Άνθρωποι Σπουδαίοι
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Νοέμ 11, 2012 12:48 pm
από elpida
Μόνο έτσι αξίζει η ζωή!
Re: Άνθρωποι Σπουδαίοι
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Νοέμ 11, 2012 3:10 pm
από Ιωάννα
Re: Άνθρωποι Σπουδαίοι
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Νοέμ 11, 2012 3:25 pm
από LL--MM
Πάααλι κάτι δε θα κατάλαβα: Δηλαδή, οι υπόλοιποι που έχουμε, μέχρι στιγμής, κάτω άκρα, έστω και δυσλειτουργικά, δεν αξίζει να ζουμε;
Και δεν έχουμε, ώς πασχοντες από σκπ, προβλήματα που θα έπρεπε να χρίζουν της αλληλεγγύης των ομοιοπαθούντων; ΠΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ Η ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΑΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ;;;
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ απαντάνε στα προβληματα αυτά ή, απεναντιας, μας λένε ότι όσο δεν είμαστε στα καροτσάκια είμαστε σκπ 2ης κατηγορίας;
ΣΤΟ ΜΕΣΟ/ΜΑΚΡΥΠΡΟΘΕΣΜΟ "ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ" πώς μεταφράζεται;
ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ στους οποίους ζητείται βοήθεια όσον αφορά την ειδική μας κατάσταση, πως αντιδρούν; δε μας απαντάν ότι "τρείς λαλούν και δυό χορεύουν";
Γνωστό βέβαια, ότι κανένας δε θέλει να ζητήσει έστω και ΜΙΑ πληροφορία περισσότερη, μην κινδυνεύσει έτσι να τα χαλάσει με το θεό του... α, ναι, το γιατρό του;
(ποιά η διαφορά, βρε παιδιά, μεταξύ των δύο;)
Κι εδώ, για τι ακριβώς πρόκειται; Γι'αλληλεγγύη, για ελεημοσύνη, για... θείο δώρο; Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε...
Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Υ.Γ.: Στους ιστιοπλοϊκούς αγώνες (άκουσα σε αθλητική εκπομπή) η "ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ" ...εξαργυρώνεται ακριβά: άν ο συμμετέχων βοηθήσει εκείνον που εξέπεμψε το SOS, τότε "κερδίζει" το διπλάσιο χρόνο από αυτόν που έχασε, "γλιτώνοντας" το ναυτιλλώμενο... Είπατε τίποτα; Σε μας, πάντως, σίγουρο είναι πως αυτό ΔΕΝ συμβαίνει...
Re: Άνθρωποι Σπουδαίοι
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Νοέμ 11, 2012 6:40 pm
από elpida
Όλοι αξίζουμε σπουδαία πράγματα, αγαπητή LL-MM.
Συγκεκριμένα εγώ εννοούσα, ότι η ζωή αξίζει όταν βοηθάμε τον διπλανό μας, όταν έχουμε ανθρωπιά και αγάπη.
Η δύναμη ψυχής των ανθρώπων της φωτογραφίας είναι αδιαμφισβήτητη.
Για μένα είναι σπουδαίοι.
Re: Άνθρωποι Σπουδαίοι
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Νοέμ 11, 2012 7:03 pm
από LL--MM
elpida έγραψε:Όλοι αξίζουμε σπουδαία πράγματα, αγαπητή LL-MM.
Συγκεκριμένα εγώ εννοούσα, ότι η ζωή αξίζει όταν βοηθάμε τον διπλανό μας, όταν έχουμε ανθρωπιά και αγάπη.
Ε, όχι ακριβώς: Αξίζουμε αυτό που ο άλλος αισθάνεται μ'αυτήν την ανθρωπιά και την αγάπη σα να ήταν φυσική, όχι σα να στη χρωστάει... Κι αυτόν που τη δίνει, ώς αυτονόητη. Τότε, ΙΣΩΣ, μπορέσει αυτός που τη χρειάζεται να την αναπαραγάγει, ακόμα και να στην ανταποδώσει...
Ραντεβού άμα τις βρείς αυτές τις δυό, διότι σπανίζουν στην πραγματικότητα... Aνθρωπιά κι Αγάπη, έ;;; πολλοί λένε ότι αυτές είναι ωραίες, ακριβώς επειδή δεν τις έχουν κι από τόσο κοντά...
Η δύναμη ψυχής των ανθρώπων της φωτογραφίας είναι αδιαμφισβήτητη. Ναι, ναι, ωραία η... φωτογραφία.
Για μένα είναι σπουδαίοι. Ναι, σπουδαίοι, σπουδαίοι, ήρωες... Ε, και; ΤΟΥΣ ΘΑΥΜΑΖΟΥΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΜΕΙΣ, ΜΗΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ, ΔΕ ΧΑΛΑΛΙΖΟΥΜΕ KAN ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΜΙΜΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥΣ ΑΥΤΗΝ, στο κατά δύναμιν, έστω, διότι ΕΜΑΣ ΜΑΣ είναι ακατανόητη... Εκτος τόπου και χρόνου, άχρηστη. Τους
εμείς, στην πραγματικότητα...
"Για να κάνεις το χρέος σου χρειάζεται ηρωϊκή αυτοθυσία, και όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ήρωες".*
Εχεις δίκαιο, Ελπίδα, μακάρι να εμπνεύσει μιμητές η φωτογραφία...
Η γιαγιά η Κασσάνδρα είναι που δεν καταφέρνει να προβλέψει την εκπλήρωση της μίμησης αυτής...
*Από: "Παραμύθι χωρίς Όνομα", Πηνελοπης Σ. Δελτα