Σελίδα 1 από 1
Συνάνθρωπος
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τρί Ιαν 08, 2013 3:51 pm
από elpida
Κατά τον δεύτερο μήνα των σπουδών μου στο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μας έδωσε ένα ξαφνικό τεστ με ερωτήσεις.
Ήμουν ευσυνείδητος φοιτητής και δεν είχα δυσκολευτεί ποτέ, μέχρι που διάβασα την τελευταία ερώτηση:
- Ποιο είναι το μικρό όνομα της γυναίκας που καθαρίζει το κτίριο μας;
Σίγουρα αυτό είναι ένα είδους αστείο, σκέφτηκα.
Είχα δει την καθαρίστρια πολλές φορές. Ήταν ψηλή, με μαύρα μαλλιά και γύρω στα πενήντα. Μα, πώς να ήξερα το όνομά της;
Παρέδωσα το γραπτό μου, αφήνοντας το τελευταίο ερώτημα αναπάντητο.
Λίγο πριν τελειώσει το μάθημα, ένας φοιτητής ρώτησε εάν το τελευταίο ερώτημα θα μετρήσει στον βαθμό.
- Μα, φυσικά, είπε ο καθηγητής.
Στη μελλοντική σταδιοδρομία της ζωής σας, θα συναντήσετε πολλούς ανθρώπους.
Να θυμάστε: Όλοι είναι σημαντικοί και όλοι αξίζουν την προσοχή σας, τον σεβασμό και το ενδιαφέρον σας, ακόμη κι αν το μόνο που μπορείτε να κάνετε γι’ αυτούς είναι να χαμογελάτε και να λέτε ένα «γεια σας».
Ποτέ δεν ξέχασα εκείνο το μάθημα.
Επίσης, έμαθα και το όνομα εκείνης της γυναίκας, Δωροθέα…
Re: Συνάνθρωπος
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τρί Ιαν 08, 2013 11:56 pm
από Κώστας
Re: Συνάνθρωπος
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Ιαν 09, 2013 11:52 am
από eleni POL
πολύ καλό ελπίδα .
Άστο !στη σημερινή εποχή μη ρωτήσεις καθόλου ,μπορεί να ντραπείς αν μάθεις οτι η καθαρίστρια ή ο άπλός εργάτης τέλος πάντων εχει κάνει σπουδές ανώτερες απο του διευθυντή .

Re: Συνάνθρωπος
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Ιαν 09, 2013 3:48 pm
από Κωνσταντίνα
Re: Συνάνθρωπος
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Μαρ 30, 2013 11:43 pm
από sofia13
Στην Κασσάνδρα και τον τρόπο που το ''είδε''.....

Re: Συνάνθρωπος
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Μαρ 31, 2013 2:37 am
από ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗ
Δεν θα πω κατι διαφορετικο απο τους αλλους φιλους απλα θεωρω υποχρεωση μου να προσθεσω ενα ακομα ευγε για ανθρωπους που τιμουν τον ιερο τιτλο που φερουν, αυτον του δασκαλου.
Ευγε λοιπον στον καθηγητη για το μαθημα ζωης.
Re: Συνάνθρωπος
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τρί Απρ 09, 2013 11:58 pm
από LL--MM
Δε θελω να σε στενοχωρήσω, Ελπίδα, αλλά από πότε έγινες φοιτητΗΣ;;;
Εδώ, εκτός της καταστολής της υπεροψίας ορισμένων φοιτητών (χρήσιμη, βέβαια, αλλά με ποιό αποτέλεσμα;), το κείμενο ΔΕΝ περιγράφει καν την πανεπιστημιακή ζωή, είναι "ηθο-διήγημα" ά λα Μπ. Κάρτλαντ, μια φουλ αμερικανιά, δηλαδή... Τέτοια ερώτηση είναι τόσο εκτος επιστημονικής ύλης (εκτός, ίσως, απ'αυτήν της θεολογικής σχολής) που όποιος είχε αποτύχει ΑΠΟ αυτήν, θα μπορούσε αυτοδίκαια να ζητήσει από τους υπεύθυνους την ακύρωσή της...
