Re: Χαμηλά Λευκά ...
ΔημοσίευσηΔημοσιεύτηκε:Τετ Δεκ 19, 2012 5:45 pm
Παιδιά για να μην αγχωνόμαστε, τα πράγματα κατά τη γνώμη μου έχουν ως εξής.
Κανείς δε χρειάζεται να κόψει τη θεραπεία του, όταν πηγαίνει καλά.Όταν μάλιστα πάει καλά, να την ακολουθεί με συνέπεια ευλαβική , αφού δε θα μάθει ποτέ τι θα γινόταν αν δεν την έκανε.Δε ρισκάρουμε
Θεωρώ τύχη και ευλογία αυτού που η χ θεραπεία δεν τον ενοχλεί και του "πάει", αφού είναι ξεαγχωτικό να νιώθουμε δυνατοί και προστατευμένοι.
Σπουδαίο να νιώθεις ότι κρατάς ασπίδα που θα σε προστατεύει
Το βέβαιο είναι ότι με αβίωτη την εμπειρία των 15 ετών, δε θα έμενα σήμερα χωρίς να δοκιμάσω κάποιο από τα προβλεπόμενα φάρμακα για τη νόσο.
Σήμερα όμως και μιλάω για μένα την Κωνσταντίνα που έχω καταπιεί, σχεδόν όσα προτείνονται, χωρίς αποτέλεσμα (σε μένα), είμαι έτοιμη να ακούσω το ανατρεπτικό, επειδή νιώθω ότι δεν έχω να χάσω κάτι
Θα σας μιλήσω με ειλικρίνεια.Αν οι θεραπείες που δοκίμασα με "έπιαναν", τώρα θα υπεραμυνόμουν την άλλη πλευρά
.
Στην "χώρα" όμως που οι άνθρωποι δεν παίρνουν φάρμακα, ζω καλύτερα σήμερα και μπορώ να πω με βεβαιότητα πια ότι η αναπηρία μου επιταχυνόταν, όσο συνέχιζα να τα "μπουκώνω"(εμένα εξελισσόταν, της Κωνσταντίνας).
Με τους φροντιστές μας όμως (το γράφω κομψά Στάθη), έχω θυμό επειδή δεν με αντιμετώπισαν σαν το υποκείμενο Κωνσταντίνα κι ας με κοιτούσαν στα μάτια, αλλά σαν το αντικείμενο της υποκειμενικής τους έρευνας ή τσέπης
Καλό μας απόγευμα με ότι καλύτερο έχει ο καθένας μας, ας το προσέχει

Κανείς δε χρειάζεται να κόψει τη θεραπεία του, όταν πηγαίνει καλά.Όταν μάλιστα πάει καλά, να την ακολουθεί με συνέπεια ευλαβική , αφού δε θα μάθει ποτέ τι θα γινόταν αν δεν την έκανε.Δε ρισκάρουμε

Θεωρώ τύχη και ευλογία αυτού που η χ θεραπεία δεν τον ενοχλεί και του "πάει", αφού είναι ξεαγχωτικό να νιώθουμε δυνατοί και προστατευμένοι.
Σπουδαίο να νιώθεις ότι κρατάς ασπίδα που θα σε προστατεύει

Το βέβαιο είναι ότι με αβίωτη την εμπειρία των 15 ετών, δε θα έμενα σήμερα χωρίς να δοκιμάσω κάποιο από τα προβλεπόμενα φάρμακα για τη νόσο.
Σήμερα όμως και μιλάω για μένα την Κωνσταντίνα που έχω καταπιεί, σχεδόν όσα προτείνονται, χωρίς αποτέλεσμα (σε μένα), είμαι έτοιμη να ακούσω το ανατρεπτικό, επειδή νιώθω ότι δεν έχω να χάσω κάτι

Θα σας μιλήσω με ειλικρίνεια.Αν οι θεραπείες που δοκίμασα με "έπιαναν", τώρα θα υπεραμυνόμουν την άλλη πλευρά

Στην "χώρα" όμως που οι άνθρωποι δεν παίρνουν φάρμακα, ζω καλύτερα σήμερα και μπορώ να πω με βεβαιότητα πια ότι η αναπηρία μου επιταχυνόταν, όσο συνέχιζα να τα "μπουκώνω"(εμένα εξελισσόταν, της Κωνσταντίνας).
Με τους φροντιστές μας όμως (το γράφω κομψά Στάθη), έχω θυμό επειδή δεν με αντιμετώπισαν σαν το υποκείμενο Κωνσταντίνα κι ας με κοιτούσαν στα μάτια, αλλά σαν το αντικείμενο της υποκειμενικής τους έρευνας ή τσέπης

Καλό μας απόγευμα με ότι καλύτερο έχει ο καθένας μας, ας το προσέχει







