Αυτα που λετε εδω ειναι μερικες φορες πολυ πιο σοβαρα ακομα και απο την ιδια την ασθενεια.Θα σας πω την δικη μου γνωμη και εμπειρια και μαλιστα σαν ανδρας.Και λεω σαν ανδρας γιατι νομιζω οτι εχει διαφορα.Και θα καταλαβετε τι εννοω
Ειμαι 45 και εχω 21 χρονια σκπ
Ολα αυτα τα χρονια απο τα 23 που ασθενησα - διαγνωστηκα η σκπ αποτελεσε αιτια αλλα και αφορμη για να μην κανω κατι σοβαρο στην προσωπικη μου ζωη.
Βεβαια σε εμενα δεν ξυπνησε το λεγομενο πατρικο ενστικτο - αν υπαρχει κατι τετοιο...
Τρεις σχεσεις εκανα.Οι 2 οταν τους ειπα στην πορεια της σχεσης τι εχω λακισαν...
Με ωραιο τροπο βεβαια αλλα σιγουρα ενοχληθηκα.
Η τριτη με αγαπησε μαλλον (αλλα μαλλον εγω δεν την αγαπησα ή δεν με αφησα να την αγαπησω)...
Οταν μαλιστα χωρισαμε μου ειπε με εμμεσο αλλα με σαφη τροπο οτι δεν κοιταω που εχω προβλημα και βρεθηκε αυτη να ειναι μαζι μου, την διωχνω κιολας....ΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!!
Βασικα πιστευω οτι αν θελεις κατι πραγματικα το κανεις.Η σκπ ειναιενας λογος δυσκολιας αλλα δεν ειναι αδυνατο!!Αυτος/η που μεινει διπλα μας σημαινει οτι μας αποδεχεται οπως ειμαστε και γ αυτο που δεν ειμαστε.Βεβαια παντα να ειστε επιφυλακτικοι γιατι στο μυαλο του καθε ανθρωπου δεν ξερεις ποτε τι υπαρχει....
Αν δεν φαινεται καποιο προβλημα πχ δυσκολια βαδισης,καροτσι τοτε τα πραματα ειναι πιο ευκολα.Και παντα μα παντα οταν βλεπετε οτι μια σχεση παει να εξελιχθει σε κατι σοβαρο λες τι εχεις.Αν δεν σε ενδιαφερει κατι σοβαρο και θες να περνας την ωρα σου και μαλιστα αν δεν εχεις κατι εμφανες απλα μην λες τιποτα!!!!
Ξερω οτι μπορει αρκετοι/ες να διαφωνησετε αλλα εγω καπως ετσι εχω βρει (αν την εχω βρει....) την δικη μου ισσοροπια!! 
