MSSociety.gr

ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!!

Εύα μου στις διαγνώσεις κάθε φορά έγραφαν και κάτι άλλο - απο ότι θυμάμαι-
τι να πεις..

φάρμακα παιρνει, αλλά το μυαλό δεν πάει παρακάτω...

γιαννη αν θες τη γνωμη μου επειδη όντως ο νόμος είναι υπερ της μητέρας να είσαι πάντα εκεί και να προσέχεις...πάνω από όλα είναι τα παιδιά και η ψυχική τους ηρεμία...προσπάθησε όσο μπορείς εσύ που είσαι καλά να την παρέχεις.. εύχομαι να σου πάνε όλα καλά πραγματικά...επίσης μπορείς να κάνεις κάποιες ευχάριστες δραστηριότητες μαζί τους πχ κολύμπι που σουκάνει και εσένα καλο.... έτσι θα περνάτε ευχάριστα κ δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο... πραγματικά εύχομαι να σου πάνε όλα καλα...

ειναι όντως πολύ πολύπλοκο το θέμα...και δεν αναλύεται τόσο εύκολα μέσω ενός φόρουμ...
τουλάχιστον εμείς κάναμε ότι μπορούσαμε.... μάλλον στο τέλος γίναμε σαμαρείτες...

Κατ' αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον όλους. Και για το χρόνο που δώσατε για να προβληματιστείτε και μου γράψετε τις σκέψεις σας. Το πρόβλημα είναι ακόμη δυσκολότερο, ωστόσο. Η δικιά μου δεν πάει σε γιατρό.

Δεν αναλύεται σε ένα φόρουμ.

Εύα

Φίλε giannis επειδή έχω (λόγω εμπειρίας) απόλυτη εμπιστοσύνη στις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι (συμβουλευτική ψυχολογία, ψυχοθεραπεία κλπ), θα σου πρότεινα να βρεις μία-έναν ειδικό που θα σε βοηθήσει να επιλέξεις τα βήματα που πρέπει (θέλεις) να γίνουν. Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται κάποιος χρόνος και καταλαβαίνω ότι για σένα είναι ένα θέμα υπερεπείγον, όμως αν εμπιστευτείς τον θεραπευτή και αντιμετωπίσεις το ζήτημα με ειλικρίνεια, σίγουρα θα οδηγηθείς σε επωφελείς αποφάσεις.

συμφωνώ με εύα και Γιάννη...
ναι δεν πρεπει να μεινεις αδρανής..

giannis έγραψε:Κατ' αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον όλους. Και για το χρόνο που δώσατε για να προβληματιστείτε και μου γράψετε τις σκέψεις σας. Το πρόβλημα είναι ακόμη δυσκολότερο, ωστόσο. Η δικιά μου δεν πάει σε γιατρό. Κατάφερα να τη φέρω σε επαφή με ψυχίατρο μετά από προσπάθειες 2 και πλέον μηνών και το αποτέλεσμα ήταν να τουμπάρει το γιατρό και να τον πείσει ότι προσπαθώ να τη βγάλω τρελή για να της πάρω το παιδί. Μάλιστα, έκλεισαν ραντεβού για μένα με τον ψυχίατρο, τον οποίο μετά χαρακτήριζε "ο γιατρός του Γιάννη"!!!

Αφότου σου έκλεισαν το ραντεβού με τον ψυχίατρο κλπ. πήγες ξανά εσύ εκεί μόνος σου να ρωτήσεις τον ψυχίατρο τί τελικά πρέπει να γίνει? Όντως θεωρεί πως η γυναίκα σου είναι σε θέση να μεγαλώσει παιδί και εσύ όχι? Ζήτησες τη βοήθειά του εκ νέου? Του είπες όσα έγιναν με τη μητέρα σου?
Δεν μου φαίνεται περίεργο που "έκλεισαν ραντεβού για σένα με τον ψυχίατρο". Και μπορεί η γυναίκα σου αυθαίρετα να έλεγε "ο γιατρός του Γιάννη", αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο γιατρός έκανε διάγνωση ότι η γυναίκα σου είναι καλά και εσύ προβληματικός.

