Σελίδα 1 από 2
Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Μαρ 06, 2013 1:10 am
από Κώστας
Το ερώτημα δεν είναι καθόλου φιλοσοφικό. Μη σας ξεγελά ο τίτλος.
Πως θ΄ αντιμετωπίζατε το γεγονός με δεδομένο ότι εσείς πάσχετε από ΣΚΠ, να πάθαινε κάτι σοβαρό έως πολύ σοβαρό και ο σύντροφος σας; Πως θα το αντιμετωπίζατε και με ποιο τρόπο θα μπορούσατε να του συμπαρασταθείτε, όταν εσείς έχετε μόνο αυτόν κι΄ εκείνος μόνον εσάς;
Δεν το ρωτάω θεωρητικά απλά και μόνο για να το ρωτήσω. Κάποιοι φίλοι αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα και προσπαθώ να βρω τρόπο να τους συμπαρασταθώ ουσιαστικά, γιατί τους αγαπώ πολύ. Ευπρόσδεκτες όλες οι απόψεις. Η ισχύς εν τη ενώσει!
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Μαρ 06, 2013 1:48 am
από ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ
Τι ειδους προβλημα? Φανταζομαι οτι αν ειναι υγειας ως προς τα πρακτικα θα υπαρχει προβλημα δεδομενου οτι κι εμεις παραπαιουμε. Ηθικα οσο βασταει η ψυχη του καθενος και αναλογα με την αγαπη που υπαρχει στο ζευγαρι.
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Μαρ 06, 2013 2:06 am
από LL--MM
Κώστας έγραψε:Το ερώτημα δεν είναι καθόλου φιλοσοφικό. Μη σας ξεγελά ο τίτλος.
Πως θ΄ αντιμετωπίζατε το γεγονός με δεδομένο ότι εσείς πάσχετε από ΣΚΠ, να πάθαινε κάτι σοβαρό έως πολύ σοβαρό και ο σύντροφος σας; Πως θα το αντιμετωπίζατε και με ποιο τρόπο θα μπορούσατε να του συμπαρασταθείτε, όταν εσείς έχετε μόνο αυτόν κι΄ εκείνος μόνον εσάς;
Μετά τη δέουσα πληροφόρηση από τους ιπποκρατικούς, η κατάσταση δε μπορεί να αντιμετωπιστεί παρά σύμπτωμα το σύμπτωμα... άσχετα με το ποιός έχει "τα πιο πολλά". Υποθέτουμε ότι το όνομα της εκάστοτε ασθένειας έχει ήδη "ξεπεραστεί", και κοιτάν κι οι δύο ν'αντιμετωπισουν τις επιπτώσεις του αθροίσματος των εκάστοτε ασθενειών τους.
Δεν το ρωτάω θεωρητικά απλά και μόνο για να το ρωτήσω. Κάποιοι φίλοι αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα και προσπαθώ να βρω τρόπο να τους συμπαρασταθώ ουσιαστικά, γιατί τους αγαπώ πολύ. Ευπρόσδεκτες όλες οι απόψεις. Η ισχύς εν τη ενώσει!
Εχεις απόλυτο δίκαιο, δε χωράν φιλοσοφίες εδώ, και η συμπαράσταση του φίλου είναι πολύτιμη. Όμως το πώς και πόσο μπορεί να βοηθήσει ο φίλος, έχει άμεσα να κάνει με τις δυνατότητές του σε σχέση με τις δικές τους ανάγκες:
Ευτυχώς, δεν είσαι εκείνος που θα "θαυμάσει" την κατάστασή τους, τον ηρωϊσμό, (δε ζήτησαν και παράσημο οι άνθρωποι) το κουράγιο τους έναντι των δυσκολιών κλπ κλπ: Αυτά τα "προσφερουν" όσοι μπορούν, αλλά δε θέλουν...
Δυστυχώς, η φυσική αλληλεγγύη δεν διαθέτει κεφάλαια... 
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Μαρ 06, 2013 9:56 am
από ΑΝΝΑ59
Κώστας έγραψε:Το ερώτημα δεν είναι καθόλου φιλοσοφικό. Μη σας ξεγελά ο τίτλος.
