MSSociety.gr

Καλημέρα.Σήμερα ξύπνησα και από την στιγμή που είμαι άνεργος και χαζεύεω είπα να κάνω καμιά δουλειά στο σπίτι να φανώ και κάπου χρησιμος.Ξεσκόνισα,σκούπισα και σφουγγαρισα 3 δωμάτια συνολικά 60 τετραγωνικά.έφαγα αλλά μιλάμε για καλή δουλειά περί την 1 ΄βρα.ήμουν κουρασμένος μετά.Εσείς σε κάτι τέτοια τι αντοχές έχετε?

Κοίτα ρε Κώστα. Μέσα στο σπίτι που μπορώ να κάνω κάτι και μετά να βάζω τον απ'αυτό, μου κάτω, κάτι αντέχω. Τις προάλες δοκίμασα να περπατήσω 200 μέτρα. Καλά πήγα με κανα δυό στάσεις. Ο γυρισμός όμως; Ψόφησα (βαρούσε ο ήλιος, δεν έβρισκα και πουθενά να κάτσω). Δεν έχω πάρει απόφαση να πάρω και κανα μπαστούνι.
Πάντως τώρα 12 μέρες που είμαι χωρίς betaferon πάω κάθε μέρα σαν να είμαι στη μέρα που δεν είχα κάνει ένεση. Τα σκαλιά, όχι ένα ένα, και προχθές που πήγα στη γιατρό και ήταν χαλασμένο το ασανσέρ , ανέβηκα τέσσερεις ορόφους (καλά τους δύο σκαλί σκαλί) μονοκοπανιάς. Ευτυχώς μέχρι να φύγω το είχαν φτιάξει .
Και να πώ και κάτι άλλο, όσο δούλευα (μέχρι πέριση τον Μάρτιο) τύχαινε να κάνω και 500 ή 1000 μέτρα ακολουθόντα επιθεωρητές κλπ (χωρίς να έχει αλλάξει η κατάστασή μου από τότε). Αλλά το αγώι τραβούσε τον αγωγιάτη.
Το σημαντικότερο η άσκηση. Έχω ένα στατικό παλιoποδήλατο (από 1993 στη Γερμανία), 10-15 λεπτά όταν κάνω (5-6 χιλιόμετρα) αισθάνομε super. Πάντα το βράδυ για να μήν είμαι downιασμένος μετά. (τώρα που το σκεύτομαι μπορώ να κάνω και το μεσημεράκι πριν την πέσω).

Δές σοβαρά το θέμα άσκηση-εργοθεραπεία. Όταν πιάνομαι κανα μήνα με το ποδήλατο είμαι super. Ποιός έψαχνε το superμαντολίνι; Ασκησολίνι

Ναί σε αυτό με την άσκηση έχεις δίκιο.Δυστηχώς είμαι τεμπέλης.ΤΙς χρονιές 2001-2005 πήγαινα πιό νωρίς στην δουλειά περπατούσα τουλάχιστον περί τα 45 λεπτά καθημερνά.Και ήμουν σούπερ.Επίσης έχω δει και κάτι άλλο:ακόμα και όταν έχω ώση και αντιστέκομαι με άσκηση η εξέλιξη πάει πιο καλά.

Να μην τεμπελιάζει προσπάθησε να κανίς κατή το περπάτημα και κολύμπι τώρα το καλοκαίρι κάνει καλώ

Κώστα εγώ πιστεύω ότι ή θα πηγαίνω σαν το Βέγγο (έστω κι σούρνοντας) ή θα με πάρει από κατω η π...... (παρεκτρέπομαι).
Δεν μας παίρνει να τεμπελιάσουμε. Άντε καμιά φορά περιστασιακά (να σε πλακώσει κανά πάπλωμα).
Όπως έλεγε και η γιαγιά μου (για να το ακούμε εμείς φυσικά) "όταν κλείσω τα μάτια μου, θα είμαι ξάπλα. Τώρα να προλάβω."
Να σου πώ ένα παράδειγμα, το ποδήλατο το έχω στην κρεβατοκάμαρα με θέα την TV. Βλέπω τίποτα ειδήσεις, και τα πόδια γυρίζουν. Κανά δεκάλεπτο οι αντοχές, μου και μετά κανά μισάωρο ντάβλα. Όσο μπορούμε να το εκμεταλευτούμε (την άσκηση). Ποτέ δεν εμπιστεύτικα το αύριο.

