MSSociety.gr

γεια σε ολους...
ειμαι η σοφη κ βασανιζομαι κ εγω απο θεματα υγειας...ειμαι 28 χρονων κ εδω κ 6 χρονια παιδευομαι...
ολα ξεκινησαν οταν δουλευα σε σουπερ μαρκετ....σηκωνα βαρη...αρχιζα να χω πονο στην μεση κ στο αριστερο ισχυο..ξαπλωνα κανα μισαωρο κ ολα οκ...στα τρια χρονια σταματησα κ παραλληλα με την σχολη μου επιασα δουλεια σε ναυτιλιακη εταιρεια...εντονο προγραμμα ολη μερα στους δρομους πρωινο ξυπνημα 7... δουλεια σχολη. 9 το βραδυ σπιτι διαβασμα εργασιες...
τελειωνοντας την σχολη μου μετα το περας του καλοκαιριου η μεση μου πονουσε μονιμα πλεον...ενιωθα ενα μονιμο σφηξιμο....αρχιζαν τα μουδιασματα η ασταθεια κ στα δυο ποδια....κ οσο ζοριζα τον αυχενα μου ..τοσο θολουρα κ στα δυο ματια κ ζαλουρες...πιασμενη ενιωθα...
αρχισαν λοιπον τα brufen τις θερμαντικες κ γυμναστηριο.....φυσικα απο το αγχος κ την στεναχωρια μου ειχα γινει 45 κιλα απο 60 στο γυμναστηριο δυναμωσα,αρχισαν να μαι πιο δυνατη πιο σταθερη κ να μην ποναω...σταματησα γτ μετακομισααπο αθηνα στην μακεδονια...
παντρευτηκα πριν 2,5 χρονια κ πριν εναμιση. γεννησα..μεχρι σημερα η η μεση ο αυχενας η οραση δεν σταματησαν...ουτε χειροτερεψαν....λιγο μασαζ λιγο παυσιπονα ....
απο εξετασεις.....ειχα κανει αξονικη εγκεφαλου καθαρη
ακτινογραφιες αυχενα μεση....αυχενας εχω αναστροφη/ ευθειασμο..
στη μεση ακομα ερευνατε...γτ ο γιατρος μου πριν ενα μηνα με εβαλε να κανω μαγνητικη εγκεφαλου κ αυχενα..οπου στο κεφαλι εχω πολλες ανενεργες εστιες ..τα οπτικα νευρα καθαρα..αρα δεν φταιει γτ βλεπω θολα 3/10 ... αυχενας καθαρος απο κηλες η εστιες...μονο η αναστροφη κ στενωση....
εκανα ενα σωρο αιματολογικες αψογες...
η παρακεντηση που εδω θελω να καταληξω....δειχνει μια φλεγμονη....τι σημαινει αυτο γτ θα τρελαθω.....πραγματικα κοιταω το παιδι μου κ νιωθω ανευθυνη...νιωθω πως αν ειμαι ανικανη να το φροντισω γτ επελεξα να το φερω στο κοσμο....ουτε να τρεξω μαζι του στο παρκο δεν μπορω..
η ειρωνεια ειναι οτι 6 7 χρονια ποσο παει....εγω υποφερω απο την μεση μου αυτο νιωθω πως πιανεται τοσο πολυ λες κ καταπια σιδερο....
σε τι παραπεμπει αυτη η φλεγμονητι να περιμενω;;;εχω καποιο αυτοανοσο νοσημα η οχι....αρχισα να απελπιζομαι.....
ζητω συγνωμη για την ταλαιπωρια στον κειμενο ...ελπιζω να μην ειπα κατι που ενοχλησε....σας διαβαζω καιρο κ πιστευω πως μονο εδω θα με καταλαβαιτε....κ θα νιωσετε την αγωνια μου...ευχαριστω εκ ων προταιρων κ ευχομαι οτι καλυτερο σε ολους.....

μόνο γιατροί μπορούν να αποφανθούν...

πήγες σε κάποιο εξιδεικευμένο νευρολογικό τμήμα???

