MSSociety.gr

Κώστας έγραψε:

FANTOMAS έγραψε:Οι σχεσεις των ανθρωπων ειναι χαλια ειτε εχεις Π.Σ ειτε οχι θα μου πεις οτι για εμας ειναι ακομα πιο δυσκολο και εχεις δικιο.

Ο ανθρωπος που δεν θα θελησει να ειναι μαζι σου λογω της παθησης και θα λακησει οταν ακουσει τι εχεις , θα ειναι ο ιδιος που σε μια αλλη δυσκολη στιγμη θα εφευγε και ας ησουν ''υγιης''

Εννοω οτι ετσι εχουμε το προτερημα να ''τσεκαρουμε'' τους ανθρωπους που αξιζουν να ειναι διπλα μας χωρις να περνουν ασκοπα τα χρονια.

Μην σε ξεγελουν τα ψευτικα χαμογελα που βλέπεις απο ''υγιει'' ζευγαρια τα οποια με την παραμικρη χαζη διαφωνια χωριζουν.

Πάνε δυο χρόνια από τότε που ο fantomas, είχε καταθέσει την άποψή του, η οποία και με βρίσκει σύμφωνο!

κουκλα ετσι ελεγα κ εγω οτι δεν προκειτε να βρω εναν ανθρωπο να ειμαστε μαζι..ημουν 25 οταν μου ειπαν πως εχω Π.Σ. το καλοκαιρι κλεινω τα 31 κ εχω μια κορουλα 15 μηνων ...ο αντρας μου ειναι ο καλυτερος του κοσμου κ οπως ειπαι κ ο φαντομας ολες οι σχεσεις δυσκολες ειναι απλα εμεις εχουμε το ατου να δουμε αν καποιος μας αγαπει πραγματικα για αυτο που ειμαστε

ioanna papantoni έγραψε:κουκλα ετσι ελεγα κ εγω οτι δεν προκειτε να βρω εναν ανθρωπο να ειμαστε μαζι..ημουν 25 οταν μου ειπαν πως εχω Π.Σ. το καλοκαιρι κλεινω τα 31 κ εχω μια κορουλα 15 μηνων ...ο αντρας μου ειναι ο καλυτερος του κοσμου κ οπως ειπαι κ ο φαντομας ολες οι σχεσεις δυσκολες ειναι απλα εμεις εχουμε το ατου να δουμε αν καποιος μας αγαπει πραγματικα για αυτο που ειμαστε

Ναί, επίσης έχει και ο άλλος το ''ατού'' να καταλάβει αν τον αγαπάμε γι΄αυτό που είναι.
Αν μείνουμε ή αν φύγουμε....
Μη το βλέπουμε μονόπλευρα πάντα απ΄τη δική μας σκοπιά...
Πόσες δεν έχουν φύγει απο σχέση-γάμοκ.λ.π μόλις διαγνώστηκαν...
Αρκετές που ξέρω εγώ τουλάχιστον. Και καλά έκαναν.
Τίμιο κι΄ας πονάει. Σε μια σχέση , όταν αυτή διαλύεται, πάντα κάποιος θα πονέσει....
Αλλά δεν γίνεται να παραμυθιάζεται η ζωή διαρκώς....
Στα ζόρικα, πάντα , μόνο ένας το παίρνει πάνω του και ανεβαίνει κι΄ανεβαίνει, διαρκώς
ανηφόρες...
Ανάλογα σε ποιόν θα κάτσει............................................................

(ξέρω ότι ο χώρος εδώ ΔΕΝ είναι τα «ΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ», αλλά… )
αισθάνομαι την ανάγκη να επαναλάβω τούτο:
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΚΙΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ,
ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΥΠΕΡΒΑΣΗ!
(ίσως μόνο τόσα μπορούσε ... ίσως δεν γεννήθηκε για περισσότερα…)

Είμαι σήμερα αυτό που είμαι, από χαρακτήρα, ψυχολογία, εμφάνιση, μόρφωση, συνήθειες, απόψεις, φυσική κατάσταση, ασθένεια (ms), βαθμό αναπηρίας (4-πληγία με ΒΑ 85%), κτλ κτλ
εκτιμώ .. αν θέλετε … ΕΥΓΝΩΜΟΝΩ αυτούς (φίλους, συγγενείς, αδέρφια, παιδιά, σύντροφο) που αποδέχονται-ανέχονται-συμβιβάζονται-αγαπούν-στηρίζουν αυτό που είμαι
ΕΧΩ επίγνωση του ότι ίσως αύριο να είμαι ακόμα χειρότερα
(παρά τις όποιες φιλότιμες προσπάθειές μου για το αντίθετο),
Σε όλους αυτούς που με περιβάλλουν και που ζω ανάμεσά τους, ξέρω ότι κάθε μέρα, κάθε στιγμή, τους ζητείται να κάνουν μια επιπλέον ΥΠΕΡΒΑΣΗ ζώντας μαζί μου
Προς Θεού όμως …. ΔΕΝ είμαι το κέντρο του κόσμου ….
ΔΕΝ είναι σωστό, ούτε δίκαιο «να βλέπω/-ουμε μονόπλευρα και πάντα ΜΟΝΟ απ΄τη δική μου/μας σκοπιά» τα πράγματα

