MSSociety.gr

Αύριο φεύγω εσπευσμένα για το νησί μου . Πάω να δω (αν προλάβω ) τον πατέρα μου για τελευταία φορά . Είναι στις τελευταίες του ώρες . Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται , και το ξέρω ότι είναι , σκέπτομαι πάρα πολύ μια πιθανή κρίση , υποτροπή , λόγο της στενοχώριας και του άσχημου κλίματος .
Οποιαδήποτε συμβουλή , παρηγοριά , είναι ευπρόσδεκτη
Ευχαριστώ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ PASSENGER. ΠΗΡΑ ΤΟ ΘΑΡΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑΤΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΤΙ ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΝΕΟ ΚΟΝΤΙΝΟ ΜΟΥ ΑΤΟΜΟ....................
ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ "ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ".ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΜΙΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΒΑΖΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΟΙΡΑ.ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ.
ΣΙΓΟΥΡΑ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΕΣΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΦΕΡΑΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΦΑΣΗ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΟΛΑ ΟΣΑ ΕΚΑΝΕΣ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ,ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΠΟΥ ΖΗΣΑΤΕ ΜΑΖΙ. ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕΣ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΣΑ ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.
ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ..............ΟΜΩΣ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ. ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΛΑ ΣΟΥ ΣΟΥ ΔΙΔΑΞΕ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΤΕ ΜΑΖΙ.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ.

Το πώς συμπεριφέρεται η πουτ@ν@ η σκλήρυνση σε τέτοιες περιπτώσεις δεν το ξέρω αλλά νομίζω ότι σε τέτοιες στιγμές είναι πρόκληση μια μάχη μαζί της.
Ζήτα του συγγνώμη (αν νομίζεις ότι πρέπει), συγχώρεσέ τον (αν νομίζεις ότι πρέπει), πες του ότι τον αγαπάς και όταν (και αν) έρθει το τέλος, αφέσου να θρηνήσεις χωρίς να καταπιέσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο. Θα με θυμηθείς, ένα γοερό κλάμα είναι λυτρωτικό. Το να προσπαθήσεις να καταπιείς τα συναισθήματα δημιουργεί ένα κόμπο στο λαιμό που αργεί να φύγει.

κάνε κουράγιο.Πέρασα τα ίδια πέρισυ και είχα τον ίδιο φόβο μήπως και με τσακίσει η φιλενάδα μας .Τέτοιες στιγμές βρίσκεις δύναμη και αναπτύσσεις αντοχές που δεν φαντάζεσαι. Όχι μόνο δεν παρουσίασα τίποτα καινούργιο αλλά μετά από το συμβάν έκοψα και το καπνισμα!
Να τον αγαπάς για πάντα και να σέβεσαι όσα σου έδωσε και όσα δεν σου έδωσε.

passenger καλημέρα.Πικρές αναπόφευκτες στιγμές.Πρώτα απ'όλα εύχομαι να προλάβεις τον πατέρα σου.Συμφωνώ με την olyval.Όμως να σου πω εκ πείρας ότι αυτά που σε συμβουλεύει η olyval είναι για μετά.Οι στιγμές είναι τόσο έντονες και φορτισμένες που δεν μπορείς να σκεφτής και να πράξεις λογικά.Στην δική μου περίπτωση(μπροστά στα μάτια μου πριν 6 μήνες) με εικόνες απίστευτες που ποτέ δεν πίστευα ότι θα άντεχα δεν υπήρξε σοβαρή επίπτωση.Οπλίσου με υπομονή,διάβασε αυτά που σου λέει η olival,πίστεψε στις δυνατότητές σου και ΚΟΙΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ.Σου εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη,που πίστεψέ με την έχεις απλά δεν το ξέρεις. Ακου και τον Γιάννη έχει πολύ δίκιο.ΚΟΥΡΑΓΙΟ!!!

Γιάννης έγραψε:Το πώς συμπεριφέρεται η πουτ@ν@ η σκλήρυνση σε τέτοιες περιπτώσεις δεν το ξέρω αλλά νομίζω ότι σε τέτοιες στιγμές είναι πρόκληση μια μάχη μαζί της.
Ζήτα του συγγνώμη (αν νομίζεις ότι πρέπει), συγχώρεσέ τον (αν νομίζεις ότι πρέπει), πες του ότι τον αγαπάς και όταν (και αν) έρθει το τέλος, αφέσου να θρηνήσεις χωρίς να καταπιέσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο. Θα με θυμηθείς, ένα γοερό κλάμα είναι λυτρωτικό. Το να προσπαθήσεις να καταπιείς τα συναισθήματα δημιουργεί ένα κόμπο στο λαιμό που αργεί να φύγει.