Όσον τουλάχιστον αφορά εμένα, δεν είχα μάθει ούτε τ'όνομα του τότε κοσμήτορα
, αφού το μάθημα που δίδασκε αυτός είναι... 3ου έτους. (Η επαφή με το προσωπικό καθαριότητας ήταν ανύπαρκτη, εκτός του "καλησπέρα, τι κρύο απόψε, ε;" όταν τα μαθήματα τέλειωναν μετά τις 8 το βράδυ.) Αμα, επί τέλους, "κόλλησα όνομα στο κεφάλι" του καθηγητή και πέρασα την εξέταση (εγώ πάνω στο έκτο εξάμηνο) κατάλαβα ότι και να μην το είχα μάθει ποτέ, δε θα χάλαγε δα κι ο κόσμος, όσο σημαντικός και να το'παιζε, αυτός...
Αλλά και να γνωρίζαμε το όνομα της καθαρίστριας: Συγγνώμη, παιδιά, εγώ θεωρώ την καλημέρα και το χαμόγελο "του Θεού" όπως λεγόταν άλλοτε, θα'πρεπε να ερχονται φυσικα, και όχι με την κύρωση του βαθμού. Αμφίβολο αν αυτό μόνο καλύπτει τις ανάγκες της "Δωροθέας". Όταν όμως ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κανουμε κάτι και βαριόμαστε, ή αποφασίζουμε ότι δεν αξίζει τότε κανένας καθηγητης δε θα μας βγάλει βαθμό, και, αν και "εμάς" δε θα μας ενοχλήσει, επειδή δε θεωρούμε τη "Δωροθέα" άνθρωπο σαν "εμας" αυτή κινδυνεύει παρ'όλα αυτά να βρεθεί σε δυσκολότερη θέση απ'όσο είναι ήδη, κι εξ αιτίας ΜΑΣ, η υποκρισία του χαμογελου και το κρίμα πάνω μας... (και θα το θεωρήσουμε όμως κρίμα "εμείς"; όοοοχι....
)
Πιο πρόσφατα, μίλησα με καθηγητή (πλέον συνάδελφο) και βουλευτή για "τα θέματά μας". Όχι μονο μου χαμογέλασε, αλλά και με πήρε τηλ. με πολλή "προθυμία". Εκανε τίποτα; όχι, τρείς μέρες πριν την ψήφηση του νόμου πήρα στο γραφείο του, και μου είπαν ότι δεν ήταν αυτός που ασχολούνταν με το θέμα. Τι αξιζουν τετοια χαμόγελα λοιπόν;
Εμείς και στο γιατρό του νοσοκομείου που θα μας δώσει τη γνωμάτευση και στους ΚΕΠίτες θα χαμογελάσουμε, γιατί έχουμε ANAΓΚΗ να αισθανθούμε ασφάλεια με δαύτους, ιδίως να ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΘΥΜΩΣΟΥΜΕ αυτοί όμως, αν το κάνουν, θα είναι ειρωνικά ή, στην καλύτερη, με συγκατάβαση...
Υ.Γ.: Παρακαλώ, Σοφάκι: Όπως εξ άλλου έπραξε κι ο τυπάκος που συζητήσαμε οι δυό μας προ καιρού: έγραψε (σε επιστημονική έκδοση, βεβαίως βεβαίως) ότι "ο εξεταστής αναπηρίας πρέπει να είναι ήρεμος, να χαμογελάει και να μην ειρωνεύεται, διότι τον κάτσουν στο εδώλειο οι κακοί εξεταζόμενοι"... Το χαμόγελο καταντά... επιστήμη, όχι ανθρωπιά.
Η γιαγιά η Κασσάνδρα