εκεί μόνο μπορούν να σου πουν τι έχεις...

με την μεση τραβιόμουνα χρόνια πριν την διάγνωση, αλλά η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή

μην φοβάσαι, και κράτα ψυχραιμία!!!
κάνε τις εξετάσεις και πάρα και κάποιο συμπληρωμα... βιταμίνες κτλ διατροφή,
ψυχολογία, και γυμναστική....

καλή συνέχεια να έχεις!!!

καλημερα...
σε ευχαριστω για την απαντηση...
ναι ο νευρολογος μου εδω με παρεπεμψε στο παπαγεωργιου για τις αιματολογικες κ την παρακεντηση...εκει ο κ.κουτλας ανελαβε..χτες με ενημερωσε πως βγηκαν τα αποτελεσματα..οτι οι αιματολογικες μου ολες ειναι αψογες κ οτι η παρακεντηση δειχνει φλεγμονη..κ μου πε να ξανα κανω επαναληπτικες μαγνητικη εγκεφαλου αυχενα....κ ο νευρολογος μου που με υπομονη να παρουμε τα χαρτια στο χερι ...κ του κανε εντυπωση για τις αλλες τιμες γτ δεν ειπε...

να προσθεσω οτι στα τοσα χρονια δεν ειχα ποτε ωσεις/ υποτροπες..ειναι μια στανταρ κατασταση ...ποτε δεν ηρθαν κ εφυγαν τα συμπτωματα....

τι να πω... καλη δυναμη σε ολους μας....

o κ. κούτλας είναι καλός γιατρός, και θα σε παραπέμψει όπου χρειάζεται...
εμένα αυτός μου επιβεβαίωσε ότι εχω σκπ....

οπότε όλα καλά θα πάνε...


περιμένουμε νέα σου!!

Καλησπερα Σοφουλα.
Θα φοβασαι και θα αγχωνεσαι οσο χρειαζεται και πρεπει,τα απτα στοιχεια που εχεις λοιπον ειναι καποιες ανενεργες εστιες στον εγκεφαλο και καποια ενοχλητικα συμπτωματα που παραμενουν και φλεγμονη στο ΕΝΥ .
Δεν ειναι για να παρεις τα βουνα αλλα ουτε και να εφησυγαζεσαι,δεν ειμαι γιατρος,ειμαι απλος ασθενης,νομιζω πως η ιστορια σου ειναι ''κοινη'' στην κοινοτητα μας χωρις να σημαινει οτι πασχεις απο σκλυρηνση.
Η ασθενεια μας ξερει καλα να καμουφλαρεται μεχρι να κανει ηρω'ι΄κή εμφανιση,τα συμτωματα σου ειναι κοινα και εξηγουντε και απο αλλες περιπτωσεις μυοσκελετικου εκτος της σ.κ.π.
Το οτι εχεις εστιες δεν σημαινει απαραιτητα σ.κ.π., φλεγμονη (αναλογως τις τιμες) μπορει να δωσει και ενας ιος.
Σε μπερδεψα ε !!

η αληθεια ειναι οτι δεν μπερδευτηκα αλλα παρηγοριεμαι...
ειναι ισως η μονη φορα που μιλαω κ νιωθω πως μου δινουν σημασια στο τι λεω....

γτ οσο φωναζω οτι εγω απο την μ,εση μου ενοχλουμαι η εκεινο γινεται κ νιωθω ετσι η αλλιως νιωθω πως τα λεω κ πεφτουν κατω...

η αγνοια με σκοτωνει...ειμαι που ειμαι αγχωδης ανθρωπος τωρα ειδικα νιωθω σαν να ταιζω ενα θηριο μεσα μου...κ δεν ξερω ποτε κ πως θα ξεσπασει...