Συμφωνω απολυτα, με τον Γιαννη !!!! Σου λεω κι εγω, πες του, ποσο τον αγαπας...να το πεις πολλες φορες...να ''φυγει'' μ'αυτη σου την κουβεντα στ'αυτια του....πες του γλυκα λογια....''νανουρισε τον''.....να ''φυγει'' με την εικονα και τη φωνη του παιδιου του..... Νομιζω, οτι αυτο θελει ενας γονιος !!!! Κι εγω, αυτο θα ηθελα....να ''κοιμηθω '' στην αγκαλια του παιδιου μου !!!! Αν νοιωθεις την αναγκη να κλαψεις, κλαψε !!!! Αν νοιωσεις την αναγκη να φωναξεις...φωναξε !!!! Μην καταπιεσεις τα αισθηματα σου !!!! Αν νοιωσεις την αναγκη να...πενθησεις....καντο !!!!!!! Οσο για την σκπ, ετσι κι αλλιως, ειναι απροβλεπτη !!!! Φροντισε, μονο, τωρα που θα σε δει ο πατερας σου, να φαινεσαι οτι εισαι καλα !!!! Περασα μια παρομοια κατασταση, με τη μητερα μου, πριν 5 χρονια !!!! Γι αυτο σου δινω συμβουλες !!!!! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ !!!!!!!!

ΑΝΝΑ59 έγραψε:

Γιάννης έγραψε:Το πώς συμπεριφέρεται η πουτ@ν@ η σκλήρυνση σε τέτοιες περιπτώσεις δεν το ξέρω αλλά νομίζω ότι σε τέτοιες στιγμές είναι πρόκληση μια μάχη μαζί της.
Ζήτα του συγγνώμη (αν νομίζεις ότι πρέπει), συγχώρεσέ τον (αν νομίζεις ότι πρέπει), πες του ότι τον αγαπάς και όταν (και αν) έρθει το τέλος, αφέσου να θρηνήσεις χωρίς να καταπιέσεις τον εαυτό σου για το αντίθετο. Θα με θυμηθείς, ένα γοερό κλάμα είναι λυτρωτικό. Το να προσπαθήσεις να καταπιείς τα συναισθήματα δημιουργεί ένα κόμπο στο λαιμό που αργεί να φύγει.

Συμφωνω απολυτα, με τον Γιαννη !!!! Σου λεω κι εγω, πες του, ποσο τον αγαπας...να το πεις πολλες φορες...να ''φυγει'' μ'αυτη σου την κουβεντα στ'αυτια του....πες του γλυκα λογια....''νανουρισε τον''.....να ''φυγει'' με την εικονα και τη φωνη του παιδιου του..... Νομιζω, οτι αυτο θελει ενας γονιος !!!! Κι εγω, αυτο θα ηθελα....να ''κοιμηθω '' στην αγκαλια του παιδιου μου !!!! Αν νοιωθεις την αναγκη να κλαψεις, κλαψε !!!! Αν νοιωσεις την αναγκη να φωναξεις...φωναξε !!!! Μην καταπιεσεις τα αισθηματα σου !!!! Αν νοιωσεις την αναγκη να...πενθησεις....καντο !!!!!!! Οσο για την σκπ, ετσι κι αλλιως, ειναι απροβλεπτη !!!! Φροντισε, μονο, τωρα που θα σε δει ο πατερας σου, να φαινεσαι οτι εισαι καλα !!!! Περασα μια παρομοια κατασταση, με τη μητερα μου, πριν 5 χρονια !!!! Γι αυτο σου δινω συμβουλες !!!!! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ !!!!!!!!

Σφιξε το χερι του και αγκαλιασε τον!

Παιδία σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές και το κουράγιο που μου δίνεται , η αλήθεια είναι ότι αυτό το φόρουμ το νιώθω σαν δεύτερο σπίτι μου από την ημέρα που γράφτηκα , και ένιωσα μεγάλη ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας αυτό που περνώ τώρα .

δύσκολο το κενό,τίποτα και κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει ένα πατέρα και κυρίως ένα καλό πατέρα...δείξε του για τελευταία φορά την αγάπη σου και δώστου να καταλάβει ότι και στην άλλη ζωή εσύ αυτόν θα επιλέξεις να βάλει σημάδια στον ουρανό ποτέ να μην χαθήτε...