Σελίδα 7 από 8

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τρί Απρ 05, 2016 9:47 pm
από ΝΤΙΑΝΑ
Επιστήμονες που πιστεύουν στο Θεό:
http://www.sostis.gr/blog/item/749-oi-m ... a-ton-theo

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τρί Απρ 05, 2016 11:59 pm
από MARINA21
ΝΤΙΑΝΑ έγραψε:Επιστήμονες που πιστεύουν στο Θεό:
http://www.sostis.gr/blog/item/749-oi-m ... a-ton-theo
Σ' ευχαριστώ!!!Για την παράθεση που ρώτας παραπάνω, πατάμε "παράθ" ακριβως κάτω απο το κείμενο που θέλουμε να παραθέσουμε.Είπε η... πλεον άσχετη της τεχνολογίας!!!μιλάμε οτι είμαι πολύ άσχετη!!! :emojis-1: :emojis-1: :emojis-1:

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Απρ 06, 2016 12:08 am
από MARINA21
ΝΤΙΑΝΑ έγραψε:Θα ήθελα μετά από πολλή σκέψη να απαντήσω στο πολύ δύσκολο ερώτημα που έθεσε παραπάνω ο Κώστας. Τι θα έκανα; Θα συγχωρούσα τον βιαστή του παιδιού μου; Αναμφισβήτητα, όχι! Θα ήθελα να τον συγχωρέσει ο Θεός αν μετάνιωνε πραγματικά; Οπωσδήποτε, ναι! Πιστεύω σε ένα Θεό που είναι Πανάγαθος, πολυεύσπλαχνος, που ελεεί τους αμαρτωλούς και τους καλεί όλους στην σωτηρία. Όταν φυσικά υπάρχει μετάνοια! Αν δεν ήθελα να συγχωρει, δεν θα ήταν ο Θεός που πιστεύω ή δεν θα ήμουν εγώ ορθόδοξη χριστιανή. Θα παραθέσω ένα προσωπικό βίωμα: η αρρώστια μου ενεργοποιήθηκε όταν αγαπημένος παιδικός μου φίλος,που είχα ευεργετήσει, μου κατάφερε ένα ωραίο πισώπλατο χτύπημα στον επαγγελματικό χώρο που εγώ τον είχα εντάξει. Για ένα μήνα δεν κοιμόμουν τα βράδια μην μπορώντας να πιστέψω το μέγεθος της προδοσίας. Τέλος πάντων, έτσι άρχισαν τα προβλήματα με τη σκπ. Η μάνα μου, που είναι γυναίκα της εκκλησίας, δεν τον συγχωρεί, γιατί εξαιτίας του, βλέπει το παιδί της στο αμαξίδιο.Εγώ προσωπικά, μετά από μερικά χρόνια τον συγχώρεσα και μάλιστα πρόσφατα συναντηθήκαμε και κλάψαμε παρέα για τα λάθη του παρελθόντος.
Αν συνέβαινε κάτι στο παιδί μου,λοιπόν, δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να ξεπεράσω την ανθρώπινη φύση μου και να φθάσω σε μέτρα αγιότητας για να συγχωρήσω. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα απομακρυνόμουν από την πίστη μου,θα έβρισκα εκεί καταφύγιο και θα παρακαλούσα να μου δώσει τη δύναμη να συγχωρήσω.
ΥΓ πώς εννοείς, Κώστα, τους ανθρώπους της εκκλησίας;
ΥΓ2 πώς γίνονται οι παραθέσεις, βρε παιδιά; (βλακωδώς άσχετη με την τεχνολογία)
:smile-yes: :smile-yes: :smile-handshake:

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Απρ 06, 2016 12:12 am
από ΝΤΙΑΝΑ
Μαρίνα μου,σ'ευχαριστώ για τη βοήθεια! :smile-kiss:

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Απρ 06, 2016 12:26 am
από MARINA21
ΝΤΙΑΝΑ έγραψε:Μαρίνα μου,σ'ευχαριστώ για τη βοήθεια! :smile-kiss:
Ε, δεν εκανα και πολλά!!! Είσαι χείμαρρος και με εκφράζεις πλήρως!!! :emojis-8: :emojis-9: :emojis-9:

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Παρ Απρ 08, 2016 10:34 pm
από you can do it
ΓιαννηςΑγιαννης έγραψε:Το τσιγάρο το έκοψα την ημέρα που έκανα την henfa ,
Το γάλα ,γαλακτοκομικα επίσης ,
Το χοίρινο μόνον το μυρίζω.
Μπύρα τέλος,
Σαλάτες,πρασινάδες,κουρκουμά,πιπέρι,D,B, copaxon,καθημερινά,
Εξωμολογήθηκα ,
δεν βλαστημάω πια,
Διαλογισμό ξεκίνησα, ....


Το μούδιασμα,το Lermit κλπ παραμένουν

Γιατί ΘΕΕ μου??
Τα πάντα είναι ενέργεια και μόνο αυτή υπάρχει.
Ταιριάξτε τη συχνότητα της πραγματικότητας που θέλετε να ζήσετε και τότε θα μπορέσετε να τη ζήσετε.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.



