ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΛΙ
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Δευ Ιουν 24, 2013 5:04 am
Συνασθενείς, καλησπέρα.
Επανακάμπτω μετά από πολύ καιρό και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις εξελίξεις.
Καταρχήν να πω ότι δυστυχώς λόγω παρεξήγησης από μέρους μου έχασα την συνάντηση του Μαίου.
Δώστε μου άφεση δεδομένου ότι βρισκόμουν σε φάση βεβιασμένης αναζήτησης καινούριου σπιτιού και μετακόμισης.
Τελικά και σπίτι βρήκα και μετακόμισα με ένα μεγάλο κομμάτι της διαδικασίας στους ώμους μου. Κι αυτό όχι γιατί δεν είχα προσφορά για βοήθεια αλλά λόγω μεγάλης ιδιοτροπίας δικιάς μου που τελικά δεν με αφήνει να συνεργαστώ με ανθρώπους εύκολα.
Νομίζω ότι δεν μπορώ να αποδώσω με λόγια τι θα πει μετακόμιση. Εβδομάδες ολόκληρες να ψάχνω αγγελίες, να βλέπω σπίτια κάθε λογής, να ακούω τον κάθε πικραμένο ιδιοκτήτη που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τσεπώσουν το παραφουσκωμένο ενοίκιο και να απογοητεύομαι. Μέχρι και στο νοσοκομείο κατέληξα, ως συνοδός, με μία ιδιοκτήτρια που έπεσε και έσπασε το πόδι της. Εκεί να σας έχω.
Τελικά βρήκα ένα διαμέρισμα που δεν είναι της απολύτου αρεσκείας μου αλλά μάλλον είναι της αρεσκείας της τσέπης μου, αυτή τα φταίει όλα άλλωστε. Ξεκινάμε! Μπογιατζής, ηλεκτρολόγος, επίβλεψη εργασιών. Βλέπετε ο ιδιοκτήτης απλά μου το έδωσε φτηνό. Τα υπόλοιπα εγώ.
Δεν ξέρω πως κατάφερα να πακετάρω όλα τα πράγματα. Ξέρω πως πέρασα ατελείωτα βράδια μέχρι το ξημέρωμα να φτιάχνω κούτες με ελάχιστες ώρες ύπνου.
Και μετά μπες βγες, κουβάλα ξεκουβάλα, πάρκαρε ξεπάρκαρε, βρες κι άλλες κούτες, συντόνισε τον έναν και τον άλλο, πάρε κι αυτό πάρε και το άλλο, πήγαινε και στη δουλειά ταυτόχρονα.
Κι έρχεται η μέρα της μετακόμισης. Τα έπιπλα και τις κούτες τα έφερε η μεταφορική. Μόλις έφυγαν οι άνθρωποι, έδιωξα και τους υπόλοιπους εθελοντές, έκανα ένα μπάνιο και τσουβαλιάστηκα στον καναπέ. Πόδια δεν υπήρχαν. Ένοιωθα μόνο να τα διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα.
Επί μία εβδομάδα κοιμόμουν στον καναπέ ανάμεσα σε καμιά 20ρια κούτες. Ώσπου τελικά ένα βράδυ κι αφού έχω κρανιωθεί στην ιδέα ότι χρειάζομαι τη βοήθεια μητρός και θείας, ρίχνω γροθιά στο τραπέζι, μερικές βρισιές επίσης και από τις 11.30 έως τις 5.30 το πρωί ξεπακετάρισα όλες τις κούτες, καθάρισα το περιεχόμενο τους και τα τοποθέτησα όλα στη θέση τους. Την επόμενη δε ημέρα και αφού με έχει παρατήσει και η καθαρίστρια κάνω και γενική όλο το σπίτι.
Έμεινα και 20 μέρες χωρίς τηλέφωνο και διαδύκτιο.
Παιδιά, το έκανα κι αυτό. Πάει. Αλλά ακόμα αναρρώνω. Η αστάθεια με έχει γ……σει. Είναι και η ζέστη. Το καλό είναι ότι έχω μερικά υπολείμματα δουλειάς και πολύ ελεύθερο χρόνο. Αρχίζω και κάνα μπανάκι σιγά σιγά.