ξεκινησαμε απο ψυξη κ κακη κατασταση αυχενα...οκ ας δουμε κ την ριμαδα την μεση μου... να σημειωσω οτι γεννησα φυσιολογικα χωρις ομως επισκλ. κ δοξα το θεο...η γεννα μου ηταν σκετη εκδρομη...γελουσαμε μιλουσαμε...ο πονος μου ηταν πονος περιοδου η σαν ενας απολος κοιλοπονος....κ δεν ηθελα επισκλ. λογω της μεσης μου....τωρα ομως που εκανα παρακεντηση στην οποια ο κ.κουτλας ηταν αψογος...δεν μπορουσε να περασει η βελονα απο τους σπονδυλους γτ ηταν σκληροι...κ παλι δεν εβγαλα αχνα ...η τοπικη ναρκωση με σπρευ ηταν αρκετη....την ενιωθα την βελονα αλλα αντεχω.....εχω την ψυχραιμια να μειωνω τον πονο....πριν συνηθως γκρινιαζω μολις παρω την αποφαση το βουλωνω κ καθομαι χαχαχαχα
πραγματικα ο ανθρωπος ειχε εκπλαγει με την ηρεμια μου...ελεγε συνεχεια πως αλλος δεν θα το αντεχε... τεσπα αυτο που θελω να πω ειναι οτι επιβεβαιωθηκα..αυτο οτι λεω πως νιωθω πετρωμενη την μεση μου....ε γτ λοιπον να μην εξεταζαμε εκεινο πρωτα....
αλλα μολις ειδα τις εστιες στο κεφαλι λεω εδω ειμαστε....προφανως εχουν δικιο....

εχω τεραστιες αποριες...
τι μπορει να ναι αυτη η φλεγμονη?(ειλικρινα σε υπερ ευχαριστω που μου εδωσες σε αυτο μια απαντηση ακουσα κατι επιτελους)

οι εστιες οπως ανεφερες απο τι αλλο προκαλουνται??
η ψυχολογια παιζει καποιο ρολο??το αγχος ??

ας πουμε εμεινα εγκυος γεννησα δεν ειχα ασχημη εγκυμοσυνη ουτε γεννα κ ουτε υποτροπες..ουτε ωσεις σαν αυτες που εχω ακουσει κ εχω διαβασει...

οι φαρμακευτηκες αγωγες ...αν ειναι για καλυτρερα κ χειροτερεψω??

το κεφαλι μου ειναι γεματο που δεν ξερω τι να πρωτο πω τι να πρωτορωτησω κ για ποιο να πρωτοανησυχισω......

η ειρωνεια ειναι οτι η παρακεντηση μου πε οτι θα ελεχτουν γυρω στα 26 νοσηματα....απο την μια αν δεν με εβλεπαν θα λεγαν οτι οι πλακες μου ειναι σκληρυντικου ατομου αλλα η εικονα μου δεν τους καλυπτει κ οι υπολοιπες εξετασεις....

σας υπερ ευχαριστω για την ανταποκριση σας ...κ ευχομαι τα καλυτερα σε ολους...
μεσα απο την καρδια μου...
ξερω πως ολα για μας ειναι σε αυτη την ζωη κ τα καλα κ τα ασχημα ...κ οτι εκει εξω υπαρχουν πολυυυ χειροτερες καταστασεις κ ασθενειες...απλως νιωθω τυψεις απενταντι στους δικους μου κ στο μωρο...δεν μ αρεσει να ειμαι ο αδυναμος τροχος της αμαξης...