Συμφωνώ με το Φιλ:Τεμπελιά τελος.

Τώρα βέβαια πρέπει οι στόχοι που βάζουμε να είναι ρεαλιστικοί .Ούτε πολύ ψηλά για να μην απελπιζόμαστε ούτε πολύ χαμηλά για να μην προσπαθούμε.
Δεν είναι μόνο η σκπ,είναι και τα χρόνια που περνάνε και βαραίνουν στη πλάτη μας ,δεν ειμαστε πια 18 .Είναι και τα φάρμακα που ριχνουν τον οργανισμό μας.
Και κακές συνήθειες .Χθες διάβαζα οτι αν δε κοιμάσαι απο τις 10 μεχρι τις 02.00 το συκώτι δεν κανει σωστή δουλειά.Ποιος κοιμάται?

Make every breath count...

Καλημέρα.Σίγουρα είμαι 44 και όχι 24 (γαμώτο.... ).Η ηλικία από μόνη της είναι κάτι που ναι σχετίζεται και με τις αντοχές μας.Απλά εγώ γενικά είμαι του ...<<αραξών..>>.Το βασικό μου θέμα είναι ότι πιάνονται μετά από ώρα πότε οι γάμπες και πότε τα κρέατα πίσω από τα μπούτια μου.Σόρυ για το αδόκιμο.Νομίζω ότι πρέπει να αρχίσω να γυμνάζομαι καθημερινά και να το αυξάνω σε χρόνο όσο μπορ΄ω.Το προβλημά μου είναι ότι όταν πάρω έστω και λίγο medrol έστω και 2 των 16 για 2-3 μέρες πετάω...Άλλα δεν είναι λύση γιατί αποκτάς άλλα προβλήματα άσε που είμαι και γλυκατζής και με...αναγκάζει να μην τρώωτίποτα γλυκό.Βασικά έχω αρχίσει και κοιτάω για δουλειά και δεν μπορώ να πάω έτσι (σαν γιαγιάκα..).Δεν έχω περάσει από ΚΕΠΑ ποτέ ούτε και τις εύκιλες εποχές επειδή απλά δεν βρέθηκε να μου πει κανείς για το επίδομα.Βέβαι για 15 χρόνια δεν είχα πρόβλημα με την σκπ αφού έτρεχα,περπατούσα 2 και 3 ώρες χωρίς κούραση.Δυστηχώς όμως κάποτε τα πράματα αλλάζουν και μπαίνεις στην τελική ευθεία και δεν μπορείς να το δεκτείς εύκολα πάντα...

Μάλλον μιλάς για κράμπες!

οι οποίες κράμπες δεν αντιμετωπίζονται.Δεν παλεύονται.....

Κώστα το 1982 με την πρώτη εκδήλωση (χορευτική ) θυμάμαι είχα πρόβλημα με κράμπες και ο τότε γιατρός μου μου είχε δώσει κάποιο φάρμακο. Βέβαια μιλάω για κανονικές κράμπες.
Δυστυχώς δεν θυμάμαι τίποτα άλλο (για να πώ την αλήθεια εσύ μου θύμησες τις κράμπες). Μόνο ίσως το ότι μου είχε φανεί υπερβολικά ακριβό. Πρέπει να έκανε δυό τρία χιλιάρικα.
Ρώτησε τους γιατρούς σου. Κάτι πρέπει να υπάρχει.