Πως θ΄ αντιμετωπίζατε το γεγονός με δεδομένο ότι εσείς πάσχετε από ΣΚΠ, να πάθαινε κάτι σοβαρό έως πολύ σοβαρό και ο σύντροφος σας; Πως θα το αντιμετωπίζατε και με ποιο τρόπο θα μπορούσατε να του συμπαρασταθείτε, όταν εσείς έχετε μόνο αυτόν κι΄ εκείνος μόνον εσάς;
Δεν το ρωτάω θεωρητικά απλά και μόνο για να το ρωτήσω. Κάποιοι φίλοι αντιμετωπίζουν παρόμοιο πρόβλημα και προσπαθώ να βρω τρόπο να τους συμπαρασταθώ ουσιαστικά, γιατί τους αγαπώ πολύ. Ευπρόσδεκτες όλες οι απόψεις. Η ισχύς εν τη ενώσει!
Ουτε που θελω να το σκεφτομαι !!!!!!!!!!!!!Κι ομως, μπορει να συμβει .Κι οχι μονο στον συντροφο μας, αλλά σε οποιοδηποτε άλλο
δικο μας προσωπο . Πιστευω οτι , η αγαπη και το στενο δεσιμο, που εχουμε με τον
δικο μας ανθρωπο,βοηθουν , να του προσφερουμε οσα περισσοτερα μπορουμε,φροντιζοντας, παραλληλα και τη δικη μας υγεια. Μπορουμε να προσφερουμε εστω και , αποκλειστικα, ψυχικη υποστηριξη. Ο θυμος...η αγανακτηση...το αισθημα της αδικιας...., που, φυσιολογικα, νοιωθουμε σε τετοιες περιπτωσεις, μπορουν να μας δωσουν ''υπερανθρωπη'' δυναμη !!!!!!.Εχω ζησει, τετοια κατασταση, δυο φορες !!!!! Οχι , με το συντροφο μου....!!!!!! Με άλλα , πολυαγαπημενα , δικα μου...καταδικα μου, προσωπα !!!!!!!!! Η δυναμη που εδειξα . τοτε, ηταν απιστευτη . Το ''οχι ρε......ολα σε μενα???? ...ολα στο κεφαλι μου....???????'' εγινε....τσαμπουκας....ψυχικη και σωματικη αντοχη....για χαρη του αγαπημενου ανθρωπου , που δοκιμαζοταν....Ετσι, απλα, χωρις πιεση ...χωρις αισθηση ''υποχρεωσης''...''καθηκοντος''!!!!!Η ΑΓΑΠΗ...τα καταφερνει ...ΟΛΑ !!!!!!Βεβαια, σε μια τετοια περιπτωση, προκυπτουν κι άλλα, προβληματα , οικονομικα, ασφαλιστικα, ζητηματα νοσηλειας και χορηγησης φαρμακων κλπ . Οι περισσοτεροι απο μας , με τη σκπ, ειμαστε συνηθισμενοι στο κυνηγι παροχών και εχουμε αρκετες γνωσεις, πανω σ'ολα αυτα .....Μπορει, με την ασθενεια του δικου μας ανθρωπου,να δημιουργουνται επιπλεον αναγκες . Εμεις , ομως, εχουμε μεγαλη εμπειρια διεκδικησεων.......Ομως,εσυ Κώστα , προβληματιζεσαι για τους φιλους σου, που αντιμετωπιζουν προβλημα υγειας ΚΑΙ οι δυο !!!!! Τοση ωρα , σκεφτομουν .....Και, τωρα, επεξεργαζομαι τη δημοσιευση μου.Δυσκολο ερωτημα !!!! Ομως, προσωπικα, θα φερθω οπως θα ηθελα να μου φερθουν!!!!! Ετσι κι αλλιως, ΕΧΩ ...ΕΧΕΙΣ..ΕΧΟΥΜΕ ολοι εμεις , εμπειρια ΒΟΗΘΕΙΑΣ ή ''βοηθειας'' φιλων. Διακριτικοτητα, υπομονη, κατανοηση!!!!! Θα τους ακουω , θα ανεχομαι τα ξεσπασματα τους, ΔΕΝ θα τους δινω συμβουλες,θα ειμαι ΠΑΡΟΥΣΑ, θα τους ΑΓΑΠΩ !!!!!!!!!!!! Οσο μπορω , θα προσφερω ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ , καθε μορφης, με ολη μου την καρδια !!!!!!!!!!!Δυσκολη η ζωη ..........αλλά ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ........
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Μαρ 06, 2013 11:24 am
από Μιμικαμ
Φίλτατε Κώστα,
Το ερώτημά σου το βρίσκω πολύ ανθρώπινο και καθόλου, όπως το διευκρινίζεις άλλωστε φιλοσοφικό....
Είναι ενα άκρως σοβαρό, ηθικό ερώτημα, που δυστυχώς το συναντάμε συχνά στη ζωή μας...εδω ακριβώς τίθεται θέμα ηθικής τάξης, συνείδησης, αγάπης, ψυχικού δεσίματος..
