MSSociety.gr

Καλημέρα.
Σήμερα το πρωί διαπίστωσα ότι δε μπορούσα να σηκωθώ καθόλου από το κρεβάτι. Πρόβλημα ισορροπίας σαν να είμαι σε βάρκα αισθανόμουνα.Ηπια αμέσως 2 stemetil κ έμεινα ξαπλωμένη.Μετά από καμιά ώρα υποχώρησε το αίσθημα σε μεγάλο βαθμό αλλά εξακολουθεί να με διακατέχει πανικός. Αν ήταν από την ms θα μου περνούσε με stemetil άραγε? Πήρα το γιατρό τηλ και θα πάω να με δει εντός της ημέρας.ουφφφφφφφφφ.Έχουμε και παιδιά να φροντίσουμε δεν είμαστε μόνοι μας...
Καταραμένη ms.Τέρας. Κάνει τη ζωή μας τόσο περίπλοκη....

Χαλάρωσε η υποτροπή δεν περνά με "ασπιρίνη". Το πιθανό είναι να περνάς ίωση υποκλινικα
Πίες βιταμινούλα C αναβράζουσα(1000mg ) και θα δυναμώσεις.
Περαστικά ,ενημέρωσε μόλις είσαι καλύτερα

Ευχαριστώ Κωνσταντίνα
Πήγα στο γιατρό τελικά χθες..Μου είπε ότι δεν του φαίνεται να ειναι ώση, γιατί κατά τα άλλα δεν έχω άλλα κλινικά συμπτώματα, αλλά δεν μπορούμε και να το αγνοήσουμε. Αν δεν μου περάσει μέχρι την επομένη θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε..
Είμαι σίγουρα καλύτερα σε σχέση με χθες το πρωί που δεν μπορούσα καν να σηκώσω το κεφάλι μου, αλλά τα αυτιά μου βουίζουνε πάρα πολύ και το πρωί στη δουλειά ένοιωθα και μια ζαλάδα έτσι πάλι ήπια Stemetil.(Το βουητό στα αυτά είναι πολύ συχνός επισκέπτης αλλά στις ώσεις είναι πολύ πιο έντονο και μόνιμο) Μάλλον έπρεπε να πάρω τηλ να ενημερώσω το γιατρό να δούμε τι θα πει αλλά κάνω την πάπια. Δεν θέλω/μπορώ να πιστέψω ότι ΠΑΛΙ έπαθα υποτροπή.

Μια ενημέρωση της κατάστασης μου έτσι για τα πρακτικά...
Απο την περασμένη Τετάρτη που είχα το επεισόδια με τη ζαλάδα-ίλιγγο, συνεχίζω να έχω εμβοές.
Από την Παρασκευή επίσης έπαθα νευραλγία, όχι τριδύμου, είναι σε άλλο σημείο. Αρχικά δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να σχετίζεται με την ms, σήμερα έχω ούτως ή άλλως ραντεβού με το νευρολόγο. Η νευραλγία είναι κάθε μέρα και χειρότερα, σήμερα δεν έχουν αποτέλεσμα ούτε τα παυσίπονα, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Και έχω να δικαιολογούμαι και στον κάθε βλ@κα στη δουλειά κάθε πρωί που παίρνω τηλέφωνο να πω ότι δεν θα πάω, που με ρωτά με άκρως αδιάκριτο ύφος τι έχω.
Δηλαδή δεν φτάνει το δράμα που ζούμε και η ταλαιπωρία λόγω αυτής της νόσου που δεν την επιλέξαμε, έχουμε να αντιμετωπίζουμε και τα υπονοούμενα του κάθε ηλίθιου που υποθέτει ότι ψάχνουμε δικαιολογίες να μην πάμε δουλειά. Το γεγονός ότι ο άλλος μπορεί να έχει κάτι σοβαρό δεν τους περνά καθόλου μα καθόλου από το μυαλό. Δεν αξίζει να ασχολούμαι, το ξέρω, αλλά στιγμιαία εκνευρίζομαι.
Ευχαριστώ που διαβάσατε το ποστ μου.