MSSociety.gr

Τον Σεπτέμβρη '13 μου διαγνώστηκε απομυελινωση.
Ο νευρολογος μου πρότεινε κατευθείαν Avonex...
Εννοείται ότι τον άκουσα...κ ήδη ειμαι στον 6ο μήνα...
που κάνω 1 ένεση κάθε βδομάδα(Παρασκευή)...
Ευτυχώς χωρίς να έχω τα συμπτώματα γρίπης...
Μόνο το Σάββατο το πρωΐ που ξυπνάω κουρασμένη.
Συνεχίζω το γυμναστήριο μου, κάνω μασαζ 1 φορά την
εβδομάδα, παίρνω βιταμίνες
...κλπ κλπ
Ακόμα δεν το εχω συνειδητοποιήσει ....ούτε να
το πω δεν μπορώ...
Το forum με βοηθαει πολύ....
Διαβάζω θέματα που δεν μπορώ να συζητήσω με κανέναν
Κ ενημερώνω κ τους γονείς μου....οι οποιοι έχουν χάσει τη γη κάτω
από τα ποδια τους αλλά ειναι δίπλα μου
χωρίς να μου συμπεριφέρονται διαφορετικά
...όλα ειναι όπως πριν...δεν έχει αλλαξει κάτι....
στην συμπεριφορά τους...κ το αγόρι μου ειναι δίπλαμου....
Στην δουλειά μου δεν το εχω αναφέρει...
Εύχομαι να πάνε όλα καλά σε όλους!!

Γειά σου JoyZel

Είναι φυσιολογικό να το νιώθεις αυτό. Κάπως έτσι ήταν και για 'μένα όταν πρωτοδιαγνώστηκα. Στην αρχή ούτε τη λέξη σκλήρυνση δε μπορούσα να πω χωρίς να βάλω τα κλάματα. Το φόρουμ με βοήθησε πολύ. Όπως επίσης και η ψυχοθεραπεία. Η γνώμη μου είναι να μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου με τους γονείς και με τον σύντροφό σου. Μπορεί να μην σε καταλαβαίνουν 100% αλλά θα τους δείξεις πως αισθάνεσαι. Ο κάθε ένας μας χρειάζεται το δικό του χρόνο για να το συνειδητοποιήσει.

Καλή δύναμη σου εύχομαι και να τα λέμε

Σε ευχαριστω!! Η αλήθεια ειναι ότι χρειαζομαι κι άλλο χρόνο!
Είμαι όμως αισιόδοξη γιατί έχω δει βελτίωση κ την βλέπει κ ο γιατρός μου!!
Εύχομαι όλα να ειναι περαστικά για όλους μας!

Joyzel σου ευχομαι οτι καλλυτερο . Μην το σκέφτεσαι οσο και δύσκολο κι αν ειναι προχωρα μπροστα μην βαζεις το κεφαλι κατω και στα καλα αλλα και στα κακα που ισως τυχουν προσπερασε τα. Θελει δυναμη και πιστη ειναι υπουλη η αρρωστια μας εχε οσο μπορεις καλη ψυχολογια ειναι το α και το ω και το θετικο ειναι οτι εχεις ανθρωπους κοντα σου που νοιάζονται για σενα οποτε κοιτα μπροστα το μελλον της ζωης σου ειναι δικο σου

Είμαι άνθρωπος που τα βλέπω σχεδόν πλέον ολα αισιόδοξα....
Προσπαθώ να χαμογελάω πάντα
Καλώς η κακώς η ψυχολογία μας εξαρτάται
από τους άλλους...
Κατά 80% έχω καλή ψυχολογία...προσπαθώντας
εννοείται...
Σας ευχαριστώ μου δώσατε αρκετή δύναμη...

