Καλησπέρα...
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Παρ Οκτ 21, 2011 11:40 pm
Καλησπέρα κι από εμένα, με λένε Εύα και είμαι 38.
Διαγνώστηκα (επισήμως: MRI, ΕΝΥ) με ΣκΠ τον Αύγουστο 2011 πάνω σε μια βαρβάτη ώση αλλά η πάθηση υπήρχε πολύ νωρίτερα, αν κάποιοι γιατροί "ήθελαν" να τη δουν.
Τελειώνοντας την κορτιζόνη, δοκίμασα ιντερφερόνη, όμως ο οργανισμός μου την απέρριψε σε 1 μήνα. Τώρα είμαι στο Copaxone και βλέπουμε.
Εργάζομαι part-time εκτός σπιτιού και όσο μπορώ και από το σπίτι. Δεν έχω κινητικό/αισθητηριακό έλλειμα, αστασία, απώλεια μνήμης κλπ, αλλά το σύνδρομο της αιφνίδιας κούρασης και μία χρόνια κατάθλιψη μού στερούν την παλιά μου ενεργητικότητα.
Έχω έναν υπέροχο υιοθετημένο γιο, σχεδόν 3 ανθρώπινων (άρα σχεδόν 27 σκυλίσιων) ετών, στον οποίο χρωστάω πολλά αναφορικά με την "Ποιότητα Ζωής με ΣκΠ".
Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο για μένα. Όλα αυτά που κάποτε είχαν ύψιστη σημασία (σπουδές, καρριέρα, οικογένεια), ανέβασαν το άγχος μου σε ύψη δυσθεώρητα για μεγάλα χρονικά διαστήματα και, πρακτικά, με οδήγησαν στην ΣκΠ. Χρειάστηκε ένα μόνο απόγευμα για να γυρίσει η ζωή μου τούμπα και να πάρει η ψυχολογία μου στροφή. Δυστυχώς για τους "ειδήμονες", λόγω σπουδών, ξέρω να "διαβάζω" MRI. Να πάω να το κάνω νωρίτερα δεν ήξερα, καθώς δεν είμαι (ακόμη) γιατρός.
Εύχομαι να παραμείνουμε όλοι όσο καλύτερα γίνεται.
Διαγνώστηκα (επισήμως: MRI, ΕΝΥ) με ΣκΠ τον Αύγουστο 2011 πάνω σε μια βαρβάτη ώση αλλά η πάθηση υπήρχε πολύ νωρίτερα, αν κάποιοι γιατροί "ήθελαν" να τη δουν.
Τελειώνοντας την κορτιζόνη, δοκίμασα ιντερφερόνη, όμως ο οργανισμός μου την απέρριψε σε 1 μήνα. Τώρα είμαι στο Copaxone και βλέπουμε.
Εργάζομαι part-time εκτός σπιτιού και όσο μπορώ και από το σπίτι. Δεν έχω κινητικό/αισθητηριακό έλλειμα, αστασία, απώλεια μνήμης κλπ, αλλά το σύνδρομο της αιφνίδιας κούρασης και μία χρόνια κατάθλιψη μού στερούν την παλιά μου ενεργητικότητα.
Έχω έναν υπέροχο υιοθετημένο γιο, σχεδόν 3 ανθρώπινων (άρα σχεδόν 27 σκυλίσιων) ετών, στον οποίο χρωστάω πολλά αναφορικά με την "Ποιότητα Ζωής με ΣκΠ".
Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο για μένα. Όλα αυτά που κάποτε είχαν ύψιστη σημασία (σπουδές, καρριέρα, οικογένεια), ανέβασαν το άγχος μου σε ύψη δυσθεώρητα για μεγάλα χρονικά διαστήματα και, πρακτικά, με οδήγησαν στην ΣκΠ. Χρειάστηκε ένα μόνο απόγευμα για να γυρίσει η ζωή μου τούμπα και να πάρει η ψυχολογία μου στροφή. Δυστυχώς για τους "ειδήμονες", λόγω σπουδών, ξέρω να "διαβάζω" MRI. Να πάω να το κάνω νωρίτερα δεν ήξερα, καθώς δεν είμαι (ακόμη) γιατρός.
Εύχομαι να παραμείνουμε όλοι όσο καλύτερα γίνεται.
Καλως ηρθες !!!!Να σου πανε ολα καλα !!!! 
