ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΠΑΠΑΚΙ...
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Παρ Ιουν 07, 2013 11:04 am
Ας παρουσιαστώ κι εγώ λοιπον...
Είμαι μια γυναίκα ετών 40, λίγο μεγάλη για παπάκι αλλά αυτή η λέξη σημαίνει κάτι για μένα, εξού και το όνομα.
Παίζω ένα κρυφτούλι με τη ΣΚΠ από το 1995
Εμφανίζω μουδιάσματα στο χερι και το πόδι αριστερά από τότε και λόγω του ότι έχω συγγενή με ΣΚΠ έκανα για πρώτη φορά εξετάσεις (μαγνητική, προκλητά δυναμικά, εγκεφαλογράφημα και δεν θυμαμαι τί άλλο). Η διάγνωση ήταν αρνητική για ΣΚΠ και ο γιατρός μου εδωσε λόγω των πολλών πονοκεφάλων θεραπεια για ημικρανίες.
Το 2004 και ενω ήμουν συννοδος στο νοσοκομείο εμφανίστηκε το μούδιασμά πολύ έντονο και επειδή το νοσοκομείο εφημέρευε πήγα και με παρέπεμψαν φυσικά για μαγνητική. Η διάγνωση και πάλι αρνητική.
Το 2005 (και ενώ τα μουδιάσματα στα αριστερά μου άκρα πάνε κι έρχονται όλα αυτά τα χρόνια) εμφανίζω μουδιασμα στο προσωπο, πάντα αριστερα, και τρεμουλο στο πόδι σε σημείο να αφήσω το αυτοκίνητο γιατί ήταν επικύνδυνο να οδηγήσω.
ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ...
Η συγγενης μου που ανέφερα νωρίτερα με παραπέμπει στον κ. Κούτλα, ο οποίος θεωρεί αναγκαίο ένα πλήρη έλεγχο και έτσι γίνεται εισαγωγή στο νοσοκομείο και ξανά-μανά εξετασεις. Η διάγνωση αρνητική για ΣΚΠ και η θεραπεία που δώθηκε ήταν για κεφαλαλγία τάσεως. Παρόλαυτα μου είπε ότι ναι συμπτώματα υπάρχουν και δεν είναι στο μυαλό μου (γιατί φυσικά εχω αρχίσει να αμφιβάλω για τον εαυτό μου) και ότι τα εχει δει στη νευρολογική εξέταση, ενώ μου είπε ότι κάποια στιγμή θα το ξαναδούμε.
Φτάνουμε λοιπον στο σήμερα. Πάλι μουδιάσματα, τρέμουλο, σουρωμένη όραση και ανύπαρκτα μυγάκια να περναν από μπροστά μου, μείζων κατάθλιψη, προβλήματα στην κύστη, έντονη αίσθηση σχεδόν σαν ρεύμα σε ένα νευρο στο χερι μου, μεγαλοβλαστική αναιμία (ανεπαρκεια βιταμίνης Β12), θυροειδίτιδα HASHIMOTO κλπ.
Ετσι αποφάσισα για τελευταία φορά να ξαναεπισκευτώ τον γιατρό μου. Φυσικά ξανα μαγνητική. Αυτή τη φορά βρέθηκαν λίγες εστίες σε 4 σημεία στον εγκεφαλο και τίποτα στον αυχενα. Ο γιατρος είπε ότι είναι πολύ λίγες για να εκτιμηθούν σαν ΣΚΠ αλλά για να τα αποκλείσουμε εντελώς και επειδή εχουν προστεθει και πολλά συμπτώματα πρέπει να ξαναγίνει εισαγωγή για έναν ακόμη πλήρη αιματολογικό έλεγχο, οπτικά νεύρα και παρακέντιση.
Την άλλη εβδομάδα θα επικοινωνήσουμε για να τακτοποιήσουμε τα της εισαγωγής.
Αυτό λοιπόν είναι το παπακι και η 18ετης ιστορία του.
Παιδιά είμαι πάρα παρα παρα πολύ μπερδεμένη. Ηδή εχω ακούσει από πρόσωπο στο περιβάλλον μου να μιλάει για εμμονες δικές μου.
Σας παρακαλώ λοιπον να με δεχτειτε στην παρέα σας εστω κι αν δεν είμαι διεγνωσμένη και όποιος βρει λίγο χρονο ας πει λίγο μια γνώμη ή ότι άλλο νομίζει.
Είμαι μια γυναίκα ετών 40, λίγο μεγάλη για παπάκι αλλά αυτή η λέξη σημαίνει κάτι για μένα, εξού και το όνομα.