JoyZel καλησπέρα και από εμένα.
Και εγώ οταν πληροφορήθηκα οτι έχω σκπ, εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου και για κανα δίμηνο δεν μιλιόμουν.
Το ξεπέρασα όμως, και συνεχίζω κανονικά ασχετα με τα οποια "τραντάγματα" της ασθένειας.
Κανονικά οι δραστηριότητες μου, κανονικά ολα.
Δεν το βάζω κάτω, κανείς μας πιστεύω δεν το βάζει κάτω.
Μάθαμε να ζούμε με τους πόνους, τις παρενέργειες των φαρμάκων, και όλα τα σχετικά.
ΖΟΥΜΕ ομως, και έχουμε κοντά μας τους δικούς μας, τους φίλους μας....
Πάνω απ' όλα, έχουμε το χαμόγελο μας που δεν κάμπτεται ούτε από πόνους ούτε από χημείες.
Καλώς ήρθες.

Η αλήθεια είναι ότι επειδή πριν μας το ανακοινώσουν
Δεν γνωριζουμε Πολλα πράγματα....κι αυτά που εχουμΕ ακούσει
Ειναι τα χειρότερα....
Τώρα όμως που έγινε μέρος της ζωής μας το συνηθίζουμε σιγά σιγά...
Άλλες φορές με πιανει το ππαράπονο, κ άλλες το πείσμα
Καλώς σας βρήκα λοιπόν....
Εύχομαι να έχουμε δύναμη κ ανθρώπους που μας αγαπάνε
Για να μπορουμε να προχωραμε μπροστά!!!

JoyZel έγραψε:Τον Σεπτέμβρη '13 μου διαγνώστηκε απομυελινωση.
Ο νευρολογος μου πρότεινε κατευθείαν Avonex...
Εννοείται ότι τον άκουσα...κ ήδη ειμαι στον 6ο μήνα...
που κάνω 1 ένεση κάθε βδομάδα(Παρασκευή)...
Ευτυχώς χωρίς να έχω τα συμπτώματα γρίπης...
Μόνο το Σάββατο το πρωΐ που ξυπνάω κουρασμένη.
Συνεχίζω το γυμναστήριο μου, κάνω μασαζ 1 φορά την
εβδομάδα, παίρνω βιταμίνες
...κλπ κλπ
Ακόμα δεν το εχω συνειδητοποιήσει ....ούτε να
το πω δεν μπορώ...
Το forum με βοηθαει πολύ....
Διαβάζω θέματα που δεν μπορώ να συζητήσω με κανέναν
Κ ενημερώνω κ τους γονείς μου....οι οποιοι έχουν χάσει τη γη κάτω
από τα ποδια τους αλλά ειναι δίπλα μου
χωρίς να μου συμπεριφέρονται διαφορετικά
...όλα ειναι όπως πριν...δεν έχει αλλαξει κάτι....
στην συμπεριφορά τους...κ το αγόρι μου ειναι δίπλαμου....
Στην δουλειά μου δεν το εχω αναφέρει...
Εύχομαι να πάνε όλα καλά σε όλους!!

H διαδικασία της συνεοδητοποίησης είναι η πιο περίεργη σε αυτή την ιστορία.
Το αβέβαιο της εξέλιξης, το απρόβλεπτο - ίσως, μπορεί, μετά από κάποια χρόνια, μπορεί και όχι - δεν νοείται να γίνει αποδεκτό από τον μέσο άνθρωπο, ο οποίος έχει μάθει να σχεδιάζει, να προγραμματίζει, να ονειρεύεται πάνω σε κάποιες σταθερές. Εδώ δεν υπάρχει σταθερή. Συνεπώς αν ψάχνεις κάτι να συνειδητοποιήσεις θα μπορούσες να επικεντρωθείς σε αυτό ακριβώς...συνεχίζω όπως είμαι πλέον, κρατάω αυτά που μου κάνουν καλό και προσπαθώ να αφαιρέσω όλα τα άλλα και συνεχίζω.
Όλα θα πάνε καλα

Έχεις απόλυτο ΔΙΚΙΟ

Kαλημέρα!
Ετσι όπως στα λένε !
κοιταξε κι εδω ,καποιοι αθλητές πως τα καταφέρνουν:έχουν σκπ ,ΔΕΝ τους έχει!

http://www.everydayhealth.com/multiple- ... 5#/slide-1