Σε Άλλον απευθύνεται η ερώτησή σου, αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να σου υπενθυμίσω αυτό που έχεις στην υπογραφή σου. Μήπως να το δοκίμαζες; Ποτέ δεν ξέρεις! :emojis-9:

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Απρ 09, 2016 10:24 pm
από ΓιαννηςΑγιαννης
Τα πάντα είναι ενέργεια και μόνο αυτή υπάρχει.
Ταιριάξτε τη συχνότητα της πραγματικότητας που θέλετε να ζήσετε και τότε θα μπορέσετε να τη ζήσετε.
Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Το λέω και το εννοώ ,

Ο διαλογισμός ειναι ένας τρόπος αποτοξίνωσης και ενεργειακής φόρτισης/ισορροπίας/συντονισμού,αυτόν χρισημοποιώ

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Κυρ Απρ 17, 2016 5:45 pm
από fewtile
Παιδιά, σχετικά με τον περιορισμό των παθών που λέει ο Στάθης, νομίζω πως είναι πιό απλό και δεν χρειάζεται απαραίτητα να δωθεί εξήγηση θρησκευτική.
Προσωπικά θα το κατάτασα ως περιορισμό των "δαιμόνων" που μας παιδεύουν, γιατί όλοι έχουμε τους "δαίμονές" μας και εάν υπάρχει κάποιος που δεν έχει, θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση.

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Σεπ 03, 2016 1:48 am
από queen_of_my_life
Αυτήν η πορτούλα στο φόρουμ "πνεύμα και διαλογισμός " θα γίνει σίγουρα το καφενείο μου στο φόρουμ! :)

Από περιέργεια διάβασα το θέμα αυτό και θα ήθελα έτσι απλά να εκφράσω τη γνώμη μου γιατί χρόοοοοοονια με απασχολούσαν ζητήματα θρησκείας και ύπαρξης Θεού, στην προσπάθειά μου να δώσω απαντήσεις για αδικίες της ζωής και απώλειες αγαπημένων ανθρώπων. ..

Κατ εμε λοιπόν, αυτό που λέμε θρησκεία, είναι παραμύθια :) πόσο σίγουροι είμαστε για την ορθότητα και εγκυρότητα όλων όσων μας μαθαίνουν ή διαβάζουμε? ??? Σκεφτείτε μόνο ποιος γράφει ιστορία. .. ποιος??? σκεφτείτε αύριο μεθαύριο άραγε τι θα γράφουν στην ιστορία για όσα τώρα ζούμε. Θρησκεία. ..δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα παραμύθι που δημιούργησαν για να εξυπηρετηθουν πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα σε εποχές που ο κόσμος ήταν σα ζώα που φοβόντουσαν και τον κεραυνό που λέει ο λόγος. Αυτόν τον κόσμο έπρεπε να τον χειραγωγησουν. Αυτό που αποκαλούμε θρησκεία ήταν ο καλύτερος τρόπος.

Πιστεύω στην ύπαρξη Θεού. Απλά θεωρώ οτι δεν έχουμε ιδέα τι ακριβώς είναι αυτό. Πιστεύω στην ύπαρξη ενός Δημιουργού γιατί τόση ομορφιά γύρω μου δε γίνεται έτσι απλά να προέκυψε! Ίσως ορισμένοι με θεωρήσουν βλασφημη και γι αυτο ζητω συγνωμη αν τους θιγω. Δε θεωρώ βέβαια τον εαυτό μου βλάσφημο γιατί δεν ήταν ποτέ κανείς βλάσφημος επειδή δεν του αρεσε το παραμύθι της κοκκκινοσκουφιτσας πχ. Δίνω το μισό μισθό μου για να φροντίσω ένα πληγωμένο αδέσποτο γιατί στα μάτια του βλέπω την πλήρη αθωότητα. Την ίδια στιγμή που η μανταμιτσα που γυρίζει απο την εκκλησία ψιθυρίζει "αστο να ψοφισει το βρωμιαρικο". Ειμαι και λίγο τρελή. Μιλάω και στα λουλούδια όταν τα ποτίζω "βρε χαζούλι πώς ξεπεταχτηκες έτσι" :) . Το μόνο που ξέρω είναι οτι υπάρχει κάτι. Και ανεξήγητα νιώθω ευγνωμοσύνη για την τόση ομορφιά γύρω μου. Νιώθω οτι σα μια μικρή κουκιδα στον κόσμο με ημερομηνία ληξης, το μονο που μπορώ να κάνω ειναι να είμαι όμορφη εσωτερικά. Και αν ποτέ μπορέσω με την ύπαρξή μου να ομορφύνω την ψυχή κάποιου, θα έλεγα οτι στοχος επετεύχθη! Χεχε :Ρ

Επίσης θα ήθελα να προσθέσω οτι έχω γνωστούς με διάφορες άλλες θρησκείες και ένα εχω να πω.. Όλοι αντιλαμβανονται πανω στη γη την ύπαρξη του Δημιουργού ή ο,τι είναι αυτό τελοσπαντων, μα καθώς είμαστε διαφορετικοί, έχουμε και άλλο τρόπο να το εκφραζουμε, Αλαχ,Βουδαςκλπ κλπ. Όλοι το ιδιο εννοούμε. Και όπως προείπα, ε, σε κάθε σημείο της γης όλο και καποιος βρεθηκε να χτισει και ενα παραμυθακι.


Αυτά :) κάτι υπάρχει λοιπόν, αρκεί να κρατήσουμε αυτό και να προσπαθούμε κάθε μέρα να γινόμαστε καλύτεροι από χθες, να λεμε σαγαπω, συγγνώμη, ευχαριστώ, σε χρειάζομαι, να προσπαθούμε να βοηθάμε ο,τιδηποτε μας εχει αναγκη και να λέμε στις κακοτοπιές, δεν μπορεί, κατι καλό θα βγει και από αυτο! :) αυτά αν κάνουμε/ ή και για να τα κάνουμε , δε χρειάζονται οι θρησκείες ;)

Re: Το καταφύγιο της Θεραπείας μου

ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Σάβ Σεπ 03, 2016 3:13 pm
από fewtile
Συμφωνώ απόλυτα κ μου αρέσουν κ οι προσεγγίσεις του Στάθη! ;-)