MSSociety.gr

Παιδιά γειά σας. Είμαι πολύ μπερδεμένη με την κληρονομικότητα της πάθησής μας.. Οι γιατροί υποστηρίζουν ότι δεν είναι κληρονομική.
Χθες πληροφορήθηκα από έναν πρώτο εξάδελφό μου, ότι έχει και αυτός σκλήρυνση. Το είπε στο γιατρό για την συγγένειά μας κι αυτός δεν ήξερε τι να του πει. Τελικά είναι κληρονομική ή όχι; Είναι τυχαία η περίπτωσή μας;

Γεια σου GeorgiaB
Και βεβαια μπορει να ειναι κληρονομικη η σκληρυνση.Οπως μπορει και να μην ειναι..
Αυτο που εννοω ειναι οτι οπωσδηποτε μπορει να υπαρξει κληρονομικη προδιαθεση οπως αλλωστε σε ολες τις ασθενειες.Σ'αυτο το φορουμ υπαρχουν πολλα παιδια που εχουν καποιον στενο συγγενη που ειναι επισης πασχων η πασχουσα,αναμεσα τους κι εγω.
Παρ'ολα αυτα υπαρχουν και πολλοι,μαλλον οι περισσοτεροι, που δεν συγγενευουν με αλλον ασθενη.Η για να το παρω κι αλλιως,αν και εγω εχω σκληρυνση μαζι με εναν στενο συγγενη μου,τα περισσοτερα μελη της οικογενειας μου ΔΕΝ εχουν σκληρυνση!

απ οσο εχω διαβασει και απο οσα μου εχουν πει δεν ειναι κληρονομικη ενας συσχετισμος λενε οτι υπαρχει
εγω αυτο που ξερω ειναι οτι το ειχε η μητερα μου το εχω και εγω
οποτε ισως και να ειναι
ποιος ξερει!!!!

Χθες ρώτησα έναν γενετιστή, μου είπε όχι.... δεν υπάρχει κληρονομικότητα....

τώρα όμως που μπαίνω σε μία άλλη λογική, έχω να πω το εξής..
υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που επηρεάζουν το κύτταρο, τότε ίσως να προκαλούν το ίδιο θέμα στην οικογένεια... αν βέβαια οι παράγοντες και ο τρόπος ζωής είναι το ίδιο...

Καλησπέρα στην παρέα, επειδή είμαι μητέρα δύο παιδιών, το πρώτο πράγμα που ρώτησα τη γιατρό μου, ήταν αν είναι κληρονομική η σκπ.Αυτή μου απάντησε ότι και βέβαια δεν υπάρχει κληρονομικότητα στην πάθηση αυτή, επειδή δεν έχει βρεθεί γονίδιο που να ευθύνεται για τη νόσο .

Βέβαια νόσησε από σκπ και η αδερφή μου .Η εξήγηση των γιατρών, είναι η εξής:-προφανώς εκτεθήκατε στον ίδιο επιβαρυντικό περιβαλλοντολογικό παράγοντα όταν ήσασταν παιδιά.

Είναι ο κρυφός μου φόβος.Όταν μου λέει κάποιο παιδί μου, -μαμά μούδιασε το δάκτυλό μου, ή το πόδι μου, ή έπαθα κράμπα, βιώνω έναν εφιάλτη
Από την άλλη όμως καθησυχάζω τον εαυτό μου και λέω, τι στο καλό λένε ότι το φάρμακο που θα κάνει επαναμυελίνωση θα έρθει σε 7 χρόνια .
Αυτό καθησυχάζει τη φοβία μου και πολύ λιγότερο την ελπίδα μου για μένα

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ , μου φτιάξατε το Σαββατοκύριακο και όχι μόνο

Παρ' όλα αυτά να είστε καλά

ΥΓ να σας πω ότι μετά τη δεύτερη εγκυμοσύνη, άρχισαν τα όργανα