MSSociety.gr

Να'σαι καλά soulla,καλή Ανάσταση,με υγεία και πολλά χαμόγελα!!!

ahilleas έγραψε:Επειδή νομίζω ότι <έριξα > καπως το επίπεδο της συζήτησης με την εικόνα που ανέβασα,θα σας πω και μια <προσωπική μου> ιστορία.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, μια εμπειρία μου επάνω στο ποτό και την οδήγηση. Όπως όλοι σας γνωρίζετε, πάρα πολύς κόσμος, εχει προβλήματα με την Τροχαία, ενώ επεστρέφει σπίτι, αφού πριν, σε ένα μπαρ η ταβέρνα, είχε συναντηθεί με καλούς φίλους.Προχθές, βρέθηκα κι εγώ μαζί με μερικούς καλούς φίλους σ' ένα μπαράκι, για να το «γιορτάσουμε». Μερικές μπύρες παρά πάνω, κανένα ουισκάκι .... κι όλα αυτά
σε μια ζεστή, φιλική ατμόσφαιρα. Έχοντας καταλάβει ότι είχα πιείι κάτι παραπάνω, για να επιστρέψω σπίτι μου, έκανα κάτι που δεν είχα κάνει ποτέ μου. Πήρα το λεωφορείο. Έφτασα στο σπίτι σώος και αβλαβής και χωρίς κανένα ατύχημα, πράγμα που με άφησε έκπληκτο, διότι πριν δεν είχα οδηγήσει ποτέ μου ένα λεωφορείο. Επί πλέον δε, δεν μπορώ να θυμηθώ από που το πήρα!!!

Καλή Ανάσταση σε όλους και τα πάντα με μέτρο!!!

Απο 'δω και πέρα, το λεωφορείο!!

ahilleas έγραψε:Καλή Ανάσταση σε όλους και τα πάντα με μέτρο!!!

...ή έστω με το ΜΕΤΡΟ αν δεν έχει λεωφορείο


Καλή Ανάσταση φίλε!

με μετρό?....με μετρό!!

ahilleas έγραψε:με μετρό?....με μετρό!!

Ti παλικάρι κι αυτό(?)!!!

ahillea,μηπως εχεις οδηγησει και μετρο καποιο βραδυ μετα απο καταναλωση αλκοολουχων ποτων????Με βαζεις σε σκεψεις.............

Παλιά.... ....που έπινα κατιτίς παραπάνω,σα παιδί κι εγώ,ευτυχώς δεν υπήρχε μετρό!!! (δυστυχώς για την πόλη μου,δεν υπάρχει ακόμη...)
Οπότε,βίκυ,δεν ειμαι εγώ στη φωτογραφία!!

Αχιλλέα , -πάρε και μια άλλη ιδέα- ,
όταν σε συναυλία όλη η παρέα γίναμε κουρούμπελα, πήραμε τηλέφωνο σε αδερφό φίλης
μπάτσο και ήρθε και μας μάζεψε όλους.
Καταφθάσαμε στα σπίτια μας με Αστυνομική κλούβα μέν, ασφαλείς δέ......(πραγματικό γεγονός).

respect !

Λοιπόν, παιδάκια, μου ξύνετε πληγές.

Πρέπει να ήταν φθινόπωρο του 2007. Έχει προηγηθεί κραιπάλη μπουζουκική και αφήνω τα φώτα του αυτοκινήτου ανοιχτά ενώ συνομιλώ με κάποιον. Έρχεται η ώρα να φύγω. Βάζω το κλειδί, τίποτα. Προσπαθώ ξανά, τίποτα. Παίρνω τηλέφωνο γνωστή οδική βοήθεια. Μου λέει η τηλεφωνήτρια πρέπει να έχετε 75 ευρώ για εγγραφή και 60 συνδρομή. Δεν τα είχα. Της προτείνω να έρθει κάποιος να με βάλει μπρος και να με ακολουθήσει μέχρι την τράπεζα να σηκώσω λεφτά. Μου λέει ότι αυτό δεν γίνεται. Της βάζω μια φωνή και της λέω : ‘ E, τότε να το κλειδώσω και να το παρατήσω στη μέση της Πειραιώς!’ ‘Εντάξει, σας στέλνουμε’, μου λέει.

Πράγματι, έρχεται ο άνθρωπος, μου δίνει ρεύμα και φεύγουμε για την τράπεζα. Σηκώνω τα λεφτά, τον πληρώνω και με ρωτάει : ‘Πώς είσαι;’ ‘Πώς με βλέπεις;’ του απαντάω. ‘Μια χαρά(!!), αλλά μιας και πλήρωσες τόσα λεφτά, δεν το φορτώνουμε να σε πάω εγώ;’ ‘Επιτρέπεται το κάπνισμα;’ ρωτάω, ‘Επιτρέπεται!’ μου λέει. ‘Φύγαμε!’

Κι έτσι λοιπόν γυρίσαμε σπίτι κατά τις 8 – 9 το πρωί με τον γερανό, ξεφορτώσαμε το αυτοκίνητο, τον ευχαρίστησα και πήγα για τον πολυπόθητο ύπνο.

Περιττό να πω οτι στις 10 έπρεπε να είμαι στο γραφείο. Τα τηλέφωνα χτυπούσαν, δεν άκουγα τίποτα κι όταν τελικά πήγα κατά τις 12 με έδιωξαν γιατί βρώμαγα ουίσκι.