτω γιατι θεωρειται κορυφη

Όταν το '12 πέρασα και από κει ψάχνοντας για γιατρό, δεν μου έκανε κλινική εξέταση, δεν έριξε ούτε μια ματιά στις μαγνητικές μου και ενώ ήμουν ήδη σε δευτεροπαθώς προ'ι'ούσα μορφή με έβαλε στο tysabri! Ο γιατρός που με παρακολουθεί έκτοτε, μόλις το έμαθε τραβούσε τα μαλλιά του!

Απίστευτη η ιστορία της κοπέλας. Να είσαι άρρωστος και να πρέπει να κάνεις και ερευνα αγοράς για το ποιός είναι καλός γιατρός, πόσα θα θέλει, πότε θα με δεί και άλλα τέτοια. Από την άλλη δεν δημιουργείται και το όνομα έτσι τυχαία...δεν ξέρω τι να πώ απίστευτο

αχ αχ και πάλι αχ!!
η κοπέλα είχε δίκιο και λέει αλήθεια...

στην χώρα που ζούμε είναι όλα θέμα χρόνου και που θα πέσεις!!
ειναι τραγικό!!
αλλά εδω και πολλά χρόνια δεν εμπιστεύομαι πλέον κάποιον μόνο απο το ηχηρό όνομα του, και δεν πάω σε αυτόν μόνο από αυτό...

την συγκεκριμένη κυρία, δεν την έχω επισκεφθεί ποτέ, αν και πολλές φορές πέρασα απο εξω απο το γραφείο της...

λυπάμαι πολύ για την κατάσταση στην οποία μας έχουν φέρει... εδώ και πολλά χρόνια!!!

Στο ιδιο μηκος κυματος,παρολο που οταν διαγνωστηκα στο Γεννηματας ηταν εκει και ηταν η κεφαλή εγω πηγα σε αλλο γιατρο,ουτε καν χτυπησα τη πορτα της.
Ξενερωσα μονο και μονο που επρεπε να περιμενω 6-8 μηνους για να κλεισω ραντεβου και να μου πει οτι λενε αυτοι οι μεγαλοφτασμενοι.Πηγα σε μια 35αρα ανερχομενη και με διψα να ασχοληθει με τις αποριες μου και γενικα παρακολουθουσε τα δρομενα σε ολες τις κατευθυνσεις,δυστηχως ομως μου εφυγε και πηγε Αγγλια..

Για την κα. Καραγεωργίου έχω χειρότερη άποψη! Την έχω επισκεφτεί κι εγώ, και όσα λέει η Κατερίνα εδώ ισχύουν! Η συγκεκριμένη κυρία όντως δεν κάνει κλινική εξέταση, μου πρότεινε tysabri ,το οποίο φυσικά αρνήθηκα να το πάρω, λόγω της γνωστής παρενέργειας που έχει, και μετά άρχισε το ωραίο μέρος! Κάναμε κουβέντα στην οποία μου πρότεινε τα εξής:
-Να πάω το σκύλο μου βόλτα???
-Να αγαπήσω την αρρώστεια μου! Όταν της επισήμανα ότι αυτή μπορεί να την αγαπάει γιατί χάρη σε αυτή κονομάει, μου είπε ότι είμαι αγενής, και σηκώθηκα και έφυγα!
Αυτά τα ολίγα! Τη θεωρώ κάκιστη γιατρό, και όσο για το tysabri, νομίζω ότι τα παίρνει από την εταιρεία που το διακινεί γιατί το δίνει σε κάθε ασθενή που την επισκέφτεται!

Θα ήθελα να πω κι εγώ τη γνώμη μου γιατί έχω επισκεφτεί κι εγώ την κυρία Καραγεωργίου.

Εγώ αφού άκουσα τη γιατρό που με διέγνωσε τι είχε να μου πει (by the way πέρσι τέτοια μέρα ήταν - πώς περνάει ο καιρός), και αφού άκουγα από παντού για τη κυρία Καραγεωργίου, είπα να πάω να δω τι έχει να μου πει κι εκείνη. Το ραντεβού κλείστηκε μετά από 2 μήνες. Όταν πήγα στο ιατρείο, με ανέλαβε η ομάδα της για τα προκαταρκτικά, να μου πάρουν ιστορικό, να δουν τις εξετάσεις μου κλπ κλπ. Κάποια στιγμή βγαίνει κι εκείνη από το γραφείο της, έρχεται στον υπολογιστή που καθόμασταν και απεικόνιζε τις μαγνητικές μου εκείνη τη στιγμή, έριξε μια γρήγορη ματιά, με αποκάλεσε «αυτή» στο βοηθό της - μπροστά μου -και μετά περάσαμε στο ιατρείο της. Μου έκανε μια κλασσική εξέταση νευρολόγου, ξαναπήρε πολύ συνοπτικά το ιστορικό της ώσης που είχα, και ύστερα πιάσαμε την κουβέντα για τα φάρμακα. Εγώ τότε ήμουν πολύ αρνητική στα φάρμακα, οπότε η συζήτηση κινήθηκε περισσότερο σε ψυχολογικό επίπεδο μιας και δεν μου πρότεινε τίποτα διαφορετικό σε αγωγή από τη γιατρό που με διέγνωσε. Μου έδωσε πρωτίστως επιλογές χαπιών (Tecfidera, Aubagio). Ούτε με ενόχλησε κάτι στην κουβέντα, ούτε και με ενθουσίασε όμως. Επίσης δεν μου παρουσίασε κάτι αντάξιο της φήμης που την ακολουθεί.

Η απόφασή μου λοιπόν ήταν να παραμείνω στη γιατρό που με διέγνωσε, που την πήρα τηλέφωνο 10 μήνες μετά τη διάγνωση (στο ενδιάμεσο είχα εξαφανιστεί) και με θυμόταν με το μικρό μου όνομα και θυμόταν με λεπτομέρειες το περιστατικό που είχα τότε, για την οποία είμαι η Γιώτα και που με «ακούει» και μου χτυπάει την πλάτη και μου λέει “μην ανησυχείς, θα πάνε όλα καλά”, που τη βρίσκω άμεσα στο τηλέφωνο και που οι ιατρικές της συμβουλές μέχρι στιγμής έχουν βγει όλες σωστές. Προτίμησα να μην είμαι το περιστατικό Νο. 402 για μία «κορυφαία γιατρό».