MSSociety.gr

Teo έγραψε:.... είναι η απόρριψη λόγω σκλήρυνσης (μπορεί να μην είναι κανόνας οτι θα μας απορρίψουν, αλλά παίζει πολύ σοβαρα ως ενδεχόμενο). εμένα προσωπικά θα με έκανε να νιώθω άρρωστος ενώ αυτή τι στιγμή δε νιώθω κατι τέτοιο (παρά την κατασταση μου και όλων μας εδω μέσα)

Teo έγραψε:Με στεναχωρεί που θα το πω, αλλά ζω την κάθε στιγμή και δεν πτοούμαι από τιποτα (πραγματικά απο τιποτα) εκτός από το θέμα των σχέσεων. Ειδικά επειδή ήμουν πολύ δραστήριος πριν την σκλήρυνση στον τομέα αυτό. Δεν ξέρω πως μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση, αλλά τουλάχιστον θα το παλέψω...
Φίλε μου, και να ξεπεράσεις την κατασταση, βλέπεις τι είναι πιθανό να έπεται... To παράδειγμα που έχουμε εδώ είναι, τουλάχιστον, γλαφυρό...

iris έγραψε:(...)κυριολεκτικα εχω διαλυθει ψυχολογικα απο το αγχος τησ εξελιξης(...) πλανταξα στο κλαμα μπροστα του λεγοντας οτι θελω να σε παντρευτω αλλα παραλληλα φοβαμαι κιολας γιατι η σκεψη και μονο οτι θα βρεθω ξαφνικα μονη μου να τα αντιμετωπισω ολα (π.χ. οικονομικα,η φροντιδα που θα παρεχω για τον ιδιο, και να μεγαλωσω και τα παιδια που πιθανον θα κανουμε κτλ.) με κανει να χανω τη γη κατω απο τα ποδια μου !!!
Ασφαλώς και τα προβλήματα αυτά είναι πολλά: Για φαντάσου να το "διαλύσεις ψυχολογικά" το κορίτσι: ΕΣΥ θα φταίς αν η "εκλεκτή της καρδιάς σου" σου κλαίγεται για τό τί θα γίνει όταν είσαι έστω και λίιιγο λιγότερο ακμαίος απ'οσο όταν σε γνώρισε. Να μείνει έτσι "μόνη της" να σε πληρώνει κι από πάνω ΚΑΙ να σου κάνει και τη νταντά για σενα και τα κουτσούβελά ΣΟΥ;;; Το κατάλαβες ότι είσαι ανάπηρος (στο λέω "ευγενικά", διότι αυτό σημαίνει, για κάτι τέτοιους/ες ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΚΑΙ ΦΤΑΙΣ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ... ΕΣΥ είσαι που την παράτησες, ούτε λιγο ούτε πολυ με τη σκπ σου...
Είσαι πολύυυ κακός, και θα της γινόσουνα και ...δυσλειτουργικό ζιγκολάκι από πάνω, άν σε άφηνε, αλλά δε θα σου περάσει...
Αυτο που θελω να πω ειναι πως βρισκομαι σε τρομερο διλυμα ηθηκο και συναισθηματικο αφου απο τη μια δε θελω να χαλασω μια σχεση που σε γενικες γραμμες ειναι καλη και δυσκολα πιστευω να ξαναβρεθει στη ζωη μου και απο την αλλη δεν ξερω ποσες ακομη κακοτυχιες υγειας μπορω ακομα αν αντεξω αφου απο τοτε που με θυμαμαι ειμαι μια ζωη χωμενη μεσα στα προβληματα.
Και χάλασε ο γάμος και ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ: Πόσες φορές πρέπει να στο πούνε, ηθικά και συναισθηματικά;
TI ΔΙΛΗΜΜΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!!!!
Ειμαι τοσο αναποφασιστη που νιωθω οτι κανω κακο και σε μενα και στον συντροφο μου γιατι αν αποφασισω οτι δεν μπορω να ρισκαρω να τον παντρευτω θα του εχω σπαταλησει πολυτιμο χρονο απο τη ζωη του και θα τον εχω πληγωσει ανεπανορθωτα. Δεν την πειράζει να ΣΟΥ κλαψουρίζει ΑΥΤΗ ότι δε μπορεί να είναι μαζί σου "λόγω της αβεβαιότητας αυτής", αλλά, στην ουσία, την ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ότι "ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΑΠΗΡΟ ΘΑ ΜΕΙΝΩ, ΤΩΡΑ;" Δε ντρέπεσαι να την κάνεις να φαίνετα κακια;

Δε θελω να πληγωσω κανεναν και ζηταω συγνωμη που σε ενα forum σαν κια αυτο ενω πρεπει να υπαρχει αισιοδοξια και αλληλουποστηριξη θετω την αλλη πλευρα των πραγματων απο την οπτικη του συντοφου του πασχοντος αλλα απο τη στιγμη που το εμαθα κλαιω σχεδον καθε μερα και αναρωτιεμαι γιατι ετυχε κι αυτο σε μενα και σ'αυτον
Καταλάβετέ το, δεν κάνει ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΚΟ, "θέτει μόνο την αλλη πλευρά των πραγματων" Το κορίτσι κλαιει, δεν το λυπάστε;;; (Να βάλω κι εγώ τη γάτα που δεν έχω να κάνει το ίδιο.) Χώρια που θεραπεία δε φαίνεται στον ορίζοντα...

Χαίρομαι που βλέπω ότι υπάρχουν που ερχονται στα λόγια μου, όσον αφορά τ'αναπόφευκτα... Αλλά μακάρι να ΜΗΝ ήταν έτσι... Δεν ξέρω που ακριβώς φαίνεται ότι τον αγαπάει, μπορεί κάποιος να μου το εξηγήσει; Νόμιζα ότι η αγάπη εμπεριείχε κατανόηση και στήρηξη... Μπορεί ποτέ να είναι "ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ" αυτός στον οποιο φέρεται έτσι;;; Κάτι δεν κατάλαβα καλά φαίνεται, βρε παιδιά, κι ασφαλώς, η σκπ φταίει γι αυτο... Η Effie έχει δικιο, η σχέση αυτή ειναι καταδικασμένη, ανεξάρτητα από τη σκπ...

Μας αρέσει, δε μας αρέσει, υπάρχουν διαφορετικά μέτρα και σταθμά για τους υγιείς και για τους αναπήρους... Εδώ, ακόμα και επαγγελματικά, οι ΑΜΕΑ συνάδελφοι μας ξεφουρνίζουν ότι δε μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας διότι... μπορεί ν'αρωστήσουμε...
viewtopic.php?f=10&t=114&p=4958&hilit=% ... E%AE#p4958

Λυπάμαι, φίλε, αυτά είναι από τα αναπόφευκτα... Κι έχεις δίκιο, μην πτοείσαι από δαύτα... Ο περισσότερος κόσμος έτσι είναι. Διαχειρίσιμο;;; Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πόσο έχεις "δαγκώσει τη λαμαρίνα" με το άτομο... Άν το ξεψαχνίσεις, θα είναι πιό εύκολο ν'αντιμετωπίσεις τόσο το άτομο οσο και την κατάσταση... Αλλά δε νομίζω να πρέπει να "εξωραΐζουμε" όσους έρχονται κοντα μας, διότι θα υποστούμε και αυτούς, εκτός της σκπ... Κι άμα θέλουν, ας μείνουν άν ΔΕ θέλουν, μή σώσουν και θελήσουν, όπως το άτομο εδω, ή όπως ο γιατρός της σελίδας 14...
Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε...

H γιαγια η Κασσάνδρα