MSSociety.gr

passenger έγραψε:Σήμερα το πρωί έκανα κάτι που είχα πάνω από 1 χρόνο να το κάνω γιατί φοβόμουν ότι λόγο της ασθένειας μας δεν θα μπορούσα να το ξανακάνω , αν και δεν έχω κινητικά προβλήματα .
Ξύπνησα 4 το πρωί , φόρτωσα στο αυτοκίνητο την στολή , τα ψαροτουφεκα , βατραχοπέδιλα , και πήγα σε μια μακρινή παραλία που πήγαινα παλιά και έκανα ψαροτουφεκο μόνος . Η αλήθεια είναι ότι στο δρόμο είχα διάφορα στο μυαλό μου : Αν θα μπορούσα να βουτήξω , αν θα κουραζόμουν , και διάφορα αν αν αν ….
Μην πολυανησυχείς, φύτεψαν το "άν" και δε φύτρωσε... κάνουμε ότι μπορούμε (εκτός περιορισμών της έλλειψης υγείας αλλά και των άλλων θεμάτων- βλέπε "κρατικές/κοινωνικές υπηρεσίες") όσο μας ευχαριστεί...

Τελικά μετά από 2μισή ώρες ψαροτουφεκο βγήκα και ήμουν ΜΙΑ ΧΑΡΑ !!!!

Οκ κουρασμένος , αλλά με μια ψυχολογία μέχρι τον ουρανό, και μέχρι 40 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.Με τον καιρό, μαθαίνουμε να κρατάμε την κούραση σε "αποστάσεις ασφαλείας.... ποιός τη χάρη σου! Εχει δίκαιο η Βίκυ, ελπίζω και η εσοδεία των υπηκόων της Άριελ να ήταν ικανοποιησε κι εσένα και να εντυπωσίασε τούς γύρω σου...

Εντάξει η βουτιές μου δεν ήταν όπως πριν , ούτε οι ώρες που έμεινα μέσα ήταν οι ίδιες , αλλά σε αυτό σίγουρα εκτός της ΣΚΠ φταίει και η ηλικία , αλλά και η αποχή από το ….. Σπορ.
Σε καλο σου! Αυτό συμβαίνει μέχρι και στην άσκηση της σκοινοβασίας που μας βάζουν να κάνουμε στα νοσοκομεία... Οποταν το ξανακάνεις, θα επανελθεις δριμύτερος!

Υδροβιοτιτα πια δεν υπάρχει ,
αλλά τα αισθήματα μέσα στη γαλανή είναι πάντα τα ιδία !!!

Ο λόγος φυσικά που ανέφερα αυτή τη προσωπική στιγμή δεν ήταν για να σας πω ότι κάνω ΨΤ . , αλλά γιατί έχοντας το πρόβλημα για 11 χρόνια , αυτό που έχω καταλάβει ( και όλοι το ξέρεται ) είναι ότι η ψυχολογία σε αυτή την ασθένεια είναι το παν !!!
Η ψυχολογία αυτή όμως, από τι εξαρτάται;;; Αποκλειστικά από εμάς ΕΠΕΙΔΗ φοβόμαστε να κάνουμε κάτι για την περίπτωση που θα στράβωνε;;;

Αν από την ημέρα που παίρνουμε την διάγνωση σκεπτόμαστε ότι θα μένουμε παράλυτοι και δεν κάνουμε τίποτα , και παρατήσουμε τη ζωή , είναι σίγουρο πως η ασθένεια θα μας καθηλώσει πολύ πολύ γρηγορότερα. Πώς να το πω ; Αν από τη στιγμή που παίρνουμε τη διάγνωση αρχίσουμε να λέμε, δεν κάνω το ένα, δεν κάνω το άλλο , τότε ποια είναι η διαφορά με ένα άνθρωπο που είναι καθηλωμένος σε ένα καροτσάκι;
Μα, ναί, φίλε, ασφαλώς! Αλλά η ψυχολογία από τι εξαρτάται όταν κάτι δεν πάει καλά;" Οι ίδιοι οι ψυχίατροι κι έξω κι εδώ viewtopic.php?f=10&p=37024 άλλα κι άλλα μας λένε
Κι άς μην ξεχνάμε το φάκελο των κοινωνικών υπηρεσιών...

Μπορεί του χρόνου να έχω κινητικά προβλήματα …. Μπορεί και αύριο να έχω ένα τροχαίο και ( χτύπα ξύλο ) σκοτωθώ . Εγώ κάνω τα σχέδια για την ζωή μου όπως και πριν , και ….
Ασφαλώς, γιατί όχι; Μακάρι, σου ευχόμαστε όλοι απο καρδιάς ν'αλληθέψουν! Έχεις δίκαιο για το τραγούδι, οι τραγουδιστές αυτοί κάνουν ότι μπορούν, είναι σα να βρίζουμε την προσπάθειά τους όταν δεν το κάνουμε κι εμείς... Και η διαφορά δεν έχει να κάνει για το ότι είμαστε ακόμα (σχετικά) όρθιοι... Να είσαι καλά, και να μη σε περιορίσει κανείς να γίνεσαι διαφήμηση...
whatever is to be will be

Η γιαγιά η Κασσάνδρα