Αχ βρε Σοφουλα...Γιατί να νιώθουμε το ιδιο ολοι-ολες, απεναντι στους δικους μας, ειδικά στην αρχή, όταν περνάμε αυτή την άχαρη κ αφόρητη φαση του "αδιαγνωστου" (2,5 χρόνια περίπου εγω μέχρι τελικά που διαγνώστηκα με MS και, πίστεψε με, ηταν τέτοια η ανακούφιση, που θα λεγε κανεις πως χαρηκα!,γιατί επιτέλους γνώρισα το θεριό κ συστηθηκαμε κ ήξερα πλεον πώς μπορω να το αντιμετωπισω...,ακολουθησε αλλη αγωνία κ φόβος για τα φάρμακα και τώρα αναμενω την εξέλιξη γιατί μόλις ξεκίνησα, καθώς πριν ήμουν με ενα καρό βιταμίνες κ συμπληρώματα που δεν ξέρω πώς, μου ανέβασαν τις τρανσαμινασες στο Θεο!, χωρια που δε με προστάτεψαν καθόλου, χωρια που γινομουν όλο κ χειρότερα....). Τώρα πια όμως, κατάλαβα οτι όλα αυτά, η αίσθηση οτι δεν είμαι το ίδιο "χρήσιμη" και δυνατη όπως πριν, η αίσθηση "μειονεξιας" και η αναγκη απολογίας (σε ποιον άραγε;), ξεκινούν απο μια εσωτερικη υποτίμηση του εαυτού μου, απο ελλειψη πραγματικης αγάπης κ εγνοιας για τον εαυτό μου.Παντα οι άλλοι.Μονο οι άλλοι.Κι εγώ τελευταία ή κ διαμαρτυρομενη καμια φορά που δε με σκέπτονται, που εγώ αγχονομαι, κουραζομαι, δεν απολάμβανε κ πολλά, ενω θέλω...Ήθελα αλήθεια?ποιος με "έριχνε" ? Οι άλλοι η μήπως ΕΓΩ Η ΙΔΙΑ? Αυτή η αρρώστια μου έμαθε πολλά κ κυρίως να ΜΕ αγαπώ και να φροντίζω κ εμένα.Ετσι, πίστεψε με, είναι πολύ πιο ευτυχισμένη και η οικογένεια μου, γιατί αν αγαπάμε τον εαυτό μας τοτε μπορούμε υγιως να αγαπάμε και τους δικούς μας...Κι ας μη μπορούμε, όπως εγώ τουλαχιστον, να είμαστε το "πρότυπο" της μαμάς η συζύγου, νοικοκυράς που προβάλλει η κοινωνία...Η οικογένεια μας, ο άνθρωπος μας που πράγματι και όχι μονο επιφανειακα (οποτε δεν αξίζει..), μας αγαπάει, μας αποδέχεται όπως είμαστε και μας χρειαζεται γι αυτο που ειμαστε, κ πάντως αν μιλησουμε για τις νέες αναγκες μας, θα μας ακούσει. Αρκεί, είπαμε, εμείς να ακούσουμε πρωτοι τον εαυτό μας κ να μη φοβόμαστε να ζητάμε κ για μας...Χρησιμος δεν παύει να είναι κανεις επειδή δεν χαίρει άκρας υγειας...Απλως μαθαίνει να ζει με άλλες συνήθειες. Αλλάζει τον τροπο ζωής του κ αυτό δεν είναι αναγκαία κακό...σε νιώθω όμως απόλυτα....τα ίδια συναισθήματα κ αγωνίες είχα κι εγώ...το "δουλεψα" με ειδική σύμβουλο μη νομίζεις...Θα έλεγα μαζί με τον ιατρικό έλεγχο με τον πολύ καλό γιατρό που εχεις, να συμβουλευοσουν κ εναν καλο ψυχολόγο η κάποιον που να έχει ασχοληθεί με νεύρογλωσσικό προγραμματισμό...εγώ βοηθηθηκα παρα πολύ...φιλια πολλά κ όλη μου τη συμπάθεια!!!

Marina21
τι βιταμίνες και συμπληρώματα επερνες?? φυτικές?
αναρωτιέμαι γιατί σου ανέβασαν τις τρανσαμινάσες..
επίσης, σου τα έδωσε ειδικός ή από μόνη σου?

καλη συνέχεια σε όλους μας!!

Μαρινα μου ευχομαι μια ηρεμη συνεχεια κ οτι καλυτερο....

σε υπερ ευχαριστω για τα λογια σου..πραγματικα ειναι μεγαλη παρηγορια...οπως ολων εδω...κ ειμαι ευγνωμων/

κατανοω δεν ειμαι η μονη...γνωριζω υπαρχουν χειροτερα....ναι κ παλι δοξα το θεο ολα αντιμετοπιζονται..ναι τπτ δεν κερδιζεται ζχωρις αγωνα ...κ ναι ποτε μα ποτε δεν σκεφτηκαν γτ σε μενα....ισα ισα που ολα για μας ειναι....

