Τα εύκολα δύσκολα
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Δευ Μαρ 11, 2013 10:15 am
Παιδιά θέλω πολύ να μοιραστώ μαζί σας την πλάκα/γκάφα, όπως θέλετε πείτε το, που πάθαμε σαν βλάκες με το ρεμπιφ μην την πάθει και κάποιος άλλος καινούργιος στα της Καζαμπλάγκας.
Ένα χρόνο πριν που ξεκίνησε ο μικρός το ρεμπίφ, γιατρός και νοσηλεύτρια μας είπαν πως πριν χρησιμοποιήσει την ένεση να την βγάζει απ’ το ψυγείο μια ώρα για να πάρει την θερμοκρασία δωματίου. Τις καθημερινές αφού έχει σχολείο κανένα πρόβλημα αλλά το τι περάσαμε εδώ κι ένα χρόνο τις Παρασκευές που έβγαινε, ειλικρινά δεν περιγράφεται. Από το βαρέθηκα μέχρι το φτάνει πια δεν την ξαναβάζω, ως τον συναγερμό σε όλη την οικογένεια ποιος να ξυπνήσει μες’ τα άγρια μεσάνυχτα να του την βγάλει πριν έρθει ή ακόμα να είναι κάποιος ξύπνιος μαζί του μπας και την αποφύγει λόγω νύστας.
Με αυτά και με αυτά είπαμε να το βγάλουμε από μέσα μας και να πούμε τον πόνο μας στην νοσηλεύτρια να ξαλαφρώσουμε και να την την βόμβα.
«Αντί να περιμένει μια ώρα, ας την πιάνει σφιχτά στα χέρια του για ένα πεντάλεπτο και το ίδιο είναι. Το υγρό και μ’ αυτόν τον τρόπο θα παίρνει την θερμοκρασία του σώματος και θα πάψει να παραπονιέται».
Ε αϊ στον διάολο της είπα (από μέσα μου).
Υποφέραμε όλοι για ένα χρόνο επειδή σαν νέοι στην Καζαμπλάγκας και μέσα στον πανικό και την προσπάθεια να τα κάνουμε όλα κατά γράμμα ακλουθώντας πιστά τις οδηγίες όλων γιατί δεν σκέφτηκε κανένας τους ρε γαμώτο μου πως είμαστε καινούργιοι σ' αυτά και πως το παιδί βρίσκεται σε μια τρυφερή ηλικία να μας πούνε κάτι παραπάνω που εμείς στην στεναχώρια μας μέσα αδυνατούσαμε να σκεφτούμε.
Εδώ και δυό βδομάδες ο μικρός ξενυχτά την Παρασκευή χωρίς κανένα άγχος πριν βγει, χωρίς αναστάτωση εμάς των υπόλοιπων ποιος θα μείνει ξύπνιος σήμερα, ποιόν να ξυπνήσει να του την ετοιμάσει κλπ.
Ειλικρινά νοιώθω σαν βλάκας που την έπαθα έτσι για κάτι το τόσο απλό.
Την αγάπη μου από Κύπρο και να είστε όλοι σας καλά και δυνατοί/ές.
Ένα χρόνο πριν που ξεκίνησε ο μικρός το ρεμπίφ, γιατρός και νοσηλεύτρια μας είπαν πως πριν χρησιμοποιήσει την ένεση να την βγάζει απ’ το ψυγείο μια ώρα για να πάρει την θερμοκρασία δωματίου. Τις καθημερινές αφού έχει σχολείο κανένα πρόβλημα αλλά το τι περάσαμε εδώ κι ένα χρόνο τις Παρασκευές που έβγαινε, ειλικρινά δεν περιγράφεται. Από το βαρέθηκα μέχρι το φτάνει πια δεν την ξαναβάζω, ως τον συναγερμό σε όλη την οικογένεια ποιος να ξυπνήσει μες’ τα άγρια μεσάνυχτα να του την βγάλει πριν έρθει ή ακόμα να είναι κάποιος ξύπνιος μαζί του μπας και την αποφύγει λόγω νύστας.
Με αυτά και με αυτά είπαμε να το βγάλουμε από μέσα μας και να πούμε τον πόνο μας στην νοσηλεύτρια να ξαλαφρώσουμε και να την την βόμβα.
«Αντί να περιμένει μια ώρα, ας την πιάνει σφιχτά στα χέρια του για ένα πεντάλεπτο και το ίδιο είναι. Το υγρό και μ’ αυτόν τον τρόπο θα παίρνει την θερμοκρασία του σώματος και θα πάψει να παραπονιέται».
Ε αϊ στον διάολο της είπα (από μέσα μου).
Υποφέραμε όλοι για ένα χρόνο επειδή σαν νέοι στην Καζαμπλάγκας και μέσα στον πανικό και την προσπάθεια να τα κάνουμε όλα κατά γράμμα ακλουθώντας πιστά τις οδηγίες όλων γιατί δεν σκέφτηκε κανένας τους ρε γαμώτο μου πως είμαστε καινούργιοι σ' αυτά και πως το παιδί βρίσκεται σε μια τρυφερή ηλικία να μας πούνε κάτι παραπάνω που εμείς στην στεναχώρια μας μέσα αδυνατούσαμε να σκεφτούμε.Εδώ και δυό βδομάδες ο μικρός ξενυχτά την Παρασκευή χωρίς κανένα άγχος πριν βγει, χωρίς αναστάτωση εμάς των υπόλοιπων ποιος θα μείνει ξύπνιος σήμερα, ποιόν να ξυπνήσει να του την ετοιμάσει κλπ.
Ειλικρινά νοιώθω σαν βλάκας που την έπαθα έτσι για κάτι το τόσο απλό.
Την αγάπη μου από Κύπρο και να είστε όλοι σας καλά και δυνατοί/ές.
Νικο, ετσι ημουν κι εγω, στην αρχη !!!! Μετα...ξεψαρωσα !!!!!!! Η ενεση, πρεπει να ειναι σε θερμοκρασια περιβαλλοντος, απλως για να μην ποναει !!!!! Παντως, αρκετες φορες την εχω κανει αμεσως μολις ..βγηκε απ'το ψυγειο ....!!!!!!!!!!!! 
)