Διάγνωση MS -να το πώ στη δουλειά... ;;
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Ιαν 26, 2014 1:52 pm
Γειά σας,
Το κουβέντιαζα με πολύ δικό μου άτομο, που έχει διαγνωσθεί με MS..
Το νιώθω.. Το καταλαβαίνω..
Είναι αδιέξοδο δίλημμα..
Είναι το κλασσικό fucking "ελληνικό" ταμπού, το οποίο ΠΙΑ, νομίζω, ότι έχει ξεπεραστεί ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ...
Κι αυτό, όχι γιατί γίναμε "αλτρουιστές",
αλλά γιατί, το φάσμα των εκδηλώσεων (και άρα διάγνωσης) της MS, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ευρύ, και ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΠΙΑ κάποια σπάνια "ακαδημαϊκά" περιστατικά,
αλλά, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΥΠΕΡΒΟΛΗ το γείτονα της διπλανής πόρτας...
Έχει τύχει, να δώ περιστατικό νέου ανθρώπου (45άρη), που αρχικά, πριν από 2χρόνια, είχε τυπική (κλινική) εικόνα ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού,
για να αποδειχθεί, τελικά, λόγω νέου επεισοδίου,
ότι το τότε επεισόδιο ΔΕΝ ήταν εγκεφαλικό, αλλά ώση MS...
Άρα, εν ολίγοις, είναι κάτι ΠΟΥ ΑΝΕΤΑ μπορεί να τύχει ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...
Παρόλα αυτά, δεν ξέρω τί θα έκανα, αν είχε τύχει σε μένα,
ή αν, αντίστοιχα, μου τύχει στο μέλλον..
Όπως και να 'χει, πέρα από το ανθρώπινο, βαθιά ηθικό και ψυχικό σκέλος,
υπάρχει και κάποιο (ενδεχόμενο) νομοθετικό πλαίσιο,
που ίσως (δεν ξέρω..) να μην σε κάνει να νιώθεις "φτερό στον άνεμο"... ;
Κάθε σκέψη, και αναπόφευκτα εμπειρία σας, θα είναι σίγουρα υπερπολύτιμη...
Το κουβέντιαζα με πολύ δικό μου άτομο, που έχει διαγνωσθεί με MS..
Το νιώθω.. Το καταλαβαίνω..
Είναι αδιέξοδο δίλημμα..

Είναι το κλασσικό fucking "ελληνικό" ταμπού, το οποίο ΠΙΑ, νομίζω, ότι έχει ξεπεραστεί ΣΕ ΜΕΓΑΛΟ ΒΑΘΜΟ...
Κι αυτό, όχι γιατί γίναμε "αλτρουιστές",
αλλά γιατί, το φάσμα των εκδηλώσεων (και άρα διάγνωσης) της MS, είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ευρύ, και ΔΕΝ ΑΦΟΡΑ ΠΙΑ κάποια σπάνια "ακαδημαϊκά" περιστατικά,
αλλά, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΥΠΕΡΒΟΛΗ το γείτονα της διπλανής πόρτας...
Έχει τύχει, να δώ περιστατικό νέου ανθρώπου (45άρη), που αρχικά, πριν από 2χρόνια, είχε τυπική (κλινική) εικόνα ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού,
για να αποδειχθεί, τελικά, λόγω νέου επεισοδίου,
ότι το τότε επεισόδιο ΔΕΝ ήταν εγκεφαλικό, αλλά ώση MS...
Άρα, εν ολίγοις, είναι κάτι ΠΟΥ ΑΝΕΤΑ μπορεί να τύχει ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...
Παρόλα αυτά, δεν ξέρω τί θα έκανα, αν είχε τύχει σε μένα,
ή αν, αντίστοιχα, μου τύχει στο μέλλον..

Όπως και να 'χει, πέρα από το ανθρώπινο, βαθιά ηθικό και ψυχικό σκέλος,
υπάρχει και κάποιο (ενδεχόμενο) νομοθετικό πλαίσιο,
που ίσως (δεν ξέρω..) να μην σε κάνει να νιώθεις "φτερό στον άνεμο"... ;
Κάθε σκέψη, και αναπόφευκτα εμπειρία σας, θα είναι σίγουρα υπερπολύτιμη...
