Σελίδα 1 από 1

Re: Σχέση συμπτωματολογίας - διάγνωσης και σοβαρής έρευνας...

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Φεβ 25, 2012 6:13 pm
από pelopidas
και το νομπελ ιατρικης περυσι πηγε σε ανοσολογους(!)

ο νομπελ, εμπορος οπλων και πυριτιδας θεσπισε αυτο το βραβειο για να εξορκισει ισως τις τυψεις του (ειχε και πολλα χρηματα βγαλει στον πολεμο), σε σχεση με τις βασικες επιστημες.
ολες τις βασικες επιστημες, εκτος των μαθηματικων
υπαρχει μια μεγαλη παραφιλολογια σχετικα με το γιατι δεν υπαρχει νομπέλ μαθηματικων
μπορειτε να την διαβασετε
η εντυπωση μου ειναι οτι πολλα απο τα βραβεια και τις διακρισεις ειναι ενα προιον δημοσιων σχεσεων (και το λεω πολυ διακριτικα) ;)

Re: Σχέση συμπτωματολογίας - διάγνωσης και σοβαρής έρευνας...

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Δευ Φεβ 27, 2012 4:48 am
από pelopidas
Mitsos83 έγραψε:Den pisteuw sta brabeia Nobel se kamia periptwsh, nomizw oti den pisteuw sta brabeia genikotera (alla auto einai problhma mou)...
An einai omws etsi opws ta les Pelopida auto shmainei oti kai oi Seferhs, Elyths to phran me "dhmosies sxeseis".
Na dieukrinisw oti den milame gia Nobel eirhnhs kai kati tetoies blakeies.
ξερω οτι σε ενα βαθμο τα νομπελ στις βασικες επιστημες ειναι διαβλητα
δεν ξερω τι γινεται με τα υπολοιπα που προστεθηκαν κι αργοτερα
θελω να πιστευω οτι οι ποιητες μας το αξιζαν

Re: Σχέση συμπτωματολογίας - διάγνωσης και σοβαρής έρευνας...

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Φεβ 29, 2012 1:55 pm
από Akatamakata
Την καλύτερη άποψη για όλα τα βραβεία, γενικά, την έχει ο Ντίνος Χριστιανόπουλος.


Re: Σχέση συμπτωματολογίας - διάγνωσης και σοβαρής έρευνας...

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Μαρ 04, 2012 5:19 pm
από J & W Grimm
Η συνάδελφος του συγγραφέα βρήκε την ευτυχία της στον τομέα μας... Αυτόν της κατανόησης των κανόνων. :royalty-pharaoh: Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο:

Χρειάζεται μεγάλη εξυπνάδα στο να κάνει κανείς τους άλλους να αισθάνονται έξυπνοι, και οι νομικοί δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα, κάθε άλλο:

Ιδίως μεταξύ τους, γίνεται το σωσε... Είχαμε μιλήσει με φίλο και συνάδελφο, στον οποίο αναφέραμε πως ο καθηγητής v. Savigny, της γενεάς των γονέων μας, μας έκανε να αισθανόμαστε πολυ έξυπνοι.
:think: Απορία του καθ'όλα αγαπητου αυτού φίλου: "Τόσο βλάκας είναι;;;"

Απαντήσαμε πως ήταν επειδή ακριβώς μιλούσε απολύτως κατανοητά, αναδεικνύοντας τις έννοιες που μας ήταν περισσότερο οικείες, μας έδινε την εντύπωση αυτήν... της οικειότητας με την κοινή μας επιστήμη, oπότε μας τη μεταμόρφωνε και σε "παραμυθάκι" :eusa-dance: , κι επομένως, της "εξυπνάδας".

Αργότερα, η Βασιλική Ακαδημία του Βερολίνου δεν είχε την ίδια "εξυπνάδα": :snooty:
Προτίμησε να τιμήσει τις πιο "σοβαρές" εργασίες μας και όχι τα παραμύθια... :whistle:

Τι να πει κανεις; "Ακαδημαϊκοί..."