Ας παρουσιαστω κ εγω σαν νεο μελος....
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Οκτ 19, 2011 4:35 pm
Καλησπερα σας!
Για αλλη μια φορα θα ηθελα να δωσω τα θερμα μου συγχαρητηρια στους δημιουργους κ εμπνευστες του site. Το ονομα μου ειναι Αναστασιος, τωρα ειμαι 22 χρονων, η ΣΚΠ μου χτυπησε την πορτα 6 μηνες πριν κλεισω τα 19. Καθομουν στο δωματιο μου κ διαβαζα φυσικη για τις Πανελληνιες οταν εβλεπα ξαφνικα θολα απο το δεξι μου ματι, στην αρχη δεν εδωσα σημασια κ νομιζα οτι καποια στιγμη θα περασει ομως δυστυχως κ την επομενη μερα υπηρχε ακομα. Μιλησα στους γονεις μου κ πηγαμε σε οφθαλμιατρο της περιοχης μας ο οποιος μας ειπε πως εχω μια ρωγμη στο ματι κ πως θα πρεπει να παω σε Νοσοκομειο αμεσως να μου την αφαιρεσουν,παω στο Γενικο Κρατικο οπου δεν ειχαν το μηχανημα, μετα στον Ευαγγελισμο που εκει υπηρχε αλλα ηταν χαλασμενο και εν ολιγις κατεληξα στον Ερυθρο Σταυρο (απο τα τοσα κολλυρια που πηρα εκεινη την μερα πραγματικα καποια στιγμη δεν εβλεπα μπροστα μου) οπου μετα απο εξετασεις κατεληξαν οτι εχω ΣΚΠ κ η θεραπεια που ακολουθω ειναι ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΗ μερα παρα μερα.
Οπως φανταζομαι κ για τους περισσοτερους ο πρωτος χρονος ηταν πολυ δυσκολος αλλα μετα εξελισεται σε συνηθεια....Πολλες φορες σκεφτηκα να τη σταματησω, σκεφτηκα καλυτερα να ζησω 30-40 χρονια ελευθερος παρα 60-70 με την ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΗ ως τον καλυτερο μου φιλο ομως τα δακρυα που σχηματιζοταν στα ματια της μητερας μου με εχουν κρατησει ακομα κολλητο με την θεραπεια. Ξερω, αν κ δεν το λεει κανεις, οτι την αγωγη θα την ακολουθω εφ' ορου ζωης ΠΟΤΕ δεν προκειται να απαλλαγω απο αυτην, ΠΟΤΕ δεν προκειται να ακουσω καποιον να λεει «Κερδισαμε την ΣΚΠ». Ξερω οτι τα λογια μου θα σας φαινονται πολυ καταθλιπτικα,αλλα σας διαβεβαιώνω πως η εποχη της καταθλιψης για εμενα εχει περασει. Τωρα ευχομαι, ελπιζω, πιστευω για μια καλυτερη μερα. Την ημερα εκεινη που δεν θα λεγεται παγκοσμια ημερα για τη ΣΚΠ αλλα η παγκοσμια ημερα καταπολεμησης της ΣΚΠ.
Για αλλη μια φορα θα ηθελα να δωσω τα θερμα μου συγχαρητηρια στους δημιουργους κ εμπνευστες του site. Το ονομα μου ειναι Αναστασιος, τωρα ειμαι 22 χρονων, η ΣΚΠ μου χτυπησε την πορτα 6 μηνες πριν κλεισω τα 19. Καθομουν στο δωματιο μου κ διαβαζα φυσικη για τις Πανελληνιες οταν εβλεπα ξαφνικα θολα απο το δεξι μου ματι, στην αρχη δεν εδωσα σημασια κ νομιζα οτι καποια στιγμη θα περασει ομως δυστυχως κ την επομενη μερα υπηρχε ακομα. Μιλησα στους γονεις μου κ πηγαμε σε οφθαλμιατρο της περιοχης μας ο οποιος μας ειπε πως εχω μια ρωγμη στο ματι κ πως θα πρεπει να παω σε Νοσοκομειο αμεσως να μου την αφαιρεσουν,παω στο Γενικο Κρατικο οπου δεν ειχαν το μηχανημα, μετα στον Ευαγγελισμο που εκει υπηρχε αλλα ηταν χαλασμενο και εν ολιγις κατεληξα στον Ερυθρο Σταυρο (απο τα τοσα κολλυρια που πηρα εκεινη την μερα πραγματικα καποια στιγμη δεν εβλεπα μπροστα μου) οπου μετα απο εξετασεις κατεληξαν οτι εχω ΣΚΠ κ η θεραπεια που ακολουθω ειναι ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΗ μερα παρα μερα.
Οπως φανταζομαι κ για τους περισσοτερους ο πρωτος χρονος ηταν πολυ δυσκολος αλλα μετα εξελισεται σε συνηθεια....Πολλες φορες σκεφτηκα να τη σταματησω, σκεφτηκα καλυτερα να ζησω 30-40 χρονια ελευθερος παρα 60-70 με την ΙΝΤΕΡΦΕΡΟΝΗ ως τον καλυτερο μου φιλο ομως τα δακρυα που σχηματιζοταν στα ματια της μητερας μου με εχουν κρατησει ακομα κολλητο με την θεραπεια. Ξερω, αν κ δεν το λεει κανεις, οτι την αγωγη θα την ακολουθω εφ' ορου ζωης ΠΟΤΕ δεν προκειται να απαλλαγω απο αυτην, ΠΟΤΕ δεν προκειται να ακουσω καποιον να λεει «Κερδισαμε την ΣΚΠ». Ξερω οτι τα λογια μου θα σας φαινονται πολυ καταθλιπτικα,αλλα σας διαβεβαιώνω πως η εποχη της καταθλιψης για εμενα εχει περασει. Τωρα ευχομαι, ελπιζω, πιστευω για μια καλυτερη μερα. Την ημερα εκεινη που δεν θα λεγεται παγκοσμια ημερα για τη ΣΚΠ αλλα η παγκοσμια ημερα καταπολεμησης της ΣΚΠ.