MSSociety.gr

Τι θα λέγατε να γράψουμε σ' ένα μικρό κείμενο την προσωπική μας ιστορία με τη σκλήρυνση;
Ένα μικρό κείμενο, που θα περιγράφουμε τη μάχη μας με τη σκπ, το πως μας άλλαξε σαν ανθρώπους.
Λίγα πράγματα για την εξέλιξη της κατάστασής μας και ίσως πνευματική προσέγγιση του θέματος.
Θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε όλων τις ιστορίες συγκεντρωμένες.

Μικρά κείμενα με μεγάλα νοήματα για ανθρώπους που παλεύουν!

ΩΧ ΑΜΑΝ...ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Μόνο συγγραφέα ή σκηνοθέτη θα εξυπηρετούσε αυτό.....( λέω εγώ τώρα )

Χρόνια άγνοιας μου χάρισαν μιά καλύτερη ζωή.
Η γνώση (αν και τελικά θα την αποκτήσεις), μάλον όχι.
"Μακάριοι (;) οι πτωχοί τω πνεύματι" ή ποιό γρήγορα χειρότερα;
Ναί, όλα είναι μιά ζαριά που πρέπει, υποχρεωτικά να την ρίξουμε. Και το ζαρο δεν έχει μόνο έξι πλευρές.
Σαν σφαιρικό το βλέπω. Απειρό-εδρο (υπάρχει αυτός ο όρος για την σφαίρα;), ή και άεδρο.

Κάποτε διάβαζα ενα ξένο Φόρουμ και κράτησα αυτο το κομματάκι στις σημειώσεις μου.
Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας επειδή μου φαίνεται σφαιρική και ολοκληρωμένη άποψη.


So I guess what I want to tell you all, is look deep into yourselves and do a personal inventory. 

I had to realize I can't be fixed.  No cure for MS.  Accept this.
  Then change your attitude from can't do to I can do.  Find the laughter! 
As hard as it is to do, acknowlege we are not who we were before MS. 
We are trapped in this auto ammune, unpredictable disease.  Say this totally sucks.  Then move on.
  Start over building the new you.
  Challenge yourself to be the best you can be each moment, acknowleged your success and failure. 
If you fail, look at the reason why, did you bring this on yourself?  Sometimes we cause the situation, other times it's just the MS. 
If the latter is the cause, move on, adjust then if you can laugh through it.  But you have to move past it.