αλλα ειμαι τοοοσο δυναμικη (οπως πολυ αλλοι φανταζομαι) που μου κακοφαινεται...δεν θελω να με φροντιζει κανεις ...δεν θελω να εξαρτωμαι απο κανεναν...ακομα κ οι δικοι μου το χαν παραπονο αυτο οτι ποτε δεν ζητουσα...
με τσακιζει να ξερω οτι δεν ειμαι ανεξαρτητη...δεν ηθελα .(.κ μιλαω παντα για μενα χωρις να θελω να μειωσω κανεναν ...δεν τα λεω συγκριτικα...εννοειται πως δεν ειμαι η μονη...)δεν ηθελα λοιπον ποτε πολλα....ηθελα να ζω τα καθημερινα μικρα χαζα πραγματα...να γκρινιαζω για ανοητα πραγματα ...κ να γελαω με την ψυχη μου...

τωρα??βλεπω το μωρο μου κ λεω ουτε μια βολτα στο παρκο δεν σε παω γτ δεν μπορω να τρεξω να σε προλαβω αν συμβει κατι...να σε παρω κ να περπατησουμε μεχρι να κουραστουμε...δεν λεω στο σπιτι μεσα βρισκω ενα σωρο αλλααα...

οσο για τον αντρα μου ειμαι τυχερη γτ με στηριζει σε ολα κ εκεινος ειναι που με τραβολογαει να δουμε τι γινεται με την "μεση μου" ...απο κει ξεκινησαν ολα...
θελει λεει να με ακουσει να γελαω οπως παλια...με ξερει απο πεντε χρονων ..κ οταν γελουσαν ηταν τοσο δυνατο που δεν περνουσε απαρατηρητο...τωρα μονο νευρα εχω κ απο υπομονη μηδεν...

δεν με μειωνω...δεν με υποτιμω ουτε με ενοχλουν οι αλλοι...εμενα δεν μου αρεσει να μην μπορω..οσο φυσιολογικο κ αν ειναι τοσο με ενοχλει...μου δημιουργει τεραστιο εκνευρισμο...

εδω ενα μηνα περιμενουμε αυτην την παρακεντηση κ ηδη εχω τσιτωσει....να περιμενω δυο χρονια θα πεθανω...θα χρειαζομαι ηρεμιστηκα...χααχαχαχα

οσο για το μετα της τελικης ανακοινωσης....αλλο κ αυτο.... δεν εχω καταλαβει τι γινεται??μπαινοβγαινουμε στα νοσοκομεια??ειμαστε σε ενα κρεβατι??γτ εγω μεγαλωνω μονη μου το παιδι...ο αντρας μου δουλευει 15 ωρες οι δικοι μου ειναι μακρια ..ο πεθερος μου πεθανε πριν δυο χρονια κ η πεθερα μου δουλευει μαζι με τον αντρα μου...αρα....ο χρονος που μπορει να απαιτηται για αγωγες κτλ δεν τον εχω...κ αυτο με αγχωνει...το πως??κ μολις τωρα γεμισα παλι απο ενα σωρο σκεψεις αποριες που παθαινω υπερφορτωση....

ευχαριστω που με νιωθετε...μακαρι κ το λεω ολοψυχα να μην ηταν ετσι....

Εχεις πολλα και ευλογα ερωτηματα,η Μαρινα σου εδωσε ενα στιγμα απο την αληθεια και την πραγματικοτητα μας.Θα μπουν ολα σε μια σειρα και θα σε βοηθησουν γι αυτο ο γιατρος σου,οι εμπειριες που θα αποκτησεις και εμεις οσο μπορουμε.
Οταν χανεις κατι προσπαθησε να κερδισεις κατι αλλο,ισως να ειναι δυσαναλογα τα μεγεθη αλλα προσπαθησε οταν νιωθεις ηττα να ισοσκελιζεις με μια νικη,εστω μικρη...