MSSociety.gr

ωραία απάντηση και συμφωνώ!!!

παρόλα αυτά, δεν σημαίνει ότι αν κάποιος ''βοηθιέται'' από την πίστη του, όποια και αν είναι αυτή, ότι πρέπει να τον ρίξουμε εμείς οι ξερόλες στον καιάδα...

με λίγα λόγια, ότι βοηθάει τον καθένα, αυτό είναι το καλύτερο!!

Το αν υπάρχει Θεός ή όχι και κατά πόσο ευθύνεται για τις όποιες αδικιες, εγκλήματα και ο,τιδήποτε παράλογο συμβαίνει, θεωρώ οτι υπαίτιος και μόνο είναι ο ίδιος ο ανθρωπος....

Η πίστη σ'εναν πανταχού παρόντα και πάνσοφο προσωπικό Θεό που μας παρακολουθεί και μας προστατεύει είναι ασύμβατη με τον πυρήνα της δικής μου ύπαρξιακής θεώρησης για τον άνθρωπο, ως ενα ελεύθερο και θνητό όν που βρίσκεται πεταμένο μόνο του και με τυχαίο τρόπο μεσα σ'ενα άστοργο σύμπαν.....

Συνεπώς το πιο ζωτικό εργαλείο είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και το εργαλείο αυτό πρέπει να είναι πολύ καλά ακονισμένο....

Συγχρόνως όμως θεωρώ οτι δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε βέβαιοι γι'αυτά τα πράγματα...
οτιδήποτε θεωρεί ο καθένας οτι μπορεί να του προσφέρει μεγάλη ανακούφιση, γαλήνη, ικανοποίηση, ενθάρρυνση, ανάλογα θα κάνει και τις επιλογές του......αυτό αλλωστε δεν μας παρέχει και η έννοια της ελευθέρας βούλησης?????

Καλή επιτυχία με το διδακτορικό Mitso!
Ενδιαφέρον θέμα για ανάλυση.

Hans Chr. Andersen έγραψε:Τι; σου έλειψα;

Όποιος εξαφανίζεται μου λείπει και το λέω πολύ σοβαρά

Hans Chr. Andersen έγραψε:αν το κεντρικό νευρικό σύστημα, εξαιτίας της κακής κυκλοφορίας του αίματος, δεν έχει στην διάθεση του επαρκείς ποσότητες οξυγόνου, δεν μπορούν να το βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο.

Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, κάνουμε θυσίες στο θεό οξυγόνο φαντάζομαι;

Σε μια κουβέντα περί ύπαρξης ανώτερης δύναμης ή όχι, ξαφνικά μπουκάρει το οξυγόνο. Ας το ανέλυες τουλάχιστον σε φιλοσοφικό επίπεδο ώστε να προάγεται η συζήτηση.

Μιμικαμ έγραψε:Το αν υπάρχει Θεός ή όχι και κατά πόσο ευθύνεται για τις όποιες αδικιες, εγκλήματα και ο,τιδήποτε παράλογο συμβαίνει, θεωρώ οτι υπαίτιος και μόνο είναι ο ίδιος ο ανθρωπος....

Η πίστη σ'εναν πανταχού παρόντα και πάνσοφο προσωπικό Θεό που μας παρακολουθεί και μας προστατεύει είναι ασύμβατη με τον πυρήνα της δικής μου ύπαρξιακής θεώρησης για τον άνθρωπο, ως ενα ελεύθερο και θνητό όν που βρίσκεται πεταμένο μόνο του και με τυχαίο τρόπο μεσα σ'ενα άστοργο σύμπαν.....

Συνεπώς το πιο ζωτικό εργαλείο είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και το εργαλείο αυτό πρέπει να είναι πολύ καλά ακονισμένο....

Συγχρόνως όμως θεωρώ οτι δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε βέβαιοι γι'αυτά τα πράγματα...
οτιδήποτε θεωρεί ο καθένας οτι μπορεί να του προσφέρει μεγάλη ανακούφιση, γαλήνη, ικανοποίηση, ενθάρρυνση, ανάλογα θα κάνει και τις επιλογές του......αυτό αλλωστε δεν μας παρέχει και η έννοια της ελευθέρας βούλησης?????

Μιμικαμ, συμφωνώ απόλυτα με τα λεγόμενά σου και θα προσθέσω μια ευχή μου.Μακάρι να πίστευα με όλη μου την ψυχή, στο Θεό που θέλει να "δοκιμάζει" τα αγαπημένα του τέκνα, δίνοντάς τους δυσκολίες, αφού έτσι θα εξασφαλίσουν την αιώνια παραμονή, σ' έναν παράδεισο δίπλα του .

Εγω θελω μονο τα βουνα με το ρυζι και το μελι και τα χανουμια,εκτος αν δινει αλλος κατι παραπανω.
Ωραια λεξη η αισιοδοξια,ιδανικη..

Mitsos83 έγραψε:Σχετικά με το θεό που αναφέρεται συνεχώς στο post: Αισιοδοξία!

Και όμως, όσοι πιστεύουν αντλούν μπόλικη αισιοδοξία από την προοπτική της αιώνιας ζωής.

Hans Chr. Andersen έγραψε:Τι είδους φιλοσοφική ανάλυση μπορεί να κάνει κάποιος σε ένα χημικό στοιχείο, όπως το οξυγόνο; Και δεν καταλαβαίνω γιατί σου κάνει εντύπωση το ντου του οξυγόνου σε μια ιστοσελίδα για την ΣΚΠ και όχι το ντου του θεού σ' αυτή την ιστοσελίδα, τη στιγμή που η ύπαρξη ή έλλειψη του οξυγόνου στο κεντρικό νευρικό σύστημα σχετίζεται με την ΣΚΠ, ενώ ο θεός είναι τελείως άσχετος (είτε θετικά είτε αρνητικά είτε σαν ύπαρξη είτε σαν απουσία) με την ΣΚΠ;

Ίσως ότι οξυγόνο(φύση)=δημιουργός ζωής σε αντιδιαστολή με το θεός=δημιουργός ζωής;

Mitsos83 έγραψε:Εγωιστικό..

Ανακουφιστικό Μήτσο. Προσωπικά θα ήθελα πολύ (λέμε τώρα) να προσπεράσω τον εγωισμό μου που δεν με αφήνει να είμαι καν αγνωστικιστής.
Κωλοκουβέντα τελικά, ειδικά όταν γίνεται χωρίς αντίλογο.

Αφιερωμένο στη litsa. Έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι φοβερό αυτό το πράγμα που επισημαίνεις. Με κουράζει και εμένα απίστευτα.