Και εγώ, πριν από 2 χρόνια που έκλεισα ραντεβού για τον άντρα μου στον ψυχίατρο, πήγε τον είδε και μετά έκλεισαν ραντεβού για μένα και πήγα και εγώ, όπου μου έκανε και εμένα ερωτήσεις σχετικά με εμένα κλπ. Μετά πήγαμε και οι δύο μαζί και του συνταγογράφησε αντικαταθλιπτικά.

giannis έγραψε:Στη μητέρα μου δεν έχω πει για τη σκπ (η μητέρα μου έχει χάσει ένα παιδί και νομίζω θα είναι βαρύ -ψυχολογικά- να μάθει). Πριν από 20 ημέρες επιτέθηκε στη μητέρα μου και την έστειλε -μετά από ξυλοδαρμό- στο νοσοκομείο. Ράμματα, διάσειση, μετατόπιση γνάθου, ραγισμένα πλευρά... Ευτυχώς αποφύγαμε τα χειρότερα. Εκείνη την ημέρα της είπε "ο γιός σου έχει σκλήρυνση κατά πλάκας και παίρνει ψυχοφάρμακα". Την επόμενη ημέρα πήρε πολλά πράγματα αξίας από το σπίτι μας, και το πλέον πολύτιμο, το παιδί μας, κι έφυγε.

Πήγες στην αστυνομία? Πήρες χαρτιά από το νοσοκομείο που να πιστοποιούν τον ξυλοδαρμό της μητέρας σου? Της έκανες μήνυση? Της έκανε μήνυση και η μητέρα σου?
Τί εννοείς αποφύγατε τα χειρότερα? Ποιά χειρότερα?

giannis έγραψε:Από τότε έχει τελειώσει για μένα, αλλά δεν βλέπω το γιό μου. Νοιάζομαι και πονάω για το μικρό μου... Και σκέφτομαι κι εκείνη... Είναι άρρωστη.

Ναί, είναι άρρωστη και πρέπει να διατηρείς επαφή σε χαμηλούς τόνους, να μην την εκνευρίζεις γιατί έχει στα χέρια της μικρό παιδί, να προσπαθείς να την πείθεις να σου εμπιστεύεται το παιδί κάποιες ώρες, ίσως και μέρες. Σιγά, σιγά να αρχίσει το παιδί να έρχεται στα χέρια σου και να ηρεμεί και αυτή γιατί είναι επικίνδυνη η κατάσταση. Με τη λογική δεν θα καταλάβει και με την πίεση θα εκτροχιαστεί. Θέλει αθόρυβες κινήσεις. Στο μεταξύ χρειάζεται βοήθεια και αυτή, και εσύ, και το παιδί σας. Αυτή χρειάζεται βοήθεια από γιατρό, εσύ από δικηγόρο, και το παιδί από τους υπόλοιπους συγγενείς για να νιώσει σιγουριά.

giannis έγραψε:Κι εγώ έχω το πρόβλημά μου, αλλά εγώ της το είχα πει από την πρώτη βραδιά. Στα ίσια. Και ρωτήσαμε τους γιατρούς όταν έμεινε έγκυος, σε σχέση με τη σκπ. Εκείνη δεν είχε πει τίποτε, ούτε και κανείς από την οικογένειά της. Αγωγή δεν έχω δει να παίρνει ποτέ. Μπορεί και να μην ξέρει (το θεωρώ αδύνατο, βέβαια...). Με ιστορικό από τη μάνα και τον πρώην της να μιλάει για διπολική διαταραχή... όταν ο μαιευτήρας διέγνωσε επιλόχεια κατάθλιψη... Τι να πω...

Όντως μπορεί να είχε διπολική διαταραχή ή ό,τι άλλο τελοσπάντων που να επιδεινώθηκε με την λοχεία. Προφανώς δεν το καταλαβαίνει η ίδια ότι κάτι έχει και πιστεύει πως εσύ έχεις το πρόβλημα. Μόνο μέσα από ψυχολόγο μπορεί να πιστεί ότι ξεφεύγει. Ό,τι και να της λέτε εσείς δεν μετράει.

Συμβουλεύσου δικηγόρο. Αν έχεις επίσημα έγγραφα από το νοσοκομείο και την αστυνομία για τον ξυλοδαρμό της μάνας σου. Αν υπάρχει ιστορικό από τη μάνα της, αν ο πρώην της μπορεί να καταθέσει δικές του εμπειρίες, αν υπάρχει διάγνωση για επιλόχειο κατάθλιψη από τον μαιευτήρα (απότι ξέρω χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή την οποία δεν πήρε ποτέ), έχεις κάποια στοιχεία που σιγά σιγά θα μαζευτούν και θα μπορείς να σταθείς σε ένα δικαστήριο.

LL-MM δώσε μας τα φώτα της γνώσης σου.



Aυτή είναι η άποψή μου. Καλό κουράγιο. Και καλή τύχη στον κανακάρη σας.