MSSociety.gr

nai einai tyxaio διοτι αυτη η ασθενεια δεν εχει κληρονομικοτητα.

Κι εμένα παιδιά μια απ΄τα ίδια.
Μια τρελή περίοδος 2.5 χρόνων με απίστευτη κούραση ασχολούμενη με το χτίσιμο του σπιτιού μας, γυναικολογικά προβλήματα και επιθυμία για παιδί για πάνω από 1 χρόνο (και σχετική μεγάλη στενοχώρια) και μετά το σχετικό ξενύχτι και ηλίθια επιμονή να τα κάνω όλα μόνη μου και τέλεια...
Κι εγώ πιστεύω ότι το προκάλεσα μόνη μου στον εαυτό μου από την τελειομανία μου..
Που να ξερα....
Η οπτική νευρίτιδα πέρισυ έσκασε μύτη όταν ξημέρωνε μια μέρα όντας νυχτερινή υπηρεσία και 36 ώρες άυπνη... (κάτι μουδιάσματα στα πόδια 7 μήνες νωρίτερα είχαν περάσει απρατήρητα απο τον άσχετο ορθοπαιδικό που πήγα).

Η ΜΙΜΙΚΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ? ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ:((

H Μιμίκα μας χάθηκε???
Οχι καλέ προσεύχεται ...

ΜΙΜΙΚΑ (Για πάμε όλοι μαζί να σταυροκοπηθούμε μπας και δούμε προκοπή !!! Με το ένα, με το δύο, με το τρίααα...)

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΟΠΕΛΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑΝΑΙ ΚΑΛΑ!:))

Συμφωνώ απόλυτα.

Λενα μου αν ρωτησες εμενα(γιατι μπερδευομαι με την αλλη Λιτσα )πριν 10 χρονια επαθα το κοκσακι(ιος) οχι απο αγχος αλλα μαλλον απο εξαντληση,δουλεψα τοτε για 20 ημερες στο ξενοδοχειο απο τις 07.00-23.00(καθε μερα-αφου εμενα εκει)βεβαια να λεμε την αληθεια εκτος τη δουλεια εβγαινα και ξενυχταγα καθε βραδυ με τα παιδια απο τη δουλεια ε σωμα ειναι αυτο ποσο θα αντεξει!!αλλα η ασθενεια(σκπ)εκδηλωθηκε μετα απο μεγαλο αγχος και στεναχωρια(βαλε και το γεγονος οτι δεν εκδηλωνομαι και ουτε εκλαιγα,ουτε μιλαγα καταλαβαινεις).και ολες οι ωσεις που επαθα (3)μετα απο αγχος παρατηρησα οτι τις επαθα.Γι αυτο πιστευω οτι δε χρειαζεται να το βαζουμε κατω και ολα θα διορθωθουν.Αν αγχωνομαστε πολυ τι αλλαζει?εμεις γινομαστε πιο χαλια.

Ναι Λιτσα Μ μου σε σενα αναφερομουν. Σημερα μετα απο δεκα χρονια πως εισαι? Να προσπαθουμεοσο μπορουμεν αποφευγουμε το αγχος αλλα ελα που δεν εξαρταται παντα απο εμας.

κοιτα θεραπεια αρχισα πριν απο 2 χρονια περιπου.εχω παθει 3 ωσεις και μου εκαναν κορτιζονη αλλα σε γενικες γραμμες ειμαι καλα.τα μουδιασματα παραμενουν(το συνηθισα πια )και κουραζομαι πολυ πιο ευκολα απο πριν.τωρα καποια αλλα οπωσ ζαλαδες,ασταθεια κλπ ισως επειδη τα ειχα και παλια δε δινω πια σημασια.το αγχος σιγουρα δεν ελεγχεται με τιποτα,απλα μολις το καταλαβαινεις προσπαθεις να ο πολεμησεις(οσο μπορει ο καθενας.Εγω που το λεω να φανταστεις προσπαθω να το κανω αλλα εχω την εντυπωση οτι κατι κανω στραβα )

Εδώ είμαι κι εγώ παιδάκια αλλά δυσκολεύομαι πολύ και μ'έχουν πιάσει οι μαυρίλες μου.
Θα συνέλθω κάπως... ελπίζω