Πώς το αντιμετωπίζεις? επιστρατεύεις όλες σου τις δυνάμεις, αντοχές και προσφέρεις, ηθικά,σωματικά....η αγάπη σε ενδυναμώνει, σε εξοπλίζει με απίστευτες αντοχές, αλλωστε τα άτομα στα οποία προσφέρεις, γνωρίζοντας τις δικές σου αδυναμίες, κατανοούν και εκτιμούν περισσότερο την προσφορά σου....το γεγονός και μόνο οτι το μοιράζεσαι μαζί μας....σημαίνει οτι έχεις ήδη προσφέρει αρκετά στους φίλους σου....γιατί και μια σταγόνα θέλησης, συνοδευόμενη απο απεριόριστη αγάπη, υπερνικά ολα τα πρακτικά εμπόδια....
Υ.Γ. αυτή την περίοδο αντιμετωπίζω παρόμοιο πρόβλημα με κάποιο πολυαγαπημένο μου ζευγάρι και στεναχωριέμαι διπλά γιατί αδυνατώ να προσφέρω το 100% της θέλησής μου για βοήθεια....σε καταλαβαίνω απόλυτα....
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Μαρ 06, 2013 10:05 pm
από Γιουλη
Καλησπερα.Αν και δεν ειμαι διαγνωσμενη, ακομη το προσπαθω με τους γιατρους,αισθανομαι πολυ χαλια.Θα σου πω την δικη μου ιστορια και ελπιζω να σε βοηθησω.Εδω και2-3 χρονια με δυσκολια βγαζω την καθημερινοτητα.Περυσι δια γνωσθηκε ο συζυγος με καρκινο στο νεφρο,το οποιο και εβγαλε,και ειχε κανει μετασταση στον πνευμονα.Η ζωη μου τελειωσε εκει.Τα παιδια μας μεγαλα ηταν εκει διπλα μας.Και η πεθερα μου.Και εγω εκει,ψυχραιμη,χωρις να κλαιω μπροστα στα παιδια μου,να ξυπναω το πρωι και το μαξιλαρι να ειναι βρεμενο.Στο νοσοκομειο κερβερος να μη μπει κανεις στο δωματιο με τα ματια κλαμενα,την πεθερα μου δεν την αφησα να μπει μεσα.Με το χαμογελο την συμπαρασταση παντα καθισμενη διπλα του ηρθαμε σπιτι.Το δυσκολο ηταν με την πεθερα μου που ερχοταν με τα ματια κοκκινα απο το κλαμα.Της εξηγησα οτι ειναι ζωντανος ειναι καλα ειναι μαζι μας,οτι ειναι γρουσουζια να κλαιμε ζωντανους και οτι θα τον κλαψουμε οταν θα ερθει η ωρα οχι τωρα.Αυτη την στιγμη εχει περασει χρονος ειναι καλα και εξυπηρετει εμενα και εχει ο θεος.Η συμπεριφορα μου μετα που εκοψε τα ραματα μεχρι και σημερα ειναι οτι δεν του φερομουν σαν να ειναι αρρωστος.Ηζωη μας πλεον συνεχιζετε οπως και πριν.Αγαπιομαστε ,τσακωνομαστε ,πηγαινουμε στο εξοχικο μας ,κανουμε επισκεψεις, κανουμε ονειρα.Οιεπισκεψεις απο φιλους και συγγενεις βοηθανε,γιατι μιλανε και φευγει το βαρος απο πανω τους,χαλαρωνουν.Και αργοτερα οι χαζοκουβεντες ειναι απαραιτητες για να ξεχνιουνται και να συνεχιστη η ζωη οσο κανονικα γινετε.Και φυσικα κατι που ξερετε ολοι σας εδω πρεπει να προσαρμοσουν την ζωη τους στα νεα δεδομενα,το τι εκαναν πριν δεν ισχυει πλεον.Συμπαρασταση χρειαζονται και οι δυο.Οι επισκεψεις σου να μη ειναι περισσοτερες απο τις συνηθισμενες.Κατι εξισου σημαντικο αν παρει καλο ποσοστο αναπηριας και εχει δανεια τον καλυπτει και τα πληρωνει η ασφαλεια.Ελπιζω να βοηθησα λιγο,αν θελεις οτιδηποτε ζητα το.