Παίζω ένα κρυφτούλι με τη ΣΚΠ από το 1995
Εμφανίζω μουδιάσματα στο χερι και το πόδι αριστερά από τότε και λόγω του ότι έχω συγγενή με ΣΚΠ έκανα για πρώτη φορά εξετάσεις (μαγνητική, προκλητά δυναμικά, εγκεφαλογράφημα και δεν θυμαμαι τί άλλο). Η διάγνωση ήταν αρνητική για ΣΚΠ και ο γιατρός μου εδωσε λόγω των πολλών πονοκεφάλων θεραπεια για ημικρανίες.
Το 2004 και ενω ήμουν συννοδος στο νοσοκομείο εμφανίστηκε το μούδιασμά πολύ έντονο και επειδή το νοσοκομείο εφημέρευε πήγα και με παρέπεμψαν φυσικά για μαγνητική. Η διάγνωση και πάλι αρνητική.
Το 2005 (και ενώ τα μουδιάσματα στα αριστερά μου άκρα πάνε κι έρχονται όλα αυτά τα χρόνια) εμφανίζω μουδιασμα στο προσωπο, πάντα αριστερα, και τρεμουλο στο πόδι σε σημείο να αφήσω το αυτοκίνητο γιατί ήταν επικύνδυνο να οδηγήσω.
ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ...
Η συγγενης μου που ανέφερα νωρίτερα με παραπέμπει στον κ. Κούτλα, ο οποίος θεωρεί αναγκαίο ένα πλήρη έλεγχο και έτσι γίνεται εισαγωγή στο νοσοκομείο και ξανά-μανά εξετασεις. Η διάγνωση αρνητική για ΣΚΠ και η θεραπεία που δώθηκε ήταν για κεφαλαλγία τάσεως. Παρόλαυτα μου είπε ότι ναι συμπτώματα υπάρχουν και δεν είναι στο μυαλό μου (γιατί φυσικά εχω αρχίσει να αμφιβάλω για τον εαυτό μου) και ότι τα εχει δει στη νευρολογική εξέταση, ενώ μου είπε ότι κάποια στιγμή θα το ξαναδούμε.
Φτάνουμε λοιπον στο σήμερα. Πάλι μουδιάσματα, τρέμουλο, σουρωμένη όραση και ανύπαρκτα μυγάκια να περναν από μπροστά μου, μείζων κατάθλιψη, προβλήματα στην κύστη, έντονη αίσθηση σχεδόν σαν ρεύμα σε ένα νευρο στο χερι μου, μεγαλοβλαστική αναιμία (ανεπαρκεια βιταμίνης Β12), θυροειδίτιδα HASHIMOTO κλπ.
Ετσι αποφάσισα για τελευταία φορά να ξαναεπισκευτώ τον γιατρό μου. Φυσικά ξανα μαγνητική. Αυτή τη φορά βρέθηκαν λίγες εστίες σε 4 σημεία στον εγκεφαλο και τίποτα στον αυχενα. Ο γιατρος είπε ότι είναι πολύ λίγες για να εκτιμηθούν σαν ΣΚΠ αλλά για να τα αποκλείσουμε εντελώς και επειδή εχουν προστεθει και πολλά συμπτώματα πρέπει να ξαναγίνει εισαγωγή για έναν ακόμη πλήρη αιματολογικό έλεγχο, οπτικά νεύρα και παρακέντιση.
Την άλλη εβδομάδα θα επικοινωνήσουμε για να τακτοποιήσουμε τα της εισαγωγής.
Αυτό λοιπόν είναι το παπακι και η 18ετης ιστορία του.
Παιδιά είμαι πάρα παρα παρα πολύ μπερδεμένη. Ηδή εχω ακούσει από πρόσωπο στο περιβάλλον μου να μιλάει για εμμονες δικές μου.
Σας παρακαλώ λοιπον να με δεχτειτε στην παρέα σας εστω κι αν δεν είμαι διεγνωσμένη και όποιος βρει λίγο χρονο ας πει λίγο μια γνώμη ή ότι άλλο νομίζει.
, μην μένεις στα συμπτώματα. Έτσι κι αλλοιώς αυτά πάνε κι'έρχονται. Παλαιότερα όπως λές είχες συμπτώματα, αλλά καμιά ενδειξη στις μαγνητικές (καλά, πρέπει νά'χεις κάνει ποιό πολλές μαγνητικές και από μένα). Έ όπως βλέπεις η ψυχολογία παίζει το ρόλο της.