Άντε καλώς σας βρήκα πάλι.
Επανακάμπτω μετά από πολύ καιρό και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις εξελίξεις.
Καταρχήν να πω ότι δυστυχώς λόγω παρεξήγησης από μέρους μου έχασα την συνάντηση του Μαίου.
Δώστε μου άφεση δεδομένου ότι βρισκόμουν σε φάση βεβιασμένης αναζήτησης καινούριου σπιτιού και μετακόμισης.
Τελικά και σπίτι βρήκα και μετακόμισα με ένα μεγάλο κομμάτι της διαδικασίας στους ώμους μου. Κι αυτό όχι γιατί δεν είχα προσφορά για βοήθεια αλλά λόγω μεγάλης ιδιοτροπίας δικιάς μου που τελικά δεν με αφήνει να συνεργαστώ με ανθρώπους εύκολα.
Νομίζω ότι δεν μπορώ να αποδώσω με λόγια τι θα πει μετακόμιση. Εβδομάδες ολόκληρες να ψάχνω αγγελίες, να βλέπω σπίτια κάθε λογής, να ακούω τον κάθε πικραμένο ιδιοκτήτη που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τσεπώσουν το παραφουσκωμένο ενοίκιο και να απογοητεύομαι. Μέχρι και στο νοσοκομείο κατέληξα, ως συνοδός, με μία ιδιοκτήτρια που έπεσε και έσπασε το πόδι της. Εκεί να σας έχω.
Τελικά βρήκα ένα διαμέρισμα που δεν είναι της απολύτου αρεσκείας μου αλλά μάλλον είναι της αρεσκείας της τσέπης μου, αυτή τα φταίει όλα άλλωστε. Ξεκινάμε! Μπογιατζής, ηλεκτρολόγος, επίβλεψη εργασιών. Βλέπετε ο ιδιοκτήτης απλά μου το έδωσε φτηνό. Τα υπόλοιπα εγώ.
Δεν ξέρω πως κατάφερα να πακετάρω όλα τα πράγματα. Ξέρω πως πέρασα ατελείωτα βράδια μέχρι το ξημέρωμα να φτιάχνω κούτες με ελάχιστες ώρες ύπνου.
Και μετά μπες βγες, κουβάλα ξεκουβάλα, πάρκαρε ξεπάρκαρε, βρες κι άλλες κούτες, συντόνισε τον έναν και τον άλλο, πάρε κι αυτό πάρε και το άλλο, πήγαινε και στη δουλειά ταυτόχρονα.
Κι έρχεται η μέρα της μετακόμισης. Τα έπιπλα και τις κούτες τα έφερε η μεταφορική. Μόλις έφυγαν οι άνθρωποι, έδιωξα και τους υπόλοιπους εθελοντές, έκανα ένα μπάνιο και τσουβαλιάστηκα στον καναπέ. Πόδια δεν υπήρχαν. Ένοιωθα μόνο να τα διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα.
Επί μία εβδομάδα κοιμόμουν στον καναπέ ανάμεσα σε καμιά 20ρια κούτες. Ώσπου τελικά ένα βράδυ κι αφού έχω κρανιωθεί στην ιδέα ότι χρειάζομαι τη βοήθεια μητρός και θείας, ρίχνω γροθιά στο τραπέζι, μερικές βρισιές επίσης και από τις 11.30 έως τις 5.30 το πρωί ξεπακετάρισα όλες τις κούτες, καθάρισα το περιεχόμενο τους και τα τοποθέτησα όλα στη θέση τους. Την επόμενη δε ημέρα και αφού με έχει παρατήσει και η καθαρίστρια κάνω και γενική όλο το σπίτι.
Έμεινα και 20 μέρες χωρίς τηλέφωνο και διαδύκτιο.
Παιδιά, το έκανα κι αυτό. Πάει. Αλλά ακόμα αναρρώνω. Η αστάθεια με έχει γ……σει. Είναι και η ζέστη. Το καλό είναι ότι έχω μερικά υπολείμματα δουλειάς και πολύ ελεύθερο χρόνο. Αρχίζω και κάνα μπανάκι σιγά σιγά.
Άντε καλώς σας βρήκα πάλι.