Στην πορεία κάποιοι λίγοι, ναι, την «έκαναν από δίπλα μου, με χαλαρά … πηδηματάκια» και απομακρύνθηκαν …
Στο Καλό! Σας (=τους) καταλαβαίνω!

Και θα ισχύει για μένα πάντα ..: Όποιος θέλει ας μείνει, ή … όποτε το θελήσει… ας φύγει ….

Συμφωνώ με τη Sofia13 …. Ένα είναι βέβαιο! Ότι “δεν γίνεται να παραμυθιάζεται η ζωή μας διαρκώς....” …

Σοφή και ευλογημένη η ευχή της γιαγιάς μου:
«Τυχεροί και μακάριοι όσοι στη ζωή τους είχαν καλά συναπαντήματα! Να’σαι πάντα απ’ αυτούς, γιέ μου!»…..
Την κατάλληλη στιγμή καλός σύντροφος, καλός συγγενής, δάσκαλος, γιατρός, σύμβουλος, φίλος, γείτονας, συνοδοιπόρος, ακόμα και περαστικός που στάθηκε να δώσει χέρι βοήθειας ….

«Και οι άλλοι που δεν είχαμε?» (θα ρωτήσει κάποιος)
«μη σε νοιάζει βρε ...» (θα του απαντήσω)! «… και οι άλλοι θα ζήσουν(μ)ε … Ίσως λιγάκι δυσκολότερα, αλλά θα ζήσουν(μ)ε! Ο Θεός είναι μεγάλος…!!! Και η ζωή πολύ γλυκειά!»

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΦΙΛΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΥΧΕΡΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ ΜΑς ΔΙΝΕΙ ΠΟΛΛΑ

M.S.

Μου λες σε ζαλίζει η ομίχλη στο Λονδίνο

Και πως δε θα ξαναπάς,

Όμως τίποτα δε ξέρεις

Για τη δική μου τη ζαλάδα για τη δική μου την “ομίχλη”.

Μου λες απ το πρωί πως νιώθεις κουρασμένος

Αλλά δε ξέρεις τι σημαίνει “ δυσκαμψία.”

Στα γυμναστήρια ,μου λες βαρέθηκες να τρέχεις

Μεγάλα οφέλη πως δε βλέπεις.

Όμως, πώς θα σου φαινόταν

Να ιδρώνεις και να μη σταματάς

και πάλι να είσαι όπως πριν?

Σ το δρόμο να κυκλοφορείς ,μου λες πως δε μπορείς

Ότι το πλήθος παράγιν’ εκεί έξω .

Κι εγώ λοιπόν σου λέω ότι στ αλήθεια να βγω έξω δε μπορώ.

Ότι στ’ αλήθεια ανάμεσα στο πλήθος να περπατήσω δε νιώθω ικανός .

Όσα κι αν λες

Όσο κι αν με καταλαβαίνεις

Σου απαντώ: λες υπερβολές

Ενώπιον μου ,

Είσαι τυχερός

και δε το ξέρεις καν!

eleni POL έγραψε:M.S.

Μου λες σε ζαλίζει η ομίχλη στο Λονδίνο

Και δε θα ξαναπάς,

Δε ξέρεις τίποτα όμως

Για τη δική μου ζαλάδα για τη δική μου "ομίχλη ".

Μου λες είσαι κουρασμένος το πρωί

Αλλά δε ξέρεις τι σημαίνει η λέξη " δυσκαμψία".

Μου λες δε μπορείς να κυκλοφορήσεις στο δρόμο

Ότι παράγινε πια το πλήθος έξω .

Κι εγώ σου λέω λοιπόν ότι αλήθεια δε μπορώ να βγω .

Ότι αλήθεια δε νιώθω ικανός να περπατήσω ανάμεσα στο πλήθος .

Όσα κι αν λες

Όσα κι αν καταλαβαίνεις

Σου λέω ότι λες υπερβολές

Ενώπιον μου!

Σου λέω λοιπόν ,

πως είσαι τυχερός

και δε το ξέρεις καν!

Ελένη και Παναγιώτη

Απλά.......................................υποκλίνομαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!