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Μαρ 06, 2013 10:06 pm
από billios
Δινεις οτι εχεις φιλε μου,οπως τα παιδια σε κοιτανε στα χερια για να τους δωσεις μια καραμελα και γινονται ευτιχισμενα για οσο κρατησει η καραμελα,ετσι κι εγω αισθανομαι οταν καταφερει καποιος να με κανει να ξεφυγω εστω για λιγο.
Γι αυτο ειναι οι πραγματικοι φιλοι αλλωστε.
Χωρις να δω οικτο στα ματια του,χωρις να καταλαβω πως με λυπαται.
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Πέμ Μαρ 07, 2013 10:29 am
από ΑΝΝΑ59
Μπιλλακο !!!!!
Ειπες μια πολυ σοφη κουβεντα !!!!Ναι !!!!!Ετσι, ακριβως, αισθανομαι κι εγω !!!!Κοιταζω τους ανθρωπους , ''στα χερια, για μια καραμελα''...... Μια καλη κουβεντα,ενα χαμογελο, ενα τηλεφωνημα, με κανουν να αισθανομαι καλυτερα !!!!! Φευγει η αισθηση της , απεραντης , μοναξιας !!!!!!! Γιατι, κακα τα ψεμματα !!!! Καλη η οικογενεια, οι εντελως ΔΙΚΟΙ μας ανθρωποι ...ομως ...χρειαζομαστε , που και που, να μας ΝΟΙΑΖΟΝΤΑΙ και οι άλλοι !!!!! Εκεινοι που ΔΕΝ ειναι ''δεδομενοι'' ..........
Βεβαια , μιλαω για εκεινους , που δειχνουν ειλικρινες ενδιαφερον!!!!!! Οχι για οσους , προσποιουνται και μας πετανε ''ενα ξεροκομματο'' ...ετσι ...απο οικτο ....απο υποχρεωση...για να νοιωσουν οτι ειναι ''ενταξει'' με τα ''Χριστιανικα '' τους καθηκοντα !!!!!!!!!!! Τετοια ''ελεημοσυνη'', εξευτελιστικη, ΔΕΝ την θελω ................!!!!!!Και , φυσικα, ΠΟΤΕ δεν θα φερθω ετσι στους αγαπημενους φιλους , που εχουν την ''αναγκη μου'' !!!!!!!!!!
Γιουλη !!!!!!
Με συγκινησες παρα πολυ !!!!!!!! Ομως, ταυτοχρονα, μου μετεδωσες τη δυναμη , την ηρεμια και την αισιοδοξια σου ........Ευχομαι, σε σενα και την οικογενεια σου....ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ .......
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Πέμ Μαρ 07, 2013 11:38 am
από eleni POL
Ποιός είναι τόσο τυχερός που να να μη του τύχει τίποτε άλλο στον ιδιο ή στους δικούς του?
Και βέβαια κάτι θα τύχει ,είναι ανθρώπινο .
Εμείς όμως δεν είμαστε πια αθώοι βουτυρομπεμπέδες που τρέμουν με τις λέξεις και τους γιατρούς .Ξέρουμε το σύστημα ,ξέρουμε την κατάθλιψη,μπορουμε να μπουμε στη θέση του άλλου και να τον στηρίξουμε ,όσο κι όπου πρέπει.
Γιαυτο είμαστε οι έμπειροι ,οι δυνατοί και σκληροί πια ,το λέει και το ονομα :ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ κι οχι το αντίθετο ( ....)
Οπως τα είπαν τα παιδιά πριν ,επιμονή και υπομονή λοιπόν ,βήμα βήμα και γρήγορα περαστικά να είναι .
Re: Φιλοσοφικό; ερώτημα 2
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Πέμ Μαρ 21, 2013 4:42 am
από Menia
Kαλημέρα σε ολους τους φίλους!!! Εγώ έχω να θέσω το εξής ερώτημα. Τι γίνεται άν τυχόν νοσήσει ή διαγνωστεί με κατι "δύσκολο" όχι ο συγγενης μας, αλλά - και συγχωρειστε μου την λέξη γιατι δεν πασχω η ιδια αλλα η αδελφη μου- (και μαλιστα σε αρκετα δυσκολη φαση τους τελευταιους 18 μηνες) τι γινεται λοιπον, αν διαγνωστει με κατι σοβαρο , ο φροντιστης???? Και ενδεχομενως ο μονος ζωντας κοντινος συγγενης? Μπορει μαι σοβαρη διαγνωση να σημαινει ΣΚΠ για τον ιδιο, μπορει μεχρι λυπαμαι που αναφερω την λεξη -μέχρι και κακοηθεια- Σκέψεις, φοβοι